หลังจากที่จัดการเรื่องนี้แล้ว จื่ออันก็เริ่มอธิบายออกไปถึงเรื่องที่ไปหาใต้เท้าเหลียงเมื่อคืน
“ก็หมายความว่า หลังจากที่พระชายาพูดคุยกับหานชิงชิวแล้วก็จากไป?”
“ใช่แล้ว สาวใช้สามารถเป็นพยานได้”
“สาวใช้เอ่ยออกมาเช่นนี้ หลังจากที่พระชายาจากไปแล้ว หานชิงชิวยังคงมีสติอยู่ ยังไม่มีร่องรอยของการโดนลักพา อีกทั้งยังพูดคุยกับสาวใช้อยู่ชั่วครู่หนึ่ง สาวใช้บอกว่านางเต็มไปด้วยอารมณ์ ร้องไห้ไปยกใหญ่” ใต้เท้าเหลียงเอ่ยออกมา
หวงไท่โฮ่วขัดขึ้นมาเบา ๆ “หรือจะเป็นนางที่กินเข้าไปเพื่อฆ่าตัวตาย?”
“ตามคำของไท่โฮ่ว นี่ก็อาจจะเป็นไปได้พ่ะย่ะค่ะ ทว่าหลังจากที่ค้นหาไปทั่วห้องแล้ว ก็ไม่พบยาพิษหลงเหลืออยู่ และก็ไม่พบกับกระดาษห่อยาพิษ”
“เช่นนั้น หากว่าเป็นเม็ดยาไม่ใช่ผงยาเล่า ซ่อนเอาไว้ในแขนเสื้อ ก็ไม่จำเป็นต้องใช้หีบห่อ” หวงไท่โฮ่วตรัสออกมา
ใต้เท้าเหลียงแน่นอนย่อมต้องสงสัยถึงจุดนี้ ทว่าเมื่อได้ยินหวงไท่โฮ่วตรัสออกมาแล้ว ก็คิดที่ใช้เหตุนี้ปิดคดี เพราะอย่างไรแล้ว คนของตระกูลเซียวแทบจะไม่ค่อยสนใจ ยิ่งไม่สืบหาต่อ เรื่องนี้มีเพียงแค่หวงไท่โฮ่วเท่านั้นที่ให้สืบความ ตอนนี้แม้แต่นางก็เอ่ยออกมาเช่นนี้ เขาก็ยิ่งยินดีที่ยิ่งไม่ต้องกังวลไป
เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “เพียงแต่คดีนี้จะต้องมอบให้กรมอาญา เช่นนั้นกระหม่อมจะต้องทำอย่างไร...”
มู่หรงเจี๋ยขัดจังหวะเขาอย่างใจเย็น “คืนวานนี้หานชิงชิวไปยังจวนองค์หญิงดึกดื่น และยังร้องไห้น้ำตานองหน้าต่อหน้าคนของจวนองค์หญิง บอกว่านางผิดต่อองค์หญิง ข้าคาดว่านางคงจะเป็นเพราะว่ารู้สึกผิดถึงได้กินยาพิษฆ่าตัวตายไป”
ใต้เท้าเหลียงเช็ดเหงื่อตรงหน้าผาก “ที่ท่านอ๋องว่ามามีเหตุผล หากว่าเป็นเพราะสำนึกผิดกินยาฆ่าตัวตายไป บวกกับเรื่องของจดหมายปลดภรรยา การฆ่าตัวตายก็เป็นเรื่องที่มีเหตุผล”
“อืม ไปเถิด!” มู่หรงเจี๋ยเอ่ยออกมา
ใต้เท้าเหลียงรีบร้อนลาออกไป เรื่องนี้เดิมคิดว่าคงจะจัดการได้ยาก เพราะอย่างไรแล้วหานชิงชิวเป็นถึงฮูหยินแม่ทัพใหญ่ ไม่คิดว่าจะง่ายดายถึงเพียงนี้
หวงไท่โฮ่วเองก็ไม่คิดที่จะได้ยินคดีของหานชิงชิวอีก คิดเพียงแต่จะไปตรัสอย่างไรดีให้ท่านโหวยินยอม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...