มู่หรงเจี๋ยหยิบมันขึ้นมาอีกครั้ง แล้วระบุลายมืออย่างละเอียด เป็นของเซียวเซียวจริง ๆ เจ้าหมอนี่ ที่แท้ในตอนที่แต่งภรรยาก็ปลดภรรยาแล้ว? ไม่เคยได้ยินเขาเอ่ยถึงมาก่อนเลย
“ข้าน้อยยังมีรายละเอียดบางอย่าง...”
“เจ้าเข้าวังไปก่อน จากนั้นวันพรุ่งนี้ข้าจะไปยังศาลาว่าการบอกกับเจ้าด้วยตนเอง” จื่ออันเอ่ย
ใต้เท้าเหลียงได้ยินคำนี้ ก็ลุกขึ้นแล้วเอ่ย “เช่นนั้นก็ดี ข้าน้อยขอลาก่อน”
“ข้าจะเข้าไปกับเจ้า!” มู่หรงเจี๋ยดึงจื่ออันขึ้น “เจ้าเองก็ไปด้วย”
จื่ออันรู้ว่าเขาคิดจะทำอะไร จึงเอ่ยออกมา “ก็ดี เรื่องเมื่อคืนวานนี้ก็สามารถอธิบายต่อหน้าหวงไท่โฮ่วให้กระจ่างชัดด้วยตนเอง”
ใต้เท้าเหลียงสงสัยเกี่ยวกับท่าทีของทั้งสองเล็กน้อย เดิมทีคิดว่าจดหมายปลดภรรยาฉบับนี้จะถูกระงับเอาไว้ อย่างไรแล้วนี่ก็เกี่ยวข้องกับหน้าตาของเซียวเซียว หากว่าคนภายนอกรู้ว่าเซียวเซียวปลดภรรยาในคืนแต่งงาน ประการแรกจะต้องถูกตัดสินโทษเข้า ประการที่สองจะต้องชื่อเสียงจะต้องไม่ดี ไม่คิดเลยว่าพวกเขายังจะให้เขาเข้าวังไปพบกับหวงไท่โฮ่ว แต่เรื่องของคดีกลับไปสนใจนัก
ใต้เท้าเหลียงหลังจากคราวที่แล้วก็ไม่กล้าเข้าไปเกี่ยวข้องมากนัก เขาคิดเพียงอยากจะเป็นจิงจ้าวหยิ่นของเขาดี ๆ ครั้งที่แล้วอีกเพียงนิดก็เกือบจะถูกไล่ออกแล้ว ครั้งนี้เขาไม่คิดที่จะสร้างปัญหาใดอีก
ทั้งสามคนเข้าไปในวัง หวงไท่โฮ่วมองเห็นจดหมายปลดภรรยาที่ใต้เท้าเหลียงส่งมาให้ มองอยู่ครู่หนึ่ง จึงเอ่ยถามมู่หรงเจี๋ย “เจ้าแน่ใจนะว่าเป็นเซียวเซียวที่เขียนเอาไว้?”
“เป็นลายมือของเซียวเซียวพ่ะย่ะค่ะ” มู่หรงเจี๋ยเอ่ย
“ยี่สิบเอ็ดเดือนสิบเอ็ด ไม่ใช่ว่าเป็นวันที่เขาแต่งงานหรอกหรือ?” หวงไท่โฮ่วเอ่ยถาม
“คงจะใช่”
หวงไท่โฮ่วถอนหายใจออกมาเล็กน้อย “ใต้เท้าเหลียง เจ้าออกไปก่อน ข้าจะเอ่ยอะไรออกไปกับท่านอ๋องสักกี่ประโยค”
“พ่ะย่ะค่ะ!” ใต้เท้าเหลียงส่งเสียงรับแล้วออกไป เขาอยู่ในราชการมานานแล้ว เขารู้ว่ามีบางเรื่องนั้นรู้มากไปก็ยิ่งจะเป็นอันตรายกับตนเอง เพราะฉะนั้น เขาไม่อยากรับรู้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...