หลังจากเหลียงซู่หลินออกจากวัง เขาก็ตรงไปที่จวนผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์
เหลียงซู่หลินระมัดระวังเป็นอย่างมาก และลอบเดินเข้าไปทางประตูหลัง
ในเรือนชิงหนิงของกุ้ยไท่เฟย หนี่หรงหมอบอยู่บนหลังคาอย่างเงียบ ๆ เหลียงซู่หลินเก่งศิลปะการต่อสู้ แต่เขาไม่คุ้นเคยกับจวนผู้สำเร็จราชการเท่ากับหนี่หรง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อหนี่หรงรู้จุดหมายของเขาจึงได้ซุ่มอยู่บนหลังคาก่อนแล้ว
“ถวายบังคมกุ้ยไท่เฟย!” เหลียงซู่หลินคำนับด้วยความเคารพหลังจากเข้ามา
“นั่งลงเถิด!” กุ้ยไท่เฟยเอ่ยเชื้อเชิญ
“ขอบพระทัยกุ้ยไท่เฟย!” เหลียงซู่หลินนั่งลงอย่างระมัดระวัง
“ทุกอย่างเรียบร้อยดีหรือไม่?” กุ้ยไท่เฟยเอ่ยถาม
เหลียงซู่หลินตอบ "หวงไท่โฮ่วตรัสว่าจะมีการประกาศพระราชโองการในตอนเช้า และจะจัดงานแต่งงานทันทีในวันรุ่งขึ้นพ่ะย่ะค่ะ"
"ดีแล้ว"
เหลียงซู่หลินลังเลอยู่ครู่หนึ่ง "เช่นนั้น สัญญาที่กุ้ยไท่เฟยเคยให้ไว้ สามารถทำให้หม่อมฉันได้แล้วหรือไม่?"
"เจ้าจะรีบไปเพื่ออะไร? หากเจ้าทำตามสิ่งที่ข้าบอก ข้าก็จะไม่เอาเปรียบเจ้าแน่นอน" กุ้ยไท่เฟยพูดเสียงเรียบ
“หม่อมฉันหมายถึง กุ้ยไท่เฟยจะปล่อยจื่อเวยได้แล้วหรือยัง?” เหลียงซู่หลินถาม
กุ้ยไท่เฟยเย้ยหยัน "เจ้านี่ชั่งคลั่งรักเสียจริง ไม่ต้องกังวลไป หลังจากที่เจ้ากลายเป็นราชบุตรเขย จื่อเวยจะถูกส่งไปปรนนิบัติเจ้าที่จวนขององค์หญิงเอง นางเกิดในสังคมโลกีย์ ดังนั้นจึงไม่สามารถเป็นนางบำเรอของเจ้าได้ แต่นางสามารถเป็นสาวรับใช้ที่อยู่เคียงข้างเจ้าได้”
เหลียงซู่หลินถอนหายใจด้วยความโล่งอก "กุ้ยไท่เฟยรอบคอบยิ่งนัก หม่อมฉันขอบพระทัยกุ้ยไท่เฟยเป็นอย่างยิ่งพ่ะย่ะค่ะ"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...