ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 789

รถม้าแล่นไปที่ประตูจวนองค์หญิง มู่หรงเจี๋ยยังคงพูดไม่หยุด จื่ออันจึงจำเป็นปิดหู "พอแล้ว"

“หรือว่าไม่ใช่? เจ้าเคยนึกถึงความพยายามอันอุตสาหะของข้าหรือไม่? เจ้าจะไม่ทบทวน ไม่ขอโทษข้าหน่อยหรือ…”

"ใช่ ข้าผิดเอง ข้าขอโทษ" จื่ออันไม่ว่าจะคิดเช่นไรก็คิดไม่ออก นางเป็นคนเดียวที่ต้องทนทุกข์ แต่เหตุใดสุดท้ายแล้วนางต้องเป็นฝ่ายขอโทษกัน

จากนั้นมู่หรงเจี๋ยก็สงบลง แต่ความโกรธของเขายังคงมีอยู่ “เมื่อครู่เจ้าสงสัยข้า นั่่นทำให้ข้าเสียใจมาก เจ้าควรคิดเกี่ยวกับวิธีชดเชยนี้เสีย”

“ท่านต้องการการชดเชยหรือ?” จื่ออันขึ้นเสียง

“ก็ใช่น่ะสิ จะให้โดนเจ้าด่าฟรีหรอกหรือ” มู่หรงเจี๋ยก็ขึ้นเสียงเช่นกัน

“ท่านก็ด่าข้ากลับมาหมดแล้วนี่?”

"ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าด่ากลับ ข้าดุเจ้า เพราะเจ้าสมควรถูกดุข้า แต่เจ้าด่าข้า ข้ารู้สึกไม่เป็น..."

จื่ออันมองเขา ในขณะที่เขากำลังร่ายยาวและถามว่า "ได้ยินมาว่า เมื่อครั้งก่อนนั้นท่านจะขอซุนฟางเอ๋อร์แต่งงาน…"

"ธรรม..." มู่หรงเจี๋ยเสพติการดุ เมื่อความไม่เป็นธรรมนี้หลุดออกมาจากปาก ย่อมตระหนักดีว่าสถานการณ์กลับตาลปัตร เขาจึงพูดอย่างเย็นชา "เจ้าควรพิจารณาตัวเองซะ ข้าขี้เกียจจะคุยกับเจ้าแล้ว" หลังจากพูดจบ เขาก็ขึ้นเสี่ยงติดจมูกพลางสะบัดแขนเสื้อตัวเอง

จื่ออันมองไปที่ด้านหลังของเขา "เซี่ยวเหมี่ยน สักวันจะเล่นงานท่านให้ได้"

“เจ้าพูดว่าอะไรนะ?” หูของมู่หรงเจี๋ยแหลม และเมื่อเขาเดินไปที่ทางเดิน จู่ ๆ เขาก็หันกลับมาและถามว่า “ยังไม่ยอมใช่หรือไม่?”

"ถามท่านเรื่องฟางเอ๋อร์!" จื่ออันพูดเสียงดัง

มู่หรงเจี๋ยแสร้างทำเป็นหูหนวกและหันหลังกลับเพื่อจากไป