ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 796

มู่หรงเจี๋ยมองไปยังกุ้ยไท่เฟยอย่างเฉยเมย “กุ้ยไท่เฟยเชิญออกจากวังไปก่อนเถิด ข้ามีเรื่องที่ต้องเอ่ยกับเสด็จแม่”

กุ้ยไท่เฟยนั่งลงไม่เคลื่อนไหวใด แล้วตอบกลับด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง “ท่านอ๋องมีเรื่องอะไรก็เชิญเอ่ยออกมาเถิด ในเมื่อท่านอ๋องเรียกข้าว่ากุ้ยไท่เฟยแล้ว เช่นนั้นแล้ว เรื่องในวังหลังข้าล้วนแต่ถามไถ่ได้ และสามารถรู้ได้”

มู่หรงเจี๋ยเอ่ย “เรื่องในวังหลังสามารถถามไถ่ได้ ทว่าข้าเพียงแต่อยากจะเอ่ยถึงเรื่องระหว่างแม่ลูกกับเสด็จแม่ คงไม่สะดวกนักที่กุ้ยไท่เฟยจะอยู่ด้วย”

จู่ ๆ กุ้ยไท่เฟยก็ลุกขึ้นในทันที ดวงตาฉายแววกรุ่นโกรธ “มู่หรงเจี๋ย เจ้าพอได้แล้ว!”

แม่ลูก? หรือว่าพวกเขาจะไม่ใช่แม่ลูกกันอย่างนั้นหรือ? เขารู้ว่าใครที่เป็นผู้ให้กำเนิดเขามาหรือไม่?

หวงไท่โฮ่วเมื่อเห็นว่าสองแม่ลูกเตรียมที่จะจุดไฟขึ้นมาแล้ว ก็ทรงหยุดความโกรธเอาไว้ชั่วคราว ตรัสออกไปกับกุ้ยไท่เฟย “เจ้ากลับไปก่อนเถิด วันพรุ่งนี้ค่อยมาใหม่”

กุ้ยไท่เฟยเอื้อมมือไปประคองมวยผม ความโกรธเกรี้ยวในดวงตาเลือนหายไป แทนที่ด้วยความเฉยเมยปกติของนาง “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็คงจะไม่ขัดขวางท่านอ๋องจะสนทนากันอย่างแม่ลูกแล้ว!”

เมื่อเอ่ยจบแล้ว ก็หมุนกายแล้วจากไปอย่างเย็นชา

มู่หรงเจี๋ยถึงได้ค่อย ๆ สงบท่าทีลง นั่งลงข้างกายหวงไท่โฮ่ว

หวงไท่โฮ่วนั่งเข้าใกล้เล็กน้อย เขาขยับเข้าไปใกล้เล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไร เพียงแต่จ้องมองนางอยู่เช่นนี้

“เอาล่ะ ออกไปห่างเล็กน้อย ทั่วทั้งกายข้าร้อนราวเปลวไฟ” หวงไท่โฮ่วตรัสออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว

มู่หรงเจี๋ยลุกขึ้นรินน้ำแก้วหนึ่ง “มา มาดับไฟก่อนเถิดพ่ะย่ะค่ะ”