ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 8

คำพูดของเซี่ยจื่ออันที่ว่า “ไม่ต้องการเห็นฝ่าบาทอาการกำเริบ หรือร่างกายบาดเจ็บอีก” ชวนให้รู้สึกสนใจว่า จริง ๆ วันนี้เซี่ยจื่ออันเป็นบุคคลที่น่ายกย่องทีเดียว ตอนที่อาการฝ่าบาทกำเริบ ก็ได้นางที่รีบเข้ามาช่วย ส่วนถ้อยคำที่นางแก้ตัว ก็ล้วนเป็นความจริง มีคนรายงานเหตุการณ์วันนี้ในจวนมหาเสนาบดีได้รับทราบแล้ว เซี่ยจื่ออันมิได้พูดโกหก เห็นได้ว่านางทั้งซื่อสัตย์และมีสัจจะ คำพูดเกี่ยวกับการฝังเข็มก็ไม่น่าเป็นเรื่องที่ถูกปั้นขึ้นมาเช่นกัน

ในความเป็นจริง นางจะไม่พูดก็ได้ เหตุใดจึงหาเรื่องใส่ตัว นางเองก็พลอยมีเรื่องร้าย ๆ กับตัวมากพออยู่แล้ว

หมอหลวงลังเลสองจิตสองใจขึ้นมา “ฮองเฮา วิธีการฝังเข็มที่หูได้ผลพ่ะย่ะค่ะ ทว่าประสิทธิผลจะเป็นอย่างไร ยังไม่สามารถตรวจดูได้อย่างละเอียด อีกทั้งต้องระวังให้มากเป็นพิเศษ เมื่อฝังเข็มที่หูหรือศีรษะ เพราะหากเลือกบริเวณฝังเข็มผิด หรือกลศาสตร์ของเข็มเอียงไม่ถูกต้อง อาจก่อให้เกิดผลที่ร้ายแรงตามมา”

จื่ออันได้ยินคำกล่าวนั้น ริมฝีปากก็ขยับ เธอก้าวถอยหลังไปเล็กน้อย ยังไม่กล้าเอ่ยคำพูดใด ๆ

ฮองเฮาจ้องมาที่นางอีกครั้ง พร้อมกับไตร่ตรองประเดี๋ยวเดียว แล้วจึงเอ่ยว่า “เจ้าเข้าไปดูพระอาการของฝ่าบาทเถอะ”

หมอหลวงคำนับและทูลลาออกไป ก่อนจากไป เขามองจื่ออันอย่างคับแค้นใจมากทีเดียว

จื่ออันหลับตาลง เธอไม่ได้เจตนาที่จะยั่วยุให้หมอหลวงโกรธ เธอเพียงต้องการปกป้องตนเองเท่านั้น

ฮองเฮามองไปยังมู่หรงเจี๋ย “ท่านอ๋อง ท่านมีความเห็นอย่างไร?”

ในมือของมู่หรงเจี๋ยหมุนแก้วกระเบื้องเคลือบในมือไปมาด้วยสีหน้าเย็นชา “หม่อมฉันไม่เข้าใจวิชาแพทย์ ไม่กล้าตัดสินใจอย่างสะเปะสะปะหรอก พ่ะย่ะค่ะ”

ฮองเฮามองเขา “ท่านอ๋องมีความรู้ตั้งมากมาย ต้องเข้าใจมากกว่าหญิงในวังแห่งนี้เป็นไหน ๆ อย่างแน่นอน”

จู่ ๆ ผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิก็เงยหน้าขึ้น ริมฝีปากยิ้ม รอยยิ้มเหมือนดังเปลวเพลิงที่ลุกโชนในฤดูร้อน ดวงตาสว่างไสว ทำให้คนที่เห็นอึดอัดขึ้นมาทันที

อย่างน้อย นี่ก็เป็นสิ่งที่จื่ออันรู้สึกได้

เธอรับรู้ได้ทันทีว่า ผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิและฮองเฮาไม่ลงรอยกัน ตั้งแต่เธอย่างก้าวไปในวังก็ยังไม่เห็นทั้งสองสบตากันเลย ผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิมีความเย็นชา ราวกับว่ารู้สึกลำบากใจ และไม่เต็มใจที่ต้องมานั่งอยู่ตรงนี้

เธอรู้สึกว่ามันเริ่มแปลก ๆ เหตุใดคนที่มีความสามารถเปี่ยมล้นเช่นนี้ กลับมานั่งอยู่ตรงนี้ราวกับเป็นตัวประกอบอย่างไรอย่างนั้น

ส่วนฮองเฮา ก็ไม่ค่อยพอใจเขานัก

ในเมื่อทั้งสองแคลงใจกัน เหตุใดจึงมาไต่สวนหล่อนพร้อมกัน

จื่ออันเริ่มอยู่ไม่สุข ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนนี้จะส่งผลกับตัวเองหรือไม่

ผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิค่อย ๆ ลุกขึ้น “ฮองเฮาทรงตัดสินเถิด หม่อมฉันเพียงแค่ได้รับความไว้วางใจจากท่านพี่ เพื่อมาคุมงานแต่งของอาซินเท่านั้น เรื่องอื่น ๆ หม่อมฉันไม่สามารถตัดสินใจเองได้ พ่ะย่ะค่ะ”

พูดจบจึงทูลลา

สีหน้าของฮองเฮาดูโกรธขึ้นมาทันที นางลุกยืน “ช้าก่อน ท่านอ๋อง”

ใจของจื่ออันตกไปยังตาตุ่ม หากฮองเฮาและผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิเกิดการโต้เถียงกันที่นี่แล้วล่ะก็ เธอคงไม่รอดชีวิตเป็นแน่ เพราะการต่อสู้ภายในราชสำนัก คนนอกจะไปรับรู้ได้อย่างไร

ผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิยืนนิ่ง ร่างกายที่สูงใหญ่ปรากฏความสง่างาม แสงที่ส่องผ่านเข้ามายังตำหนักกระทบกับใบหน้าที่ดูลังเลใจ สายตาก็บังเกิดความไม่พอใจ

ใบหน้าของฮองเฮาปรากฏความยโสโอหัง ทั้งยังแสดงความกลัดกลุ้มและความรังเกียจออกมา “พระสนมหลิงครั้งหนึ่งเคยเข้าวังมาพบพระราชชนนี ดังนั้นให้พระราชชนีเป็นผู้จัดการงานแต่งของเจ้าเถอะ พระราชชนนีกำชับให้ทางราชสำนักปฏิบัติหน้าที่ดูแลแทน ข้าจึงคิดว่า ณ ตอนนี้ มีหญิงนางหนึ่งที่เหมาะสมที่จะเป็นผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิอย่างมาก”

“งานแต่งของข้า มิอาจรบกวนฮองเฮา” ดวงตาของมู่หรงเจี๋ยเย็นชา

ฮองเฮาหัวเราะ “ท่านอ๋องไม่อยากรู้หรอกรึว่า หญิงผู้นั้นคือใคร?”