ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 820

หวงไท่โฮ่วมองไปยังองค์จักรพรรดิที่ทรงพิโรธ หัวใจราวกับถูกมีดทิ่มแทง นางนั่งลงบนเตียง กุมมือองค์จักรพรรดิเอาไว้ “ลูกแม่ แม่ยังอยู่ จะต้องอดทนเอาไว้”

องค์จักรพรรดิลืมตาขึ้นมา พยายามที่จะมองไปยังหวงไท่โฮ่ว เขาถอนหายใจออกมา

“เสด็จแม่ ข้าเกรงว่าจะไร้ประโยชน์…”

“อย่าพูดจาเหลวไหล อย่าได้พูดจาเหลวไหล” ในใจของหวงไท่โฮ่วเกิดความเศร้าสลดขึ้นมา ร้องไห้ไปพลางตรัสไป “เจ้าจะยินยอมให้พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนเข้าวังมาดูอาการป่วยของเจ้าหรือไม่? หากว่าเจ้ายินยอม ข้าจะออกพระราชเสาวนีย์เดี๋ยวนี้”

“ไม่…” หน้าอกขององค์จักรพรรดิส่งเสียงครวญดังออกมา หายใจราวกับสูบลมเข้าไป กระทั่งราวกับว่าแทบจะทำให้ไม่อาจจับเส้นเสียงได้

ลู่กงกงและเปากงกงที่คอยรับใช้อยู่ด้านหน้าคุกเข่าลงพร้อมกัน “องค์จักพรรดิ ทักษะการแพทย์ของพระชายาสูงส่ง ไม่สู้เชิญนางเข้าวังมาวินิจฉัยอาการให้พระองค์เถิดพ่ะย่ะค่ะ”

“ไม่…” องค์จักรพรรดิยังคงปฏิเสธต่อไป คราวนี้ยิ่งหอบหายใจหนักกว่าเก่า สีหน้ากลายเป็นสีดำแดง ราวจะขาดลมหายใจอย่างไรอย่างนั้น

เรือนพักชาวบ้านถนนเมืองตะวันออกในเมืองหลวง

เซี่ยหว่านเอ๋อเช่าเรือนพักอยู่ที่นี่ เงินหนึ่งร้อยตำลึงนั่นใช้หมดไปแต่เนิ่นแล้ว ภายหลังเฉินหลิงหลงมาตามหานาง ค่าใช้จ่ายของสองแม่ลูกจึงจำต้องอาศัยเฉินหลิงหลงออกไปหาคนป่าให้ช่วยเหลือ ถึงแม้นางจะบอกว่ากลับมามีความสัมพันธ์กับรัชทายาทใหม่อีกครั้งแล้ว ทว่าในใจของนางกระจ่างแจ้งดี นางไม่อาจเป็นพระชายารัชทายาทได้ ฉะนั้นนางจะต้องคอยแต่งกายให้ตนเองฉุดรั้งหัวใจของรัชทายาทเอาไว้ ทางที่ดีที่สุดคือมีลูกชายลูกสาว ต่อให้จะไม่อาจเข้าวังได้ อย่างน้อยก็ได้เป็นฮูหยินอย่างไร้กังวล มีเพียงเช่นนี้ ถึงจะเป็นแผนการที่ดีที่สุด

เพราะอย่างไรแล้ว นางก็ไม่อาจแต่งงานกับผู้อื่นได้ ไม่มีใครยินดีรับนาง บุตรสาวของขุนนางต้องโทษ

นางหยิบกระเป๋าเงินของเฉินหลิวหลิ่วออกมา ในกระเป๋าเงินนั้นมีเศษเงินและตั๋วเงินอยู่ ตั๋วเงินนั้นจำนวนสามร้อยตำลึง เป็นตั๋วเงินของร้านติ้งเฟิง แน่นอนว่านางคงไม่โง่เขลาถึงขั้นที่จะนำมันออกมาตอนนี้

เครื่องประดับชั้นดีหลายชิ้น ล้วนแต่เป็นของดี เป็นบุตรสาวของจวนมหาเสนาบดีมาตั้งหลายปี แน่นอนว่านางย่อมแยกแยะออกว่าของชิ้นไหนราคาถูก ชิ้นไหนราคาสูง ต่างหู หมวก กำไลรวมกันแล้ว ก็มีมูลค่าหลายร้อยตำลึง อย่างน้อยก็สามารถให้นางสุรุ่ยสุร่ายไปได้ถึงหนึ่งปี

นางนำของเหล่านี้แอบซ่อนเอาไว้เป็นอย่างดี เมื่อได้ยินเสียงด้านนอกดังขึ้น นางก็เปิดประตูเดินออกไปด้านนอก “เงินรางวัลที่ตระกูลเฉินมอบให้เล่า? ท่านจะต้องแบ่งให้ข้าครึ่งหนึ่ง”