ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 822

นางครุ่นคิดอย่างมีความสุข ก่อนจะอดไม่ได้ที่จะเผยยิ้มอย่างได้ใจออกมา

ด้านนอกประตูเกิดเสียงดังปังลอยออกมา นางลุกขึ้นยืน เปิดประตูออกด้วยความโมโห ยังไม่ทันได้มองคนด้านหน้าประตูให้ชัดก็ตะเบ็งเสียงไปด้วยความโกรธ “ท่านไม่ใช่ว่าจะใส่หัวไปหรอกหรือ? รีบไปซะ ต่อไปก็อย่าได้กลับมาสร้างความรำคาญให้แก่ข้า…”

คำของนางยังไม่ทันสิ้นสุด ดาบเล่มยาวก็ชี้มายังหน้าผากของนาง บีบบังคับให้นางต้องถอยหลังไปไม่หยุด สองมือของนางยกขึ้น มองไปยังแม่ทัพตระกูลเฉินทั้งสิบสองที่เข้ามาจากประตู ด้านหลังนั้น ยังตามมาด้วยประมุขตระกูลเฉินเหล่าไท่จวิน

“ท่าน…พวกท่านคิดจะทำอะไร?” ในใจของเซี่ยหว่านเอ๋อร์ตื่นตระหนกขึ้นมา แต่เมื่อคิดถึงเรื่องนั้นว่าไม่มีผู้ใดล่วงรู้ รัชทายาทก็ไม่มีทางเอ่ยออกมา ทันใดนั้นก็เต็มไปด้วยความเชื่อมั่น “พวกท่านบุกรุกที่พักส่วนตัว ข้าสามารถแจ้งทางการจับพวกท่านได้”

เฉินไท่จวินใช้เท้าเตะไปยังประตู การกระทำสำเร็จในคราวเดียวโดยไม่รู้สึกถึงความชรา นางเดินมายังเบื้องหน้าของเซี่ยหว่านเอ๋อ สายตาอันเฉียบคมเป็นดั่งลูกธนูอันเย็นชาทั้งสองสาย ที่มาพร้อมกับน้ำแข็ง “รัชทายาทบอกว่า เป็นเจ้าที่ทำร้ายหลิวหลิ่วของพวกเรา อย่างนั้นหรือ?”

“เหลวไหล ข้าไม่ได้ทำ!” เซี่ยหว่านเอ๋อคิดแต่เพียงว่ารัชทายาทไม่มีทางขายนาง หากว่าเมื่อเขายอมรับออกมา เรื่องนี้ก็ไม่อาจหลุดพ้นจากเขาได้ “เป็นพวกเราแม่ลูกที่ช่วยเฉินหลิวหลิ่วเอาไว้ ตระกูลเฉินของพวกท่านคิดจะตอบแทนบุญคุณด้วยความแค้นอย่างนั้นหรือ?”

“ตอบแทนบุญคุณด้วยความแค้น?” เฉินไท่จวินเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา “บุณคุณหรือความแค้นพวกเราล้วนแต่ต้องตอบแทน”

เมื่อนางเอ่ยจบ ก็ออกคำสั่งเสียงดัง “ค้น พลิกค้นที่นี้เสีย!”

แม่ทัพทั้งสิบสองรีบเข้าไปอย่างรวดเร็ว ไม่เกินชั่วครู่ ก็นำกระเป๋าเงินและเครื่องประดับของเฉินหลิวหลิ่วออกมา เฉินหู่หยิบขวานจากห้องเก็บฟืนออกมาด้ามหนึ่ง บนขวานนั่นยังมีคราบเลือดเปรอะเปื้อนอยู่

ของถูกโยนลงบนพื้น ทันใดนั้นสีหน้าของเซี่ยหว่านเอ๋อก็กลายเป็นซีดขาว “ไม่ใช่ข้าที่เอามา ห้องเก็บฟืนนั่นก็ไม่ใช่ของข้า เป็นของท่านแม่ข้า”