ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 824

“เช่นนั้นข้าจะกลับไปร่วมพรรคเหยียน!” หลิวเย่ว์กล่าวอย่างสนุกสนาน

“ตราบใดที่เจ้าต้องการ” ซ่งรุ่ยหยางเอ่ยเสียงเบา ทว่าดวงตาของเขาสุกสกาวเต็มเปี่ยมไปด้วยความทรงเสน่ห์

อี๋เอ๋อร์และอ๋องเหลียงก็ลังเลที่จะจากไปเช่นกัน พวกเขาจับมือกันแน่น พร้อมกับจ้องมองสบตากัน อี๋เอ๋อร์ปลอบโยนเบา ๆ ว่า “อย่ากังวลเลย ข้าจะกลับมาในไม่ช้า”

“อืม รักษาตัวด้วย ข้าจะพูดคุยเรื่องการแต่งงานของเรากับเสด็จย่าโดยเร็วที่สุด” อ๋องเหลียงรู้สึกเสียใจมาก เซียวท่าแต่งงานแล้ว แต่เขายังไม่ได้แต่งงานเลย เซียวท่าชิงตัดหน้าไปก่อนแล้ว

คณะเดินทางของอ๋องเหลียงมุ่งตรงออกจากเมือง อ๋องเหลียงยืนอยู่บนกำแพงเมืองโดยมีมู่หรงเจี๋ยยืนอยู่ด้านข้าง

เมื่อมองไปยังขบวนที่ค่อย ๆ ไกลออกไปจนหดเล็กลงเรื่อย ๆ มู่หรงเจี๋ยก็โพล่งขึ้นมาว่า “องค์รัชทายาทนั้นดื้อรั้น ข้าเกรงว่ามันอาจไม่ได้ผล เจ้าคิดเห็นว่าอย่างไร?”

อ๋องเหลียงเหลือบมองเขา “ข้าจะคิดเห็นอย่างไรได้?”

“แต่เจ้ามาจากตระกูลมู่หรง” มู่หรงเจี๋ยขมวดคิ้ว

“ท่านเองก็ด้วย!” อ๋องเหลียงตอบโต้

“ข้าได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งเป็นผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิท่ามกลางอันตรายรอบด้าน”

“ถึงอย่างไรท่านก็ได้เป็นผู้สำเร็จราชการแทนแล้ว เหตุใดถึงไม่ก้าวไปอีกขั้นหนึ่งกันเล่า” อ๋องเหลียงกล่าว

มู่หรงเจี๋ยตอบกลับอย่างไม่มีความสุข “เป็นมนุษย์ก็ควรรู้จักพอ”

อ๋องเหลียงยิ้มพลางกล่าวว่า “งั้นหรือ? ท่านต้องการให้คนพิการอย่างข้าดิ้นรนเพื่อปีนขึ้นบัลลังก์ท่ามกลางสิงโตที่จ้องจะตะครุบเหยื่อสินะ?”