ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 846

“ข้าก็แค่หยอกล้อเท่านั้น” สนมอี้ยักไหล่และมองไปที่จื่ออัน “จริงหรือไม่ พระชายา ในฐานะที่เราเป็นพี่สะใภ้และน้องสะใภ้ ข้าพูดจาล้อเล่นตามประสา เพียงแต่ข้าออกจะพูดตรงไปสักหน่อย หากสิ่งไหนขัดใจพระชายาเข้า โปรดอย่าเก็บเอามาใส่ใจเลย”

หลังจากพูดจบ นางก็ยิ้มพร้อมตบมือ “ข้าคงกังวลเกินไป พระชายาเป็นคนใจกว้าง ท่านคงใจกว้างมากพอที่จะยอมรับใช่หรือไม่?”

จื่ออันมองนางด้วยรอยยิ้มจาง “ข้าไม่ได้ใจกว้างเลย ทั้งยังขี้น้อยใจมากอีกด้วย”

สนมเหมยเห็นว่าบรรยากาศเริ่มตึงเครียด จึงรีบปรับเรื่องให้ราบรื่น “ดูนางสิ ตัวเองล้อเล่นแท้ ๆ กลับแสดงท่าทางจริงจังได้สมจริงนัก มา มาลองชิมบัวลอยข้าวหมากที่ข้าทำดู”

สนมอวี้ยืนขึ้น “ขอตัวลา พอดีว่าข้าพอรู้กาลเทศะอยู่บ้าง คงไม่ขัดขวางพวกเจ้าจากการสนทนาเรื่องร้ายแรง ไว้คราวหน้าข้าจะแวะมาใหม่”

หลังจากกล่าวจบนางก็เดินออกไปด้วยท่าทีที่หยิ่งผยอง

จื่ออันมองตามแผ่นหลังของนางพร้อมกับยิ้มอย่างเย็นชา

ท่าทีที่เสแสร้งแกล้งทำ รวมถึงการแสดงความไม่พอใจจากก้นบึ้ง แสดงให้เห็นว่าสนมอี้เปรียบเสมือนกุหลาบดำที่มีหนามจริง ๆ

สนมเหมยคลี่ยิ้มอย่างเคอะเขิน “จื่ออัน อย่าได้ถือสานางเลย นางเป็นคน... ขวานผ่าซากน่ะ!”

จื่ออันเงยหน้าขึ้นแล้วหันมองไปทางสนมเหมย “ขวานผ่าซาก?” สำหรับสนมเหมยแล้วอาจมองว่าเป็นนิสัยส่วนตัว แต่คนอื่น ๆ ต่างก็รู้ทั่วว่านางพูดเพราะมีเจตนาที่ไม่ดี

สนมเหมยยิ้ม สั่งให้สาวใช้ไปยกชามบัวลอยข้าวหมากมาเสิร์ฟ “อย่าสนใจเลย มาลองกินของว่างฝีมือข้าดูดีกว่า”