ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 847

จื่ออันรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย นางเคยได้ยินว่าองค์ชายสามมักจะมีเหตุผลเสมอ แล้วอาจารย์ลงโทษเขาด้วยเหตุใดกัน?

หลังจากซักถามอย่างระมัดระวัง สนมเหมยกล่าวว่าองค์ชายสามมักมีความคิดเห็นแตกต่างจากอาจารย์เสมอ และมักจะถูกอาจารย์ลงโทษ โดยการกักบริเวณเมื่อเขาโกรธ

จื่ออันยิ้มและกล่าวว่า “การมีความคิดเห็นแตกต่างเป็นเรื่องปกติธรรมดา อย่าได้กังวลไปเลย”

หลังจากพี่สะใภ้และน้องสะใภ้พูดคุยกันต่อไปสักพัก จู่ ๆ สนมเหมยก็ลดระดับเสียงลงและกล่าวว่า “จื่ออัน เจ้าต้องระวังสนมอี้ให้มาก นางไม่มีทางปล่อยเจ้าไปแน่”

จื่ออันรู้ว่านางไม่ได้กล่าวเช่นนี้ออกมาโดยไร้เหตุผล นางต้องสังเกตเห็นอะไรบางอย่างระหว่างที่นางคบหาสมาคมกับสนมอี้เป็นแน่

“ข้ารู้แล้ว” จื่ออันกล่าว

สนมเหมยพยักหน้า “ข้ารู้ว่าข้าเคยทำผิดต่อเจ้ามาก่อน และยังรู้สึกผิดมาจนถึงตอนนี้ หากครั้งนี้ท่านอ๋องไม่เลื่อนตำแหน่งให้ข้าต่อหน้าหวงไท่โฮ่ว ข้าคงถูกสนมอี้เฆี่ยนตีจนตายอย่างแน่นอน องค์ชายสามก็จะพลอยรับเคราะห์ไปด้วย ดังนั้นข้าจะไม่มักใหญ่ใฝ่สูงอีกแล้ว ในอนาคตพระชายาสามารถแวะเวียนมาทักทายข้าที่ตำหนักได้เสมอ”

จื่ออันมองนางแล้วเผยรอยยิ้ม “สนมเหมยไม่จำเป็นต้องคิดจริงจังนัก เรื่องราวในอดีตจบลงแล้ว ข้าผู้นี้ไม่เก็บมาใส่ใจ”

สนมเหมยจงใจประจบประแจงหรือไม่ เรื่องนี้จื่ออันไม่แน่ใจ ถึงอย่างไรนางก็เป็นคนที่น่าสงสารคนหนึ่ง เนื่องจากนางไม่ได้รับการหนุนหลังจากใคร จึงทำได้เพียงมองหาใครสักคนที่ตนพอจะพึ่งพาได้ นี่ไม่ใช่เรื่องแปลก เช่นเดียวกันกับนางเมื่อก่อน นางเพียงต้องการมีชีวิตอยู่อย่างมีศักดิ์ศรี ไม่ใช่เพื่อต่อสู้กับใคร

หลังกลับจากพระราชวัง นางพบว่าซูชิงและเซียวท่านั่งอยู่ในห้องโถงใหญ่ด้วยสีหน้าจริงจัง

“มีอะไรกันหรือ?” จื่ออันถามเมื่อเห็นว่าบรรยากาศค่อนข้างตึงเครียด

ซูชิงเงยหน้าขึ้นมองจื่ออัน “มีข่าวลือแพร่สะพัดไปนอกวังว่าฝ่าบาททรงมีแผลหน้าผี”

จื่ออันกวาดสายตามองไปทางนั้นทีทางนี้ทีด้วยท่าทางที่ซับซ้อน

หัวใจของนางจมดิ่งลง “พวกเจ้าคิดว่าข้าเป็นผู้ปล่อยข่าวกระนั้นหรือ?”

“ก่อนที่เจ้าจะเข้าไปในวังซีเหวย ข่าวนี้ไม่เคยรั่วไหลมาก่อน แม้แต่ซูชิงและเซียวท่าก็ไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้” มู่หรงเจี๋ยกล่าวโดยไม่แสดงสีหน้า

เซียวท่าพลันร้องออกมาและพูดด้วยความตื่นตกใจ “จริงหรือ? ฝ่าบาททรงมีแผลหน้าผีจริงหรือ?”