ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 867

คนผู้นั้นสวมชุดเกราะสีทอง เสื้อคลุมงูเหลือมปักดิ้นสีดำ ผมสีดอกเลาถูกรวบขึ้นเป็นมวย ใบหน้าสง่างาม ถือแส้ยาวอยู่ในมือพลางควบม้าไปข้างหน้า

ข้างหลังนางล้วนเป็นบุตรชายทั้งสิบสองคนของตระกูลเฉิน ทุกคนแต่งกายด้วยชุดทหาร เบื้องหลังยังมีทหารม้าทองคำและเหล็กยืนเรียงรายอยู่ ราวกับว่าประตูพระราชวังในขณะนี้เป็นสนามรบ

เฉินไท่จวินเป็นผู้นำกองทัพตระกูลเฉินเข้ามาสนับสนุน

ไม่ว่าหญิงชราจะอายุมากเพียงใด นางก็ยังคงเป็นวีรสตรีเสมอเมื่อนั่งอยู่บนหลังม้าสูง ทั้งยังสง่างามไม่แพ้แม่ทัพทั่วไป

นางขี่ม้าฝ่าฝูงชนนั่งอยู่บนหลังม้า มองต่ำลงไปที่ไท่ฟูและอ๋องหนานหวาย กล่าววาจาเย้ยหยัน “ไท่ฟู่กล่าวถูกต้อง ในฐานะข้าราชบริพารประจำราชสำนัก พวกเจ้าเองก็ควรระงับความตื่นตระหนกของผู้คนในยงโจว และสยบข่าวลือทั้งหลาย ข้าสืบทราบว่าข่าวลือล่าสุดถูกปล่อยโดยองค์รัชทายาทและสนมเหลียง เช่นนั้นก็ให้ไท่ฟู่ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดในการจัดการกับองค์รัชทายาทและสนมเหลียงด้วย เพื่อที่จิตใจของประชาชนจะได้มั่นคงเสียที”

“นางสารเลว เจ้าต่างหากที่พูดเรื่องไร้สาระและสร้างปัญหา!” องค์รัชทายาทโกรธจัด เอื้อมมือไปดึงเฉินไท่จวิน “ลงมาเดี๋ยวนี้ ไม่เห็นหรือว่าข้ายืนอยู่ กล้าดีอย่างไรถึงนั่งบนหลังม้าแล้วคุยกับข้า”

เฉินไท่จวินเตะส่งอีกฝ่ายพร้อมกับสาปแช่ง “วันนี้ข้าไม่เพียงเปิดโปงความโง่เขลาและความไร้สามารถขององค์ชายเท่านั้น แต่ยังจะลงโทษท่านฐานสมคบคิดชั่ว อกตัญญู จิตใจเลวทราม ไร้ความชอบธรรม”

หลู่ติงเวย ลูกชายคนโตของหวู่อันโหวยืดตัวขึ้น กล่าวน้ำเสียงเย็นชา “เหล่าไท่จวิน เราทุกคนต่างนับถือท่านในฐานะผู้อาวุโสแห่งสามราชวงศ์ ท่านสามารถใช้อำนาจทางทหารเพื่อต้าโจวได้ ทว่าท่านกลับไม่ทำ แต่ต้องการอวดอ้างตนเองอย่างภาคภูมิใจอยู่ที่นี่ สำหรับตระกูลเฉินแล้ว จงลดศักดิ์ศรีของตนเองลงและกลับไปที่จวนเฉินของท่านเถิด เพื่อไม่ให้อับอายขายหน้าไปกว่านี้”

เฉินไท่จวินมองเขาอย่างเย็นชา “นึกว่าใครเสียอีก ที่แท้ก็เจ้าคนนอกคอกจากตระกูลของหวู่อันโหวนี่เอง”