ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 868

เฉินไท่จวินแหงนหน้าขึ้นฟ้าและหัวเราะเสียงดัง “ทำในสิ่งที่ถูกต้องและมอบความยุติธรรมแก่สวรรค์งั้นหรือ?”

นางขี่ม้าไปข้างหน้า กวาดตามองข้าราชบริพารโดยรอบ และพูดอย่างเย็นชาว่า “พวกเจ้าล้วนเป็นขุนนางในราชสำนัก ได้รับความดีความชอบจากฝ่าบาทตั้งมากมาย เวลานี้กลับถูกคนร้ายจูงจมูก ยุยงให้ก่อการกบฏโดยง่ายอย่างนั้นรึ?”

หลังจากได้ยินคำพูดของเฉินไท่จวิน ทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะมองหน้ากัน ทนไม่ได้เป็นอย่างยิ่งกับคำว่า “กบฏ”

เหลียงไท่ฟู่เย้ยหยัน “เฉินไท่จวินตื่นตระหนกตกใจไปเอง ฝ่าบาทประชวรเป็นแผลหน้าผี ก็เปรียบเสมือนเขาเป็นทรราชแห่งแผ่นดิน พวกเราจึงสนับสนุนองค์รัชทายาท ถึงอย่างไรเขาก็ยังมาจากตระกูลมู่หรง ประเทศชาติไม่ถือว่าเปลี่ยนมือ จะกลายเป็นการกบฏไปได้อย่างไร?”

จ้วงจ้วงเยาะเย้ยถากถาง “เจ้าแน่ใจหรือว่าตอนนี้ฝ่าบาทมีรอยแผลหน้าผีจริง? ก่อนหน้านี้เจ้ายังบอกอยู่เลยว่าเจ้าได้ยินข่าวลือมาจากด้านนอก และต้องการให้ฝ่าบาทออกมาระงับข่าวลือมิใช่หรอกหรือ? ในฐานะที่เจ้าเป็นถึงราชครู ไม่อับอายหรืออย่างไรหากสิ่งที่พูดไม่เป็นความจริง”

ไท่ฟู่ตอบกลับอย่างไม่ยอมแพ้ “องค์หญิง เป็นความจริงที่ข้าไม่มีหลักฐานยืนยัน ทว่าท่านไม่ได้ยินสิ่งที่องค์รัชทายาทและสนมเหลียงกล่าวหรือ? พวกเขาเห็นมันด้วยตาของพวกเขาเอง องค์รัชทายาทและสนมเหลียง คนหนึ่งเป็นพระโอรสของฝ่าบาท อีกคนเป็นอดีตฮองเฮา พวกเขาหรือจะพูดเรื่องไร้สาระ?”

เฉินไท่จวินแค่นเสียงเย็นชา “ข้าไม่ชอบคนแบบเจ้าที่สุด กล้าทำแต่ไม่กล้ารับ กบฏก็จะเป็น ซุ้มอนุสาวรีย์ก็จะสร้างกระนั้นหรือ? ฝ่าบาทจะมีรอยแผลหน้าผีจริงหรือไม่นั้นไม่สำคัญ ต่อให้มี ก็ยังมีผู้สำเร็จราชการแทนอยู่ทั้งคนมิใช่หรือ? กงการอะไรของเจ้าถึงได้มาตะโกนโหวกเหวกอยู่ที่นี่?”

ไท่ฟู่สวนกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไท่จวินกล่าวเช่นนี้ไม่ถูก หากฝ่าบาททรงทนทุกข์ทรมานจากโรคแผลหน้าผี พระองค์ย่อมไม่มีพระกำลังพอจะลุกขึ้นมาแต่งตั้งผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์อีกต่อไป ฉะนั้นพวกเราจึงมีสิทธิ์ออกมาเคลื่อนไหว”