ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 869

ไท่ฟู่อดคิดไม่ได้ว่าเขาช่างใจร้อนเสียจริง อันที่จริง เขาไม่ควรทำอะไรแบบนี้ในเวลานี้

อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถทนรอได้อีกต่อไป เพราะสถานการณ์โดยรวมไม่สู้ดีสำหรับเขา หากรอนานกว่านี้ มู๋หรงเจี๋ยก็จะยังมีสิทธิ์ใช้อำนาจต่อไป และเมื่อถึงเวลานั้น เขาจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ให้กับอ๋องหนานหวาย

เขาจึงอาศัยประโยชน์จากข้อเท็จจริงที่ว่าคนส่วนใหญ่ยังเคารพและเชื่อฟังเขา ดังนั้นเมื่อคิดจะลงมือทำ อย่างน้อยต้องให้คนเหล่านั้นสนับสนุนองค์ชายรัชทายาทที่เป็นทายาทสายตรง

ยิ่งไปกว่านั้น ทั้งองค์รัชทายาทและสนมเหลียงต่างก็เห็นกับตาว่าองค์จักรพรรดิกำลังทนทุกข์ทรมานจากโรคแผลหน้าผี ตราบใดที่พาขุนนางทั้งหลายบุกเข้าไปในวังได้ เป็นไปไม่ได้ที่องค์จักรพรรดิจะไม่สละราชสมบัติ

ดังนั้นเขาจึงริเริ่มที่จะร่วมมือกับอ๋องหนานหวาย ตกลงว่าทั้งสองฝ่ายจะสงบศึกชั่วคราว และร่วมกันวางแผนหลังจากที่องค์จักรพรรดิสละราชสมบัติ เนื่องจากอีกฝ่ายต้องใช้เวลาพอสมควรในการสละราชสมบัติ ใช้เวลานานกว่าองค์รัชทายาทจะขึ้นครองบัลลังก์ แต่หากองค์จักรพรรดิไม่มีวี่แววใด ๆ ทั้งสิ้น ทั้งคู่ก็มองไม่เห็นความหวัง

ยิ่งกว่านั้น ตอนนี้ได้รับการยืนยันแน่ชัดแล้วว่าจักรพรรดิประชวรเป็นแผลหน้าผีจริง หากไม่ทำให้เรื่องดังกล่าวกลายเป็นปัญหาใหญ่ มู่หรงเจี๋ยจะค่อย ๆ กลืนกินอำนาจของพวกเขาทีละนิด และเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้ตัวเอง เมื่อถึงเวลานั้น โลกทั้งโลกจะตกอยู่ในมือของมู่หรงเจี๋ย

จากเหตุผลทั้งหมดที่กล่าวมานี้ เขาไม่สามารถรอได้อีกต่อไปจริง ๆ ต้องโจมตีอย่างทันท่วงที

อย่างไรก็ตาม เฉินไท่จวินกลับมายืนขวางอยู่ตรงหน้าพวกเขาในตอนนี้ ทำอย่างไรก็ไม่สามารถฝ่าเข้าไปได้ ต่อให้ทหารราชองครักษ์ครึ่งหนึ่งจะเป็นคนของเขา แต่อีกครึ่งหนึ่งก็เป็นคนของมู่หรงเจี๋ย

เขาขยิบตาให้หลู่ติงเวย ซึ่งพยักหน้าเล็กน้อย และจากไปอย่างเงียบ ๆ

เฉินไท่จวินประจันหน้ากับพวกเขาประมาณหนึ่งชั่วยาม จากนั้นก็เห็นว่าหวู่อันโหวตรงมาทางนี้พร้อมกับทหารม้า

ในเวลาเดียวกัน ซูชิงก็ปรากฏตัวข้าง ๆ เฉินไท่จวิน พูดกับเฉินไท่จวินสองสามคำ จากนั้นเฉินไท่จวินพยักหน้าเล็กน้อย

เวลานี้สถานการณ์การเผชิญหน้าเริ่มเข้มข้นขึ้น

หวู่อันโหวนั่งอยู่บนหลังม้า ดูสง่างามและน่าเกรงขาม มีพลังอำนาจไม่ต่างจากเฉินไท่จวินซึ่งอยู่บนหลังม้า

เมื่อเหลียงไท่ฟู่เห็นหวู่อันโหวพากองมาที่นี่ เขาก็หันไปสบตากับสนมเหลียง ทั้งสองมองหน้ากันอย่างรู้เท่าทัน