ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 872

เหลียงไท่ฟู่สงบลง ผุดคำถามหนึ่งที่เขาไม่เข้าใจ หลังจากสงบสติอารมณ์ได้แล้วก็รู้สึกแปลกใจมาก “มีสิ่งหนึ่งที่พ่อไม่เข้าใจ ในเมื่อฝ่าบาทมีแผลหน้าผีจริง ทำไมเขายังยอมปล่อยให้เจ้าเข้าไปดู? นอกจากนี้ มู่หรงเจี๋ยเองก็อยู่ที่นั่นด้วยในเวลานั้น ต่อให้ฝ่าบาทไม่ได้ออกคำสั่งให้หยุด เขาย่อมต้องป้องกันไม่ให้เจ้าเข้าไป”

ฮองเฮาตกตะลึงเช่นเดียวกัน “ท่านพ่อกำลังสงสัยว่าเขากำลังวางแผนลับหลังอย่างนั้นหรือ? แต่เฉียวเอ๋อและข้าต่างก็เห็นกับตาของตนเองจริง ๆ และข้าไม่คิดว่ามันจะเป็นเพียงของปลอม”

เหลียงไท่ฟู่กล่าวว่า “พ่อก็ไม่รู้ เพียงอดคิดไม่ได้ว่าพวกเราอาจจะหุนหันพลันแล่นจนเกินไป บางทีเราควรรอดูกันต่อไปจริง ๆ”

“แต่นี่เป็นเรื่องจริงนะเจ้าคะ หากฝ่าบาทสวรรคตแล้วมู่หรงเจี๋ยปลอมแปลงพระราชพินัยกรรม สถาปนาตัวเองขึ้นครองบัลลังก์โดยตรง พวกเราได้พ่ายแพ้กันหมดแน่” ฮองเฮากล่าวอย่างใจร้อน

“จะอย่างไรก็แล้วแต่ เรื่องนี้เริ่มไม่ง่ายอย่างที่คาดการณ์ไว้จริง พวกเราประมาทเกินไป” เหลียงไท่ฝูมองย้อนกลับไปที่จุดต่อสู้ตรงหน้า ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ควรมีแผนตลบหลัง หากมีอะไรเช่นนั้นจริง เฉินไท่จวินคงไม่มาขวางด้วยตนเอง จุดประสงค์ของเฉินไท่จวินมีเพียงป้องกันไม่ให้ผู้ใดบุกรุกเท่านั้น

อีกด้านหนึ่ง อ๋องหนานหวายก็กำลังหารือกับซุนฟางเอ๋อร์

“ถึงเวลาที่เราควรปล่อยให้พวกเขาเดินหน้าแล้วหรือยัง?” อ๋องหนานหวายถาม

ซุนฟางเอ๋อร์ส่ายหัว “ยังเจ้าค่ะ เราลองดูต่อไปก่อน อย่าได้ร้อนใจเกินไป”

“ข้าไม่ต้องการรออีกต่อไปแล้ว หากบีบบังคับให้จักรพรรดิชาติหมานั่นสละบัลลังก์ได้ ข้าจะร่วมมือกับไท่ฟู่เพื่อสังหารมู่หรงเจี๋ย จากนั้นสังหารองค์รัชทายาทเสีย โดยใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ที่วุ่นวาย คราวนี้ข้าก็จะได้ขึ้นครองบัลลังก์สักที” อ๋องหนานหวายกล่าวอย่างกระวนกระวายใจ

เขาไม่ต้องการรออีกต่อไป เขารอมานานเกินไปแล้ว ครั้งนี้สวรรค์อุตส่าห์เปิดทางช่วยเขาทั้งที จักรพรรดิชาติหมามีแผลหน้าผี นี่เป็นโอกาสอันดีที่จะบังคับให้เขาสละราชสมบัติ

“ไม่ ท่านอ๋องโปรดเชื่อข้า ท่านยังไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ มีบางอย่างผิดปกติ” ซุนฟางเอ๋อร์ปรามด้วยน้ำเสียงทุ้ม

“ทำไมล่ะ? หรือเจ้ากังวลว่าข้าไม่สามารถสังหารองค์รัชทายาทได้? หรือเจ้ากังวลว่าข้าจะไม่สามารถโค่นมู่หรงเจี๋ยลงได้? เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องกังวลเลย ต่อให้พวกเขาไม่เรียกระดมกองกำลัง เราก็หาโอกาสแทรกไปฆ่าพวกมันได้อยู่ดี ทหารม้าของเราที่ซุ่มซ่อนอยู่นอกเมืองมีตั้งสามหมื่นนาย ตระกูลเซียวและตระกูลเฉินมิได้น่าหวาดกลัวเสียหน่อย ตอนนี้พวกเขาแทบไม่มีอำนาจในมือด้วยซ้ำ”