ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 878

หลังจากรอต่อไปอีกครึ่งชั่วยาม อีกหนึ่งชั่วยามก็ผ่านไปตั้งแต่เข้ามาในวัง

เหลียงไท่ฟู่นั่งอยู่บนเก้าอี้ ใช้นิ้วเคาะพนักเท้าแขนบนเก้าอี้ครั้งแล้วครั้งเล่า ดวงตาฉายแววเย็นชา

ก่อนหน้านี้เขาบอกแม่ทัพเฉียนว่า หากไม่มีการเคลื่อนไหวจากภายในวังเป็นเวลาหนึ่งชั่วยาม ให้พวกเขาบุกเข้าโจมตีทันที

เขาคำนวณว่าคนข้างนอกน่าจะใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วยาม ในการจัดการกับทหารของเฉินไท่จวินและท่านเซียวโหว

ทว่าหลังจากรอต่อไปอีกครึ่งชั่วยาม เขากลับไม่ได้ยินเสียงดาบ เสียงธนู หรือการกระทบกันของของ้าวแต่อย่างใด

เหลียงไท่ฟู่เริ่มรู้สึกตึงเครียด เป็นไปได้หรือไม่ที่ทหารนับพันไม่สามารถจัดการกับทหารเพียงร้อยกว่าคนได้?

แน่นอนว่าเขาไม่รู้เหตุการณ์ภายนอก ว่าตั้งแต่วินาทีแรกที่เขาเข้าไปในพระราชวัง ท่านเซียวโหวได้สั่งจับกุมแม่ทัพเฉียนและกองกำลังของพวกเขาเอาไว้ได้ทั้งหมด

เหลียงไท่ฟู่นับเฉพาะความแข็งแกร่งของกองทหาร ทว่าไม่ได้นับทักษะวิทยายุทธ์อันโดดเด่นของท่านเซียวโหวและคนอื่น ๆ ว่าพวกเขาสามารถจัดการกับแม่ทัพอ่อนด้อยคนหนึ่งได้ง่ายเพียงใด

เมื่อเห็นว่าผ่านไปหนึ่งชั่วยามครึ่งแล้วยังไม่มีใครเข้ามาเสียที ไท่ฟู่ถึงได้รู้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น

สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย ก่อนจะยืนขึ้นแล้วกล่าวว่า “ในเมื่อฝ่าบาททรงพระประชวร เช่นนั้นเราอย่าได้รบกวนการพักฟื้นพระอาการของพระองค์เลย กลับไปกันก่อนเถิด แล้วค่อยกลับมาในภายหลัง!”

องค์รัชทายาทตื่นตกใจ “เราจะไม่รอแล้วหรือ?”

สนมเหลียงพอมองออกว่าสถานการณ์ไม่สู้ดี จึงกล่าวว่า “เสด็จพ่อของเจ้าพระอาการไม่ค่อยดี ดังนั้นอย่าเข้าไปรบกวนพระองค์เลย ไปกันเถอะ”

สิ้นคำกล่าว นางก็ลดเสียงลงและเอ่ยกับองค์รัชทายาทเสียงเบา “กลับไปเร็ว มีบางอย่างผิดปกติ”

องค์รัชทายาทประหลาดใจเล็กน้อย “เกิดอะไรขึ้น?”