ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 880

เปากงกงค่อย ๆ ดึงม่านขึ้น ก่อนจะติดตะขอมุ้งพู่ทองแปดอันทั้งสองข้าง องค์จักรพรรดิกึ่งนั่งกึ่งนอนบนแท่นบรรทม ค่อย ๆ หันหน้าไปมองเหล่าขุนนาง

เหลียงไท่ฟู่เงยหน้าขึ้นเกือบจะในทันที ทันทีที่เขาเห็นพระพักตร์ขององค์จักรพรรดิ เขาก็รู้สึกราวกับถูกไฟฟ้าช็อต

นอกเหนือจากใบหน้าที่ซีดเผือดเล็กน้อยแล้ว จักรพรรดิไม่มีรอยแดงบนพระพักตร์เลยหรือ?

องค์รัชทายาทและสนมเหลียงต่างก็ตกตะลึงเช่นกัน เป็นไปได้อย่างไร? ก่อนหน้านี้พวกเขาเห็นจุดแดงบนพระพักตร์ของจักรพรรดิอย่างชัดเจน เห็นแม้กระทั่งรอยแผลหน้าผีบนแขนของเขา

“ไม่ เป็นไปไม่ได้!” องค์รัชทายาทตะโกนออกมาด้วยความสยดสยอง

จักรพรรดิไม่ทรงแสดงสีหน้าแต่อย่างใด จ้องมองไปยังองค์รัชทายาทที่สูญเสียความสงบ “อะไรที่เป็นไปไม่ได้?”

องค์รัชทายาทรีบวิ่งไปดึงแขนฉลองพระองค์ของจักรพรรดิขึ้น ให้ตายสิ รอยแผลหน้าผีหายไปไหน?

“บังอาจ!” จักรพรรดิทรงพิโรธ แม้ในยามที่เขาเจ็บป่วย สุรเสียงคำรามก้องด้วยความโกรธราวฟ้าร้องก็ไม่ได้แผ่วเบา กระทั่งองค์ชายรัชทายาททรุดลงกับพื้นจนเกิดเสียงดังสนั่น

“เป็นไปไม่ได้ ข้ากับฮองเฮาเห็นกับตา” เขาพึมพำ

จักรพรรดิทรงเงื้อพระหัตถ์ขึ้น รวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมด ตบหน้าองค์รัชทายาทอย่างรุนแรง ก่อนจะหอบหายใจอย่างหนักพร้อมกับตรัสคำสาปแช่ง “เดรัจฉาน!”

“เสด็จพ่อ เสด็จพ่อ...” องค์รัชทายาทร่ำไห้ กระเสือกกระสนปีนขึ้นไปด้วยความหวาดกลัว “กระหม่อมมิได้ตั้งใจทำให้พระองค์ขุ่นเคือง ทว่าข้าได้ยินทุกคนลือพระอาการของพระองค์กันหนักหนา ข้าเป็นห่วงเสด็จพ่อ ดังนั้นจึงพยายามจะเข้าวังให้ได้ กระหม่อมไม่… ไม่ได้มีเจตนาร้ายเลย”

“ออกไป!” จักรพรรดิโกรธเกรี้ยวยิ่ง “ใครก็ได้ คุมตัวเขาออกไปโบยห้าสิบที จากนั้นจับเขาเข้าคุกซะ ห้ามปล่อยออกมาจนกว่าจะสำนึก!”

จักรพรรดิอยู่ในอาการเดือดดาลมาตั้งแต่รู้ว่าขุนนางหลายท่านพยายามจะก่อกบฏ ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังทนได้ จนกระทั่งเห็นว่าโอรสแท้ ๆ แสดงอาการเช่นนี้ พระทัยเต็มไปด้วยความเศร้าโศก ผิดหวัง และความโกรธ เหตุใดเขาจึงให้กำเนิดสัตว์ร้ายเยี่ยงนี้!