ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 881

ผู้ใต้บังคับบัญชาของไท่ฟู่เหล่านี้ล้วนแต่หวาดกลัวอยู่เป็นทุนเดิม เพราะรู้ว่าแม้พวกเขาออกไปตอนนี้ พวกเขาก็จะถูกซักไซ้ไล่เลียงในภายหลัง ดังนั้นพวกเขาจึงคุกเข่าอยู่ด้วยกันทั้งหมด อ้อนวอนว่าตนเองเป็นผู้บริสุทธิ์ แม้กระทั่งวิงวอนต่อหวงไท่โฮ่วให้โน้มน้าวจักรพรรดิให้ประทานความเมตตา

เมื่อเผชิญความเป็นตายเช่นนี้ วาจาที่เปี่ยมไปด้วยความหวังดี และจงรักภักดีอย่างยิ่งถูกพ่นออกมาไม่ขาดสาย ระคนกับการร้องไห้เสียใจ ทำให้จักรพรรดิถึงกับขมวดคิ้ว

มู่หรงเจี๋ยตบมือส่งสัญญาณให้ราชองครักษ์ของจักรพรรดิลากพวกเขาออกไปก่อน เหลือเพียงเหลียงไท่ฟู่เพียงผู้เดียว

จื่ออันช่วยประคองหวงไท่โฮ่วออกมา ขณะที่มู่หรงเจี๋ยเฝ้ามองจากห้องโถงชั้นนอก

จักรพรรดิทอดพระเนตรมองใบหน้าว่างเปล่าของเหลียงไท่ฟู่ “ราชครูเหลียง ข้าปฏิบัติต่อตระกูลเหลียงของท่านอย่างไรบ้าง?”

เหลียงไท่ฟู่ดูเหมือนวิญญาณหลุดลอยออกจากร่าง รู้สึกราวกับตนเองไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้จริง ๆ เขาเพียงพยักหน้าและตอบกลับ “ตระกูลของกระหม่อมเป็นที่โปรดปรานของฝ่าบาทอย่างสุดซึ้ง”

“เพราะอะไร?” จักรพรรดิส่ายพระพักตร์ น้ำเสียงของเขาเย็นชาและเศร้าสร้อยอย่างสุดจะพรรณนา “เพราะท่านคือพ่อตาของข้างั้นหรือ!”

ดวงตาของเหลียงไท่ฟู่ค่อย ๆ กลับมามีสมาธิ ก่อนจะเผยรอยยิ้มอย่างมีเลศนัย “พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาททรงพระกรุณาต่อกระหม่อมมาก รางวัลที่พระองค์ทรงประทานแก่กระหม่อมทุกปี ก็เป็นรางวัลอันดับแรกของบรรดาขุนนางด้วย พระองค์ทรงไว้วางใจกระหม่อมให้จัดการเรื่องการเมือง แต่แล้วอย่างไรเล่า? ต่อให้กระหม่อมจะเป็นถึงพ่อตาของพระองค์ แต่กระหม่อมก็เป็นเพียงสุนัขรับใช้สำหรับพระองค์เท่านั้น”

“สุนัขรับใช้?” จักรพรรดิดูเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน “เจ้ากล่าวว่าตนเองเป็นเพียงสุนัขรับใช้สำหรับข้าอย่างนั้นหรือ?”

“หรือไม่ใช่พ่ะย่ะค่ะ? ตราบใดที่ทรงมีรับสั่งให้หา กระหม่อมก็มาทุกครั้ง หากไม่ใช่สุนัขรับใช้แล้วจะเป็นอะไรไปได้? พระองค์ปฏิบัติต่อตระกูลมู่หรงเช่นนี้มาโดยตลอด ไม่ว่าจะทรงรักและไว้วางใจกระหม่อมมากเพียงใดก็ตาม ข้าก็เป็นเพียงคนนอกอยู่วันยังค่ำ”

“ด้วยเหตุนี้เจ้าจึงสนับสนุนองค์รัชทายาทให้ขึ้นครองบัลลังก์ เพราะเจ้าอยากควบคุมขุนนาง และทำให้พวกเขากลายเป็นสุนัขรับใช้ของเจ้าเสียเองน่ะหรือ?”

เหลียงไท่ฟู่กล่าวว่า “เมื่อกระหม่อมเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ กระหม่อมก็ไม่มีอะไรจะพูดอีก หากฝ่าบาทต้องการฆ่าหรือเชือดคอทิ้ง โปรดทำตามที่พระองค์ทรงพอใจ!”