เหลียงไท่ฟู่รู้ว่าจักรพรรดิจะต้องแก้แค้นเขาอย่างแน่นอน ย่อมไม่มีวันปล่อยเขาไปโดยง่าย เกรงว่าอีกฝ่ายคงคิดหาวิธีที่จะทรมานเขาเสียมากกว่า
เหลียงไท่ฟู่ไม่ได้กล่าวออกมา รอคอยให้จักรพรรดิเป็นฝ่ายตรัสเอง
จักรพรรดิเรียกหาลู่กงกง ตรัสก้องว่า “ร่างพระราชกฤษฎีกา!”
ลู่กงกงก้าวไปข้างหน้า “กระหม่อมอยู่ที่นี่แล้ว! ฝ่าบาทโปรดรับสั่ง!”
จักรพรรดิเหลือบมององค์รัชทายาท “ในเมื่อเจ้าต้องการสนับสนุนองค์ชายรัชทายาทหนักหนา เช่นนั้นข้าก็จะให้โอกาสเจ้า”
เขาเงยหน้าขึ้นมองไปยังลู่กงกง “ร่างพระราชกฤษฎีกา ถอดถอนตำแหน่งองค์รัชทายาท ลดระดับเขากลายเป็นสามัญชน จากนั้นเนรเทศไปที่ถนนเซี่ยอัน ไท่ฟู่ทำคุณไถ่โทษ ให้ยังคงตำแหน่งราชครูดังเดิม รับใช้ตระกูลมู่หรงจนกว่าวาระจะครบหนึ่งร้อยปี จัดคนคุ้มกันอย่างใกล้ชิด ราชสำนักจะเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายส่วนกลาง”
ราชครูพลันเงยหน้าขึ้นทันที สีหน้าดุร้าย “เจ้า…”
“ฝ่าบาทจะทรงจัดการกับตระกูลเหลียงอย่างไรพ่ะย่ะค่ะ?” ลู่กงกงถามด้วยความนอบน้อม
“สืบสวน ค้นหาว่าผู้ใดร่วมก่อกบฏกับเหลียงไท่ฟู่ จากนั้นสังหารให้สิ้น ยึดศักดินาทั้งหมดของตระกูลเหลียงกลับคืน”
ขาทั้งสองข้างของราชครูอ่อนแรง “ฝ่าบาททรงฆ่ากระหม่อมเถิด!”
“ฆ่าไม่ได้ ฆ่าไม่ได้!” จักรพรรดิเย้ยหยัน ตรัสกับลู่กงกงต่อไป “เพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้ไท่ฟู่ฆ่าตัวตาย จงตัดเส้นเอ็นขาและแขนของเขาทิ้งเสีย คราวนี้มาดูกันว่าเขาจะฆ่าตัวตายด้วยวิธีใด”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...