ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 883

คำพูดของมู่หรงเจี๋ยยังคงโจมตีหัวใจเขาไม่หยุดยั้ง

แม้ว่าราชครูจะถูกลงโทษ ทว่ายังมีคนจำนวนมากที่ติดตามเขา ไม่ใช่เพราะความภักดี แต่เป็นเพราะเหลียงไท่ฟู่ใช้ประโยชน์จากจุดอ่อนของพวกเขา ฉะนั้นไม่ว่าเหลียงไท่ฟู่จะตกต่ำสักเพียงใด พวกเขาก็ไม่กล้าทรยศต่อเหลียงไท่ฟู่

วันนี้ใช่ว่าขุนนางทุกคนในพรรคของเขาจะมาที่นี่ จักรพรรดิอาจตัดสินใจที่จะเก็บพวกเขาไว้ และปล่อยให้พวกเขากลายเป็นดาบแหลมคมไว้ยอกอกอ๋องหนานหวาย เช่นนั้นจึงเป็นการดีที่เหลียงไท่ฟู่จะเสริมสว่านแหลมคมเข้าไป

เขายังมีอำนาจ ไม่ได้กลายเป็นคนไร้ประโยชน์เสียทีเดียว

การใช้โอกาสที่ศัตรูเกิดการแตกแยก วุ่นวายและปั่นป่วนอย่างหนักภายใน แล้วพึงรอจังหวะให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างสงบ ช่างสบายแค่ไหน!

สีหน้าของราชครูเหลียงเปลี่ยนไปหลายครั้ง สุดท้ายก็ตกอยู่ที่พระพักตร์ของจักรพรรดิ “แม้ว่าอ๋องหนานหวายจะเป็นผู้แพร่ข่าวลือ ทว่าองค์รัชทายาทและสนมเหลียงก็ได้เห็นแผลหน้าผีของฝ่าบาทกับตาของพวกเขา”

มู่หรงเจี๋ยยิ้มหยัน “ทันทีที่ข่าวลือกระจายออกไป องค์รัชทายาทและสนมเหลียงร้อนใจบุกมาที่นี่ ผู้ใดบ้างจะไม่รู้จุดประสงค์ของพวกเขา? ดังนั้นข้าจึงขอให้จื่ออันทำใบหน้าปลอมติดไว้บนพระกรของฝ่าบาท และกินยาที่ทำให้เกิดผื่นแดง เพื่อให้ฝ่าบาทดูเหมือนกำลังทรมานจากโรคแผลหน้าผีจริง ๆ โดยมีเจตนาเพื่อลองใจองค์รัชทายาท และให้โอกาสเขาเป็นครั้งสุดท้าย หากเขาออกไปแล้วนิ่งเงียบ พระองค์ก็จะให้โอกาส แต่ช่างน่าเสียดาย หลังจากที่เขาออกไป ก็ตรงดิ่งไปหาไท่ฟู่ทันที ไท่ฟู่จึงคิดว่าเป็นโอกาสอันดีที่สวรรค์ประทานให้ พลันคว้ามันไว้แน่นหนา แล้วจับมือกับอ๋องหนานหวาย กระทั่งตกอยู่ในเงื้อมมือของอ๋องหนานหวายในที่สุด”

ขาของเหลียงไท่ฟู่อ่อนปวกเปียก เรี่ยวแรงทั้งหมดในร่างกายราวกับถูกสูบออกไป เข่าทรุดลงกับพื้น

ขณะที่ราชครูเหลียงถูกลากออกมา ลู่กงกงกระซิบเบา ๆ ว่า “อย่ากังวลไปเลยราชครู คนของเราชำนาญด้านมีด ลงมืออย่างละเอียดประณีตยิ่ง เพียงพริบตาเดียวก็ไม่เจ็บแล้ว”

เหลียงไท่ฟู่กลอกตา หมดสติล้มพับลงไปกับพื้นในที่สุด

หลังจากที่ไท่ฟู่ถูกลากร่างออกไป จักรพรรดิก็หมดเรี่ยวแรงจนเกือบทรงเป็นลม

มู่หรงเจี๋ยรีบขอให้จื่ออันเข้ามาดูทันที จื่ออันเหลือบมองเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวว่า “ฝ่าบาทไม่เป็นไร อาจจะทรงเหนื่อยเกินไป ปล่อยให้พระองค์บรรทมสักระยะเถอะ ตอนนี้พระวรกายของฝ่าบาทอ่อนแอมาก”