ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 91

นางสนมเหมยและมหาเสนาบดีเซี่ย เปิดม่านลูกปัดและเดินออกไป นางสนมเหมยกระซิบว่า “ฮองเฮา ทำไมต้องทรงขุ่นเคือง พ่ะย่ะค่ะ? เฉินหลิงหลงไม่มีความคิดทะเยอทะยานที่จะก่อกบฏ”

ฮองเฮาเหลือบมองทั้งสองอย่างแผ่วเบา สุดท้ายแสงก็ตกใส่หน้าของมหาเสนาบดีเซี่ย “วันนี้ท่านทั้งสามได้เตรียมฉากดี ๆ สำหรับข้าไว้แล้ว ข้าจะไม่คืนกลับได้อย่างไร?”

มหาเสนาบดีเซี่ยคุกเข่าและกล่าวว่า “มหาเสนาบดีถูกตัดสินว่ามีความผิดแล้ว ฮองเฮาได้โปรดจัดการกับมัน นั่นคือไม่จำเป็นต้องมีเรื่องไร้สาระอีกต่อไปแล้ว ถ้าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับหยวนซื่อ มันจะรบกวนคนจำนวนมากอย่างแน่นอน”

“ข้าไม่กลัวคนมาวุ่นวาย แล้วเจ้ากลัวอะไรเล่านางสนมเหมย? มันน่าแปลกนัก กลัวจะไปแตะต้องหยวนซื่อ ทำไมวันนี้เจ้าผลักทุกอย่างให้หยวนซื่อ เจ้าคิดว่าข้าจะไม่เปิดเผยเรื่องนี้กระนั้นหรือ” หรือเจ้าคิดว่าจะสามารถซ่อนมันจากผู้คนในโลกนี้ได้? ที่ประตูของมหาเสนาบดีในวันนั้น เซี่ยจื่ออานได้นำหนังสือหย่าออกมา เจ้าได้ปลุกความโกรธของสาธารณชนแล้ว ไม่มีใครอยากจะเชื่อว่าเด็กสาวที่มีความสามารถที่พวกเขาชื่นชมอย่างชุ่ยหยูจะเป็นคนเช่นนี้ เพียงเพราะทุกคน ยากที่จะพูด ถ้าเซี่ยจื่ออานไม่มีความพยายามที่จะพลิกกระแสในวันนั้นจะเกิดผลเยี่ยงไร เซียงแหยก็เดาไม่ได้?” ฮองเฮาตรัสอย่างตรงไปตรงมา ไม่แสดงความรักต่อนางสนมเหมยและมหาเสนาบดีเซี่ยแม้แต่น้อย

ใบหน้าของมหาเสนาบดีเซี่ยนั้นซับซ้อนจนบรรยายไม่ถูก เขาไม่สามารถอธิบายสิ่งที่เขาพูดกับฮองเฮาได้ด้วยซ้ำ

เขารู้ดีถึงอิทธิพลของหยวนซื่อ ดังนั้นแม้ว่าเธอจะไม่ถูกใจสายตาของเขาในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แต่เขาไม่สามารถหาเหตุผลที่จะไล่เธอออกไปได้ และการขโมยถือเป็นอาชญากรรมที่ร้ายแรงที่สุด

น่าเสียดายที่แผนนี้ล้มเหลวเช่นกัน

จื่ออานซ่อนตัวอยู่ข้างหลัง ฟังการเคลื่อนไหวจากภายนอกอย่างเงียบ ๆ

ต่อมานั้นมีนางในพาเธอไปรอบ ๆ ด้านหลังม่าน และมาถึงห้องที่มีฉากกั้น

เมื่อเธอเข้าไปในห้องที่มีฉากกั้น เธอเห็นมู่หรงเจี๋ยกำลังนั่งดื่มชาคังอยู่ในห้องแล้ว นั่งอยู่ในท่าไขว่ห้าง นิ้วมือเรียวเล็กของเขากำลังบีบถ้วยชาสีน้ำเงินและสีขาวที่เคลือบด้วยกระเบื้องเคลือบสีขาวหมุนเบา ๆ แล้วหันมาอย่างนุ่มนวล ศีรษะของเขาหันไปด้านข้างเล็กน้อย และแสงบนผนังก็ส่องประกายที่ใบหน้าของเขาอย่างอ่อนโยน

เขามองเธอด้วยความเฉื่อยชาเล็กน้อย เอื้อมมือออกไปชักชวนเธอ “มานี่สิ!”

จื่ออานประหลาดใจกับรูปร่างหน้าตาของเขา ไม่นานหลังจากที่นางสนมเหมยและมหาเสนาบดีเซี่ยเพิ่งจากไป เขาก็แอบเข้ามา ที่นี่คือวังจิ้งหนิง วังของจักรพรรดินี

นางเดินมายืนข้างเขา “ท่านอ๋องมาแล้ว?”

“เข้ามา!” มู่หรงเจี๋ยชี้ไปอีกฝั่ง แล้วบอกให้เธอนั่งลง “ยังไงก็ตาม หยวนซื่อไม่ได้เข้าไปในวังเร็วขนาดนั้น เจ้านั่งลงและดื่มชากับข้าก่อน”