ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 92

การแสดงออกของเขาค่อย ๆ เคร่งขรึม “ข้าสัญญาว่าจะไม่มีวันปล่อยให้เจ้าใช้ชีวิตแบบนั้นอีก”

จื่ออานถึงกับผงะ ทันใดนั้นก็เข้าใจว่าเขาเข้าใจผิด และหัวเราะ “หม่อมฉันพูดเกินจริงไปหน่อย จริง ๆ แล้วไม่มีอย่างนั้นหรอกเพค่ะ อาหารมื้อก่อนของหม่อมฉันอร่อยดี มีอาหารสามจาน ซุปหนึ่งและข้าว ตามที่ต้องการ”

มู่หรงเจี๋ยส่งเสียงครวญคราง ทนไม่ได้ที่จะหลอกตัวเอง

บรรยากาศค่อย ๆ เคร่งขรึมขึ้นเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าเธออิ่มแล้ว มู่หรงเจี๋ยก็สั่งให้เธอเทอาหารลงไป จื่ออานเกือบจะโพล่งออกมา “สิ้นเปลืองมาก ปล่อยให้มันเป็นของว่างยามดึก”

มู่หรงเจี๋ยมีความโกรธเล็กน้อยในดวงตาของเขา “ถ้าเจ้าต้องการทานอาหารเย็นตอนกลางคืน ก็ค่อยทำให้ใหม่”

จื่ออานมองลงมาดูเขาอย่างสงบ มีความอ่อนแอในใจเธอช้า ๆ แต่อย่าทำดีกับเธอขนาดนี้ สิ่งสุดท้ายที่เธอต้องการคือ ความสงสัย

เธอหันศีรษะไปอย่างเร่งรีบ มองดูการสูญเสียเล็กน้อย

ในอดีตและชีวิตตอนนี้ไม่มีใครรอบตัวเธอดูเหมือนใส่ใจเธอเลย ดังนั้นเมื่อหยวนซื่อชื่นชอบเธอ เธอจะปฏิบัติต่อหยวนซื่อเหมือนแม่ของเธอเอง และยังเป็นเด็กรับใช้ที่ยังไม่โตเป็นผู้ใหญ่ที่ได้รับน้ำและซาลาเปาอีกสองลูกจากคนเฝ้าประตู เธอยังคงจำได้เสมอมา

แต่เขาไม่ใช่หยวนซื่อ และก็ไม่ใช่เด็กรับใช้ที่ยังไม่โตเป็นผู้ใหญ่ เขาเป็นผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิคนปัจจุบัน เขามีการคำนวณเพื่อประโยชน์ของตัวเอง เธอไม่เต็มใจที่จะมีส่วนร่วมในโลกของเขาเพื่อต่อสู้อะไร เพราะมันเป็นวังวน และจะซึมซาบเข้าไป เวลาตายก็ไม่มีที่ฝังศพ

ไม่ว่าจะเป็นชาติก่อนหรือชาตินี้ เธอทำเพียงเพื่อรักษาชีวิตคน ชาติก่อนเธอถูกเจ้านายหักหลังเพราะความใจอ่อนของเธอ ชาตินี้เธอจะไม่มีวันใจอ่อนกับใครที่มีอุบายหรืออำนาจอีกต่อไปแล้ว

จื่ออานนั่งไขว่ห้างและหลับตาเพื่อพักผ่อน

ขั้นตอนในวังแต่ละขั้นนั้นล้วนแต่น่าตกตะลึงและเหน็ดเหนื่อย และเธอก็เกือบจะหมดแรงแล้ว

มู่หรงเจี๋ยยังคงมองดูเธอ เขาก็มีความสงสัยเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้อยู่เสมอ ในวันที่เธอเสียใจกับการแต่งงานที่หน้าจวนมหาเสนาบดี เธอสะดุดตาเขาด้วยท่าทางที่น่าทึ่ง