ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 923

เมื่อเข้าไปในตำหนักเย็นที่สนมเหลียงอาศัยอยู่ สนมอี้ยังไม่ทันได้เข้าไป ทันใดนั้นก็เห็นคนผู้หนึ่งกระโจนออกมาจากข้างใน ศีรษะคนผู้นั้นกระแทกท้องของสนมอี้ ทำให้สนมอี้เซไปหนึ่งก้าว

จื่ออันเห็นสนมอี้ดีดตัวขึ้น ทำให้ยังคงทรงตัวได้ จากนั้นก็แสร้งปล่อยให้สาวใช้ช่วยพยุงนางขึ้น

แต่การกระทำนี้ไม่อาจตบตาจื่ออันได้ นางมีวิทยายุทธ์!

สนมเหลียงไม่หยุดและยังคงรีบโจมตีต่อไป ครั้งนี้จื่ออันเลือกที่จะยืนดูปฏิกิริยาของสนมอี้

สนมอี้สบถออกมา แล้วเรียกคนมาจับสนมเหลียง แต่สนมเหลียงมีพละกำลังมากขณะกำลังคลั่ง นางไม่ได้โจมตีใครอื่น นอกจากสนมอี้เพียงผู้เดียว

สนมอี้พยายามหลบหลีก เห็นจื่ออันโบกมือขณะยืนดู นางก็อดไม่ได้ที่จะพูดด้วยความโกรธเคือง “เซี่ยจื่ออัน เหตุใดเจ้าไม่เรียกคนให้มาจับนางออกไปเล่า?”

“จับเลยหรือ?” จื่ออันค่อย ๆ สั่ง “ใครก็ได้ จับสนมเหลียงไว้”

องครักษ์ของตำหนักเย็นทุกคนต่างกรูเข้ามา แต่ก็ไม่สามารถจับนางไว้ได้ และพวกเขาไม่กล้าใช้กำลัง จึงได้แต่ยืนดูสนมเหลียงกระโจนเข้าหาสนมอี้ครั้งแล้วครั้งเล่า

สนมอี้กลัวนางมาก จึงพูดด้วยความเดือดดาลว่า “แล้วกัน ข้าอุตส่าห์มาเยี่ยมเจ้าด้วยเจตนาดี เจ้าช่างไม่รู้ดีชั่วเอาเสียเลย”

หลังจากพูดจบ ก็เดินกะโผลกกะเผลก

จื่ออันมองจากด้านหลังนางแล้วหัวเราะ ขณะที่สนมเหลียงไล่ตามสนมอี้อยู่นั้น จื่ออันก็ใช้มือสับท้ายทอยนาง สนมเหลียงจนเป็นลมหมดสติลงไปนอนบนพื้น

ซุนกงกงรีบสั่งคนว่า “ยังจะมัวงุนงงอันใดอยู่? รีบไปช่วยสนมเหลียงขึ้นมาสิ”

เหล่าทหารองครักษ์รีบแบกสนมเหลียงเข้าไปข้างใน จื่ออันถามซุนกงกงว่า “กงกง ท่านใช้อะไรจัดการสนมอี้?”

ซุนกงกงพูดด้วยรอยยิ้ม “พระชายาอย่าได้ถามขอรับ ข้าน้อยอยู่ในวังหลังแห่งนี้มาหลายปีแล้ว ย่อมมียาดีอยู่เสมอ”

จื่ออันคิดว่ามันน่าจะเป็นเครื่องเทศที่กระตุ้นอารมณ์ ตาวเหล่าต้าที่เข้ามาตอนแรก รบกวนสนมเหลียงด้วยกลิ่นหอมนั้น สนมอี้จึงถูกเขาชนใส่ทันทีที่นางเข้าประตูมา

ต้นตระกูลของนางเป็นตระกูลบัณฑิต แม้จะไม่ใช่ตระกูลที่โดดเด่นนัก แต่ก็มีชื่อเสียงมากในเมืองหลวง กวงลู่ต้าฟูเป็นปรมาจารย์แห่งลัทธิขงจื๊อในเมืองหลวง เขามีลูกศิษย์มากมาย เหล่าขุนนางหลายคนก็เป็นลูกศิษย์ของเขา

“ตระกูลบัณฑิต เป็นไปไม่ได้ที่จะฝึกวิทยายุทธ์!” จื่ออันพึมพำ

“นางไม่มีวิทยายุทธ” จ้วงจ้วงกล่าว

“แต่ตอนที่ข้าเห็นสนมเหลียงชนนางเมื่อครู่นี้ นางมีทักษะค่อนข้างดี”

“เป็นไปไม่ได้ ใต้เท้าหลี่ไม่ชอบผู้หญิงที่ฝึกวิทยายุทธ์ ทั้งยังไม่ชอบทหารด้วย แล้วเขาจะปล่อยให้ลูกสาวตัวเองฝึกวิทยายุทธได้อย่างไร?” จ้วงจ้วงรู้สึกว่าจื่ออันคิดมากไปเอง “เจ้าเข้าใจผิดไปเองหรือเปล่า?”

“ข้าไม่ได้เข้าใจผิดหรอก ผู้หญิงอ่อนแอย่อมไม่มีทักษะเช่นนั้น นางต้องมีวิทยายุทธ์เป็นแน่” จื่ออันพูดด้วยความมั่นใจ

“แม้ว่านางจะมีวิทยายุทธ์ แล้วอย่างไรเล่า? คนมีวิทยายุทธ์ในวังหลวงก็มีไม่น้อย”