ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 934

วันนี้องค์จักรพรรดิตื่นเต้นเป็นพิเศษ เพราะเป็นวันที่มู่หรงเจี๋ยนำกองทัพของเขาออกเดินทาง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าองค์จักรพรรดิรักและหวงแหนแคว้นนี้มากที่สุด จนสามารถเสียสละทุกสิ่งทุกอย่างได้

เขาถอนหายใจอยู่หลายครั้ง พลางรำพึงว่ามันจะดีเพียงใดหากตนไม่เจ็บป่วย

เมื่อได้ยินเสียงถอนหายใจ ความรู้สึกมากมายก็ประเดประดังเข้ามา ชีวิตคนเราไม่เที่ยงเสียจริง ชายหนุ่มผู้เดือดดาลเป็นฟืนไฟอาจตายในสนามรบได้ในชั่วพริบตา และชีวิตหญิงงามก็อาจพังพินาศได้ภายในพริบตาเช่นกัน

“เจ้าเบื่อหน่ายที่ได้ยินข้าพูดเช่นนั้นรึ?” องค์จักรพรรดิหันมองจื่ออันด้วยสายตาผ่อนคลาย

“ไม่... ไม่ใช่เช่นนั้นเพคะ” จื่ออันหลุดออกจากห้วงความคิด ก่อนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “สถานการณ์ในตอนนี้ของแคว้นต้าโจวไม่ได้เลวร้ายอย่างที่พวกเราคิด ฝ่าบาทอย่าทรงกังวลไปเลยเพคะ”

“ข้าไม่ได้กังวลสักหน่อย เพียงแค่กำลังวิงวอนต่อสวรรค์เท่านั้น ข้าไม่อยากให้พสกนิกรของข้าพลัดถิ่นไปอยู่ที่อื่นอย่างคนสิ้นเนื้อประดาตัว”

พึ่งพาตนเองดีกว่ารอคอยความเมตตาจากสวรรค์

ถึงกระนั้นจื่ออันก็ยังประทับใจในความห่วงใยที่อีกฝ่ายมีต่อประเทศชาติและประชาชน

แม้องค์จักรพรรดิจะตกอยู่ในอันตราย เขาก็ไม่ได้นึกถึงแค่ตนเอง แต่ยังห่วงใยประชาชนด้วยและคนผู้นี้คือจักรพรรดิผู้ชาญฉลาด

หากองค์จักรพรรดิไม่ได้ประชวร สิ่งต่าง ๆ จะเกิดขึ้นมากมายเพียงนี้หรือไม่? อย่างน้อยอ๋องหนานหวายก็คงไม่กระวนกระวายเพียงนี้

เป็นตามที่จื่ออันคาดไว้ สนมอี้คงไม่สร้างสถานการณ์เช่นนี้แน่

หลังเดินทางออกจากวังซีเหวย นางก็เห็นเปลวไฟโหมไหม้อยู่เหนือตำหนักฉางเซิง

รักษาการผู้บังคับบัญชากำลังสั่งการเหล่าผู้น้อยให้ดับเพลิงไหม้ เมื่อเห็นว่าจื่ออันกลับมาแล้ว เขาจึงรีบกล่าวว่า “พระชายา กระหม่อมเกรงว่าพระองค์จะพำนักในตำหนักฉางเซิงไม่ได้แล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“ไฟไหม้ได้อย่างไร?” จื่ออันถามอย่างใจเย็น

“เรื่องนี้ยังอยู่ในระหว่างสอบสวนพ่ะย่ะค่ะ”

“มีผู้ใดติดอยู่ข้างในหรือไม่?”