ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 949

เนื่องจากไม่มีขุนนางในท้องพระโรงสนับสนุน แม้แต่เหลียงไท่ฟู่ก็ถูกขับออก ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ก็ออกไปร่วมสงครามพร้อมกับเซียวท่า ซูชิง และหนี่หรง ทำให้อ๋องเยี่ยมีกำลังคนไม่เพียงพอ เช่นนั้นควรทำอย่างไรดี? ผู้ใต้ยังคับบัญชาระดับล่างก็ไม่อาจล่วงรู้ได้ว่าคนไหนน่าเชื่อถือบ้าง ดังนั้นจึงทำได้เพียงใช้องครักษ์เงาที่แฝงกายอยู่รอบตัว

องครักษ์เงาที่ว่านี้ไม่มีตำแหน่งอย่างเป็นทางการ สถานะเทียบเท่ากับสำนักที่เขาตั้งขึ้นในเจียงหู แต่อาจจะดีกว่าเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ยังถือเป็นองครักษ์เงา ราชวงศ์อาจรู้จัก แต่ไม่เป็นที่ยอมรับของราชสำนัก

เมื่อหน่วยดังกล่าวไม่มีตำแหน่งอย่างเป็นทางการ เมื่อเริ่มทำงานจึงมักจะเผชิญกับข้อสงสัยมากมายอยู่บ่อยครั้ง คนแรกที่แสดงท่าทีไม่ยอมรับก็คือฝ่ายตรวจการ ผู้ที่ปกติไม่ยอมขยับแม้แต่ครึ่งเซนติเมตรแม้อยู่ใต้พายุลูกเห็บ

ตอนประชุมราชการเช้า พวกเขาเสนอว่าหากปล่อยให้องครักษ์เงาเข้ามายุ่งเกี่ยวกับกิจการของราชสำนักอีก พวกเขาจะเข้าเฝ้าจักรพรรดิเพื่อกราบทูลรายงาน

ลักษณะเด่นอย่างหนึ่งของฝ่ายตรวจการ คือการปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ หากทำผิดก็ยอมรับโดยดี แล้วกลับไปดำเนินชีวิตตามปกติ เป็นเช่นนี้เสมอมาไม่เคยเปลี่ยน ก่อนที่เหลียงไท่ฟู่จะก่อกบฏยึดพระราชวัง จักรพรรดิทรงพระราชทานอภัยโทษให้คนกลุ่มหนึ่ง เพื่อให้คนเหล่านี้ต่อต้านอ๋องหนานหวาย ความจริงแล้วเป็นเพราะสุขภาพของเขาย่ำแย่ ในช่วงวิกฤตการณ์ของประเทศ เขาไม่สามารถจัดหาขุนนางจำนวนมากมารับตำแหน่งแทนได้ จึงให้อยู่ในตำแหน่งไปก่อนเป็นการชั่วคราว แต่หลังจากคนเหล่านี้ยังอยู่ พวกเขาก็เริ่มเผชิญหน้าโดยตรงกับอ๋องหนานหวาย เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับอ๋องเยี่ย แต่อ๋องหนานหวายคงกลัวว่าโลกจะไม่วุ่นวาย วาระการประชุมทั้งหมดไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาเลย แต่เขามักจะเทียวไปเทียวมา วางมือลงบนไหล่อ๋องเยี่ยและเรียกเจ้าเก้าอย่างสนิทสนม ทำให้ผู้คนรู้สึกว่าอ๋องเยี่ยและอ๋องหนานหวายเป็นพันธมิตรกัน

ดังนั้นเมื่ออ๋องเยี่ยใช้คนของตัวเองในการทำธุระ เท่ากับเป็นไม่ไว้หน้าฝ่ายตรวจการเป็นอย่างยิ่ง ฝ่ายตรวจการซึ่งมีหน้าที่สูงสุดด้านการจับผิด จึงโจมตีประเด็นนี้เป็นความผิดอันใหญ่หลวงทันที

ทุกวันนี้พวกเขาเหมือนไม่มีตัวตนในราชสำนักอยู่แล้ว เมื่อเกิดเรื่องขึ้น แน่นอนว่าเขาไม่ยอมปล่อยไปโดยง่าย

ดังนั้นการประชุมราชการเช้าของวันนี้จึงแทบจะกลายเป็นการประชุมเพื่อรุมประณามอ๋องเยี่ย

เรื่องนี้จัดการไม่ยาก ตราบใดที่อ๋องเยี่ยให้สัญญาว่าจะไม่ใช้คนของตนเองในการทำงานของราชสำนักก็จบแล้ว ท้ายที่สุด มันก็เป็นเพียงคำสัญญาลมปาก ในทางส่วนตัว ต่อให้เขาจะเลือกใช้ใคร ใครจะควบคุมเขาได้บ้าง?

ฝ่ายตรวจการเล็งเห็นปัญหา ดังนั้นจึงใช้อำนาจจัดการ

อย่างน้อยขอเพียงอ๋องเยี่ยไว้หน้าพวกเขาก็เพียงพอแล้วมิใช่หรือ?

แต่อ๋องเยี่ยผู้นี้เป็นคนเจ้าอารมณ์ เย่อหยิ่ง และดื้อรั้นอย่างยิ่ง เช้านี้เมื่อตนเองถูกคนประณามเป็นเวลานาน ดูเหมือนเขาจะไม่เข้าใจธรรมเนียมปฏิบัติ จึงใช้วิธีเด็ดขาดอย่างการไล่บุคคลที่ประณามเขาออกจากท้องพระโรง และไม่ได้รับอนุญาตให้กลับเข้ามาอีก