ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 950

“ใช่” อ๋องเหลียงเงยหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจ “ข้าส่งจดหมายถึงนางวันเว้นวัน”

“โอ้!” จ้วงจ้วงหัวเราะ “เหตุใดเจ้าถึงได้หมกมุ่นนัก? ไยไม่รีบไปรายงานเสด็จพ่อของเจ้าเสีย เพื่อที่พระองค์จะได้พระราชทานการแต่งงานให้เจ้าโดยเร็ว?”

“วันรุ่งขึ้นข้าก็ต้องเขียนจดหมายถึงนางอีก” อ๋องเหลียงกล่าวด้วยความหดหู่ใจ สาวน้อยไม่ยอมเขียนจดหมายถึงเขามาครึ่งเดือนแล้ว

“หืม? จะเขียนอีกแล้วหรือ? ส่งจดหมายวันเว้นวันเช่นนี้ เขียนเกี่ยวกับเรื่องอะไรบ้างล่ะ? มีเรื่องให้เล่ามากนักหรือ?” จ้วงจ้วงถามด้วยความสงสัย

“ไม่มีอะไรที่ข้าเขียนไม่ได้ ข้ารายงานอาหารการกินและสิ่งที่ข้าทำในแต่ละวันให้นางรับรูเ้เสมอ"

“นั่นต่างอะไรจากบันทึกประจำวันกัน?” จื่ออันส่ายหัว “หากเอาเวลาเขียนบันทึกประจำวันไปทำอย่างอื่น ป่านนี้วิ่งได้ขี่ม้าได้แล้วกระมัง”

“จริงสิ!” อ๋องเหลียงกังวล “นับตั้งแต่สงครามเริ่มต้น พริบตาเดียวก็ผ่านมาครึ่งเดือนแล้ว เมื่อวานนี้โหย่วถังเพิ่งรายงานกลับมาว่ากองทัพกำลังตั้งค่ายอยู่ใกล้กับเป่ยเฉียว"

“ตั้งค่ายอยู่ที่เป่ยเฉียว? ห่างจากกองทัพแนวหน้าแค่ไหน? เกิดอะไรขึ้นในเป่ยโม่กันแน่?” จื่ออันถามอย่างรวดเร็ว

“ยังมีระยะห่างจากแนวหน้าอยู่พอสมควร เนื้อหาในรายงานไม่ละเอียดพอ ข้าไม่อาจรู้ว่าสถานการณ์จริงตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง แต่ที่แน่ ๆ มีการต่อสู้เล็ก ๆ น้อย ๆ ประปรายอย่างไม่ต้องสงสัย”

“สู้รบกันแล้วหรือ?” จื่ออันตกใจมาก สนามรบแห่งนี้เป็นสถานที่ที่ไม่เคยว่างเว้นจากการต่อสู้จริง ๆ ทั้งยังเป็นสถานที่ที่โหดร้ายที่สุดในโลก ทุกคืนนางนอนบนเตียงอย่างกระสับกระส่ายด้วยความกังวลไม่รู้จบ

“อย่ากังวลไป แม้ว่าแนวหน้าจะเผชิญหน้ากับศัตรูมากกว่าร้อย แต่พวกเขามีหน้าที่หลักคือสำรวจเส้นทาง และกำจัดพวกผู้สนับสนุนทั้งหมดให้สิ้นซาก”

“ดี ถ้าท่านมีข่าวสารอะไรอีกให้บอกข้าทันที” จื่ออันกล่าว