ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 95

เวลาดูเหมือนจะหยุดลง จื่ออานถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ มู่หรงเจี๋ยกลัวว่าพระสวามีในอนาคตของเธอจะหายไป ทั้งสองไม่มีความรัก เพียงใช้ประโยชน์ซึ่งกันและกันเท่านั้น

จากนั้น หลังจากได้ยิน ความเงียบของฮองเฮาเป็นเวลานาน เธอถามหยวนซื่อว่า “ภาพวาดนี้ไม่ได้ตกไปอยู่ในมือขององค์ชายอาน นางสนมของเจ้าขายให้เฉินหลิงหลง และเฉินหลิงหลงมอบให้พระสวามีของเจ้า”

หยวนซื่อพยักหน้า สีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง “พระชายาของมหาเสนาบดีรู้ว่า เซี่ยหวายจุนนำภาพวาดนี้กลับไปให้พระชายาของมหาเสนาบดีในวันนั้น เขาบอกว่า ตกหลุมรักคนคนหนึ่งและต้องการพานางกลับบ้าน”

คำพูดของหยวนซื่อนั้นสงบและอ่อนโยน ไม่มีแม้แต่ร่องรอยของอารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ ในน้ำเสียงของนาง ราวกับว่านางกำลังพูดถึงเรื่องธรรมดา

ฮองเฮาตรัสว่า “เขาแสดงให้เจ้าเห็นจริง ๆ เหรอ? ทำไมเจ้าไม่บอกเขาว่าเจ้าเป็นคนวาดภาพนี้”

หยวนซื่อหัวเราะคิกคัก ฟันของนางเผยออกมาเล็กน้อย แต่น่าขันอย่างยิ่ง “เขาชื่นชมชื่อของหม่อมฉันและไล่ตามหม่อมฉัน หม่อมฉันแต่งงานกับเขาในฐานะพระชายาของเขา แต่เขาไม่รู้รูปแบบการวาดภาพของหม่อมฉันเลย ตั้งแต่นั้นมาหม่อมฉันก็ได้รู้ว่าเขาไม่เคยรักหม่อมฉันเลย หม่อมฉันก็เลยเลิกคิดอย่างเด็ดขาดเหมือนกันเพคะ”

“เจ้าเสียใจไหม?” ฮองเฮาถามอย่างสงสัย หยวนซื่อยิ้มอีกครั้ง รอยยิ้มนี้ดูว่างเปล่า แต่นางไม่ตอบฮองเฮา มองดูรอยยิ้มขอองนาง ไม่รู้ว่าทำไม นางอ่านความหมายของความสิ้นหวังจริง ๆ ในฐานะผู้หญิง นางรู้ว่าหยวนซื่อต้องการความรักจากเซี่ยหวายจุนมาก

ผู้หญิงที่หยิ่งผยองจะยอมรับได้อย่างไรว่านางเลือกคนผิด? มีเพียงตัวเองเท่านั้นที่แบกรับผลที่ตามมาทั้งหมดอย่างเงียบ ๆ

ข้างหลังม่าน มหาเสนาบดีเซี่ยมองดูรอยยิ้มแทบสิ้นหวังบนใบหน้าของนาง เขาเพียงรู้สึกว่าอากาศรอบ ๆ อบอ้าวจนหายใจไม่ออก เขายืดคอและสูดหายใจเข้าลึก ๆ แต่เขาไม่สามารถละเลยความเจ็บปวดรวดร้าวที่เกิดขึ้นทันใดได้

หลิงหลงฟูเหรินค่อย ๆ มองผ่านประตูมา เธอมองหยวนซื่อด้วยความงุนงง เธอไม่เชื่อ หยวนซื่อเห็นภาพนี้ในวันนั้น และเธอไม่เชื่อว่านางจะไม่พูดอะไรหากเห็นมัน

นางคิดจะทำอะไร? ทำไมฮองเฮาถึงไม่ไล่ตามเรื่องการทรยศนี้อีกต่อไป?

บรรยากาศในห้องโถงเงียบสงัด

หลังจากเวลาผ่านไปนาน ฮองเฮาก็พูดช้า ๆ ว่า “นางสนมเหมย เซียงแหย ออกมาเถอะ”