จดหมายถูกส่งกลับมาที่จุดส่งสาส์น จากนั้นก็ถูกส่งต่อผ่านม้าเร็ว หยุดพักที่ไปรษณีย์เปลี่ยนม้า สามวันต่อมา จดหมายก็มาถึงมือของจื่ออัน
เมื่อจื่ออันเห็นอักษรตัวใหญ่เป็นคำว่า “รักษาตัวด้วย” นางก็ไม่รู้ว่าควรหัวเราะหรือร้องไห้ดี
ช่างตระหนี่จริง ๆ แม้แต่สองประโยคก็ให้ข้าไม่ได้
นิสัยเช่นนี้ใครจะไปชื่นชอบเจ้ากัน?
ท้องพระโรงแตกออกเป็นสองเสียง ว่ากันว่านับตั้งแต่อ๋องเยี่ยเชือดไก่ให้ลิงดุแล้วครั้งหนึ่ง ความนิยมของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก หลายคนยอมรับฟังคำกล่าวของเขาในการประชุมราชการ
ไม่ง่ายเลยที่องค์ชายผู้เกียจคร้านอย่างเขาจะมีวันนี้ได้
อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการที่จะวิ่งต่อไปอย่างดุเดือดบนถนนที่นำไปสู่ความตาย
วันนี้เขาเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิถึงพระราชวัง จักรพรรดิที่ประชวรหนักพยายามอย่างเต็มที่ที่จะพูดคุยกับเขาชั่วขณะหนึ่ง ในระหว่างการสนทนาในช่วงสั้น ๆ นี้ อ๋องเยี่ยบรรลุเป้าหมายของเขา ซึ่งก็คือการขับไล่อ๋องหนานหวายออกจากเมืองหลวง
เดิมทีเขาอ้างว่าจะอยู่ที่เมืองหลวงต่อเพื่อจัดพิธีแต่งงาน แต่ต่อมามีคำสั่งให้เขากลับไปยังแคว้นซีหนานเพื่อแต่งงานแทน แต่ท้ายที่สุดหวงไท่โฮ่วกลับสิ้นพระชนม์เสียก่อน เขาจึงอยู่เมืองหลวงต่อเพื่อไหว้ทุกข์ แต่ตอนนี้กุ้ยไท่เฟยได้ย้ายเข้าไปอยู่ในตำหนักสีอันเพื่อทำหน้าที่แทนพระองค์แล้ว เขาซึ่งเป็นบุตรของไท่เฟยอีกทีจึงไม่มีกิจธุระใดต้องทำ สมควรกลับไปได้แล้ว
อ๋องหนานหวายได้รับคำสั่งขับไล่อีกครั้ง แต่ครั้งนี้เขากลับไม่โกรธหรือกังวลใด ๆ เลย เพราะคาดหมายไว้แล้วว่าวันนี้จะมาถึง จึงเตรียมพร้อมรับมือ
ถ้าเขาต้องการอยู่ในเมืองหลวงต่อ อย่างไรย่อมมีหนทางเสมอ
เพื่อความยิ่งใหญ่ในอนาคตที่ตนจะได้รับ เวลานี้เขาทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น
ตอนนี้สงครามค่อนข้างตึงเครียด ทุกคนจึงไม่ต้องการให้เขาอยู่ในเมืองหลวงอีก
เขามาที่บ้านของซุนฟางเอ๋อร์ ขับไล่คนรับใช้ทั้งหมดข้างกายซุนฟางเอ๋อร์ออกไป เพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีใครได้ยินการสนทนานี้
“ท่านอ๋องต้องการอยู่ในเมืองหลวงต่อไป แต่ดูเหมือนจะไม่มีทางอื่นแล้ว” ซุนฟางเอ๋อร์บอกเขาอย่างตรงไปตรงมา หลังจากได้ยินความตั้งใจของเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...