ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 955

วันนี้เป็นโอกาสหายากที่อ๋องหนานหวายมาเยือนตำหนักสีอัน

“น่าเสียดาย เจ้าต้องออกจากเมืองหลวงเสียแล้ว เช่นนี้แผนของเราจะสำเร็จเมื่อใด?” กุ้ยไท่เฟยร้อนรนมาก นางรอโอกาสมานานเกินไป หวงไท่โฮ่วสิ้นพระชนม์ก็แล้ว แต่นางยังไม่มีความหวัง

“ท่านแม่ไม่ต้องเป็นห่วง ตอนนี้บ้านเมืองกำลังวิกฤต ยังไม่อาจประทานตำแหน่งองค์รัชทายาทได้ หากทำเช่นนั้นก็เท่ากับทรยศต่อแผ่นดิน ยากจะขึ้นครองราชย์ท่ามกลางความเสื่อมเสีย พวกเรารอมาหลายปีแล้ว รอต่อไปอีกสักหน่อยไม่ได้เชียวหรือ?” อ๋องหนานหวายปลอบโยน

กุ้ยไท่เฟยใจร้อนจริง ๆ “ใช่ว่าแม่รอไม่ได้ แต่ตอนนี้วังหลังอยู่ภายใต้การควบคุมของเซี่ยจื่ออันและมู่หรงจ้วงจ้วง ยายเฒ่าตระกูลเฉินก็มักจะมาสอดส่องเฝ้าดูตลอด แม่ล่ะอยากฆ่านางเป็นพัน ๆ ครั้ง”

อ๋องหนานหวายขมวดคิ้ว “ฆ่านางหรือ?”

“ไม่ดีหรือ? นางมาอยู่ที่นี่แแทบทั้งวัน แม่หาโอกาสวางยานางได้ง่ายจะตายไป” กุ้ยไท่เฟยตะคอกอย่างเย็นชา “ถ้าไม่ใช่เพราะคนแซ่เฉินนั่นรับมือยาก และอาจถูกสืบสาวความจริงได้ง่ายว่านางตายในตำหนักสีอัน กระทั่งพัวพันกับแม่ แม่คงลงมือฆ่านางจนตายไปนานแล้ว”

อ๋องหนานหวายหยิบยาออกมาจากอกเสื้อของเขา “นี่คือสิ่งที่ข้าไปขอมาจากฟางเอ๋อร์ในวันนี้ รับไว้แล้วซ่อนมันไว้ตามร่างกาย เผื่อกรณีฉุกเฉินเถิด ท่านแม่ ท่านวางยานี้ลงในซุปแล้วดื่มพร้อม ๆ กับนาง ทว่าท่านกินยาแก้พิษไว้ล่วงหน้า หลังจากนั้น ภายในห้าวันนางก็จะตายทันที”

“นี่คือยาพิษหรอกหรือ?” กุ้ยไท่เฟยหยิบมันออกมาและมองดู “ฟางเอ๋อร์ชำนาญการใช้พิษกู่มิใช่หรือ? นี่เป็นพิษประเภทใดกัน?”

“เป็นพิษกู่ขอรับ เต็มไปด้วยไข่ของหนอนกู่ หลังจากกินเข้าไปแล้ว หากไม่ได้รับยาแก้พิษอย่างทันท่วงที ไข่จะเติบโตขึ้น หลังจากผ่านไปห้าวัน พวกมันก็มีฤทธิ์เพียงพอจะฆ่าคนได้”

กุ้ยไท่เฟยรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง “ดี เช่นนั้นเจ้าจงไปขอยาแก้พิษมาจากฟางเอ๋อร์ แม่จะดื่มยาแก้พิษก่อน แล้วค่อยกำจัดยายเฒ่าเฉินคนนั้นเสีย”

อ๋องหนานหวายยกถ้วยขึ้น ดวงตาของเขามืดลง “ท่านแม่ ตระกูลเฉินมีเหล่าไท่จวินเป็นผู้นำตระกูล เมื่อนางตาย ตระกูลเฉินจะถูกยุบทิ้งทันที จากนี้ไปศัตรูของเราจะลดลงไปอีกรายหนึ่ง”

“เจ้าพูดถูก” กุ้ยไท่เฟยพูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า “อาฝู มานี่หน่อย ไปเอาสุราหมักเก่าแก่ของข้ามา ท่านอ๋องอุตส่าห์มีเวลาว่างในวันนี้ ดังนั้นเราสองแม่ลูกควรดื่มฉลองให้ดี”

“ท่านแม่ ท่านมีสุราหมักชั้นดีแอบซ่อนไว้ด้วยหรือนี่?” อ๋องหนานหวายรู้สึกหงุดหงิด “น่าจะนำออกมาตั้งนานแล้ว”