ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 957

เมื่อเห็นนางออกไป อ๋องหนานหวายก็ลดเสียงลงและพูดกับกุ้ยไท่เฟย “ท่านแม่ วันนี้ถือเป็นช่วงเวลาอันดี ท่านต้องคว้าโอกาสนี้ไว้ให้ได้”

กุ้ยไท่เฟยมองหน้าเขา “อย่ากังวลเลย เจ้าออกจากเมืองหลวงเถอะ แต่อย่ารุดหน้าไปไกลเกินไป รั้งรออยู่ใกล้ ๆ สักสองวัน จากนั้นคนของแม่จะออกไปรับเจ้า”

อ๋องหนานหวายตกตะลึงเล็กน้อย “ท่านแม่มีวิธีทำให้ข้าอยู่ต่อแล้วหรือ?”

“ใช่ มีวิธีแน่นอน” กุ้ยไท่เฟยยิ้มอย่างพึงพอใจ “เจ้าไปเถอะ”

“ถ้าอย่างนั้น…” อ๋องหนานหวายก้าวไปข้างหน้า “ท่านแม่ เหตุใดท่านไม่เล่าให้ข้าฟังสักหน่อยเล่าว่าวิธีนั้นคืออะไร?”

“จะรีบร้อนไปทำไมกัน คอยฟังข่าวก็พอแล้ว อย่าไปไกลนัก มิฉะนั้นอาจเสียเวลาในการเดินทางกลับ”

อ๋องหนานหวายรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา เขามีลางสังหรณ์ว่าเรื่องราวต่าง ๆ เป็นไปอย่างราบรื่นเกินไป

เพื่อเป็นการระมัดระวัง หลังจากที่เขาออกจากวังไปแล้ว จึงสั่งทหารหน่วยกล้าตายทันทีว่า หากกุ้ยไท่เฟยไม่กินยาพิษจนตายเองภายในห้าวัน เขาจะทุ่มเทกำลังทั้งหมดเพื่อฆ่านางซะ

ซุนฟางเอ๋อร์ไม่ได้ติดตามอ๋องหนานหวายไป พราะการจากไปของเขาในครั้งนี้เป็นเพียงละครตบตาเท่านั้น และเขาจะกลับมาภายในไม่กี่วันข้างหน้า หากซุนฟางเอ๋อร์ติดตามเขา ทหารยามทั้งหลายก็ต้องตามไปด้วย ดังนั้นจึงไม่ควรพานางไป

หลังจากซุนฟางเอ๋อร์นำหนอนกู่พิษห้าวันให้อ๋องหนานหวายไปแล้ว นางก็เริ่มรู้สึกเบื่อหน่ายและกระสับกระส่ายมาก

วันหนึ่งนางเดินไปตามถนนโดยผ่านร้านติ้งเฟิงเข้าพอดี นางลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ตัดสินใจเข้าไปข้างใน

หูฮวนสี่รู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยินว่าซุนฟางเอ๋อร์มาพบ จึงรีบเชื้อเชิญให้นางเข้ามา

หลังจากที่ซุนฟางเอ๋อร์นั่งลงแล้ว นางก็ไม่พูดอะไร ได้แต่นั่งเงียบ ๆ

หูฮวนสี่มีงานยุ่งมากจนไม่มีเวลานั่งเงียบ ๆ ไปพร้อมกับนาง ดังนั้นจึงเป็นผู้ทำลายความเงียบโดยถามว่า “เจ้ามาหาข้าที่นี่มีอะไรหรือ?”

ซุนฟางเอ๋อร์ส่ายหน้าอย่างว่างเปล่า "เปล่า ข้าเพียงเดินผ่านมาเท่านั้น”

“เดินผ่านมา?” หูฮวนสี่หยิบถ้วยชา ชวนนางดื่มเป็นเพื่อน “เช่นนั้นพวกเรามาจิบชากันก่อน สีหน้าของเจ้าไม่ค่อยดีนัก ไม่สบายอยู่หรือไม่?”

ซุนฟางเอ๋อร์ส่ายหัวอีกครั้ง “ไม่”

“อ๋องหนานหวายออกจากเมืองหลวงวันนี้ เจ้าไม่ติดตามเขาไปด้วยหรอกหรือ?”