วันรุ่งขึ้น คนในวังแพร่ข่าวลือออกไปว่าองค์ชายผู้สำเร็จราชการถูกซุ่มโจมตีจนได้รับบาดเจ็บสาหัส เกรงว่าชีวิตของพระองค์อาจตกอยู่ในอันตรายได้ทุกเมื่อ
ว่ากันว่าข่าวนี้มาจากอ๋องเยี่ย ซึ่งเป็นข่าวที่สามารถเชื่อถือได้
แน่นอนว่าตำหนักสีอันก็ได้รับข่าวดังกล่าวเช่นกัน ในตอนเที่ยงหลายคนเห็นอาฝูออกมาจากวังอย่างเร่งรีบ ก่อนจะพาซุนฟางเอ๋อร์กลับเข้าไปในวังพร้อมกันกับนาง
ซุนฟางเอ๋อร์รั้งอยู่ในวังนานกว่าหนึ่งชั่วยาม จากนั้นอาฝูก็ออกไปส่งนางอีกครั้ง ทว่าคืนนั้นอาฝูไม่ได้กลับเข้ามาอีก
เช้าวันถัดมา จื่ออันเข้าไปที่ตำหนักสีอันเพื่อมอบเครื่องหอมให้กับกุ้ยไท่เฟย
ตำหนักสีอันอบอวลไปด้วยกลิ่นฉุนเปรี้ยวบางอย่างที่ทำให้นางรู้สึกขยะแขยง
กลิ่นดูคล้ายกับกลิ่นของน้ำส้มสายชูอย่างไรอย่างนั้น
กลิ่นนี้แผ่กระจายไปทั่วตำหนักตั้งแต่เดินผ่านเข้าประตูมา ไปจนถึงห้องโถงชั้นใน กลิ่นเปรี้ยวโชยไปโดยรอบ
จื่ออันจำได้ว่ามู่หรงเจี๋ยมักจะบังคับให้นางดื่มน้ำส้มสายชูอยู่เสมอ แม้กระทั่งป้าอาเฉอก็กำชับให้นางฝืนดื่มมันมาก ๆ เป็นไปได้หรือไม่ว่าการล้างพิษอาจเกี่ยวข้องกับน้ำส้มสายชู?
หลังจากเผาเครื่องหอมแล้ว นางก็ขอเข้าพบกุ้ยไท่เฟย
กุ้ยไท่เฟยกลับอิดออดไม่ยอมออกมาพบ ขังตนเองอยู่ในห้องนอนตลอดเวลา
จื่ออันรออยู่นานกลับไม่ได้พบ แต่ไม่อยากยอมแพ้ถอยจาไป จึงถือวิสาสะเดินเข้าไปในห้องนอน
“เซี่ยจื่ออัน เจ้าบังอาจนัก!” เดิมทีกุ้ยไท่เฟยก็รู้สึกไม่สบายใจอยู่แล้ว เมื่อนางเห็นเซี่ยจื่ออันบุกเข้ามา สีหน้าพลันเปลี่ยนเป็นโกรธเกรี้ยว ตำหนินางด้วยความโกรธ
“กุ้ยไท่เฟย!” จื่ออันมองนาง “หม่อมฉันมาที่นี่เพื่อแจ้งบางอย่างให้พระองค์ทราบเพคะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...