ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 966

“เหล่าไท่จวิน เมื่อคืนมีมือสังหารทั้งหมดกี่คน? ท่านเห็นชัดเจนหรือไม่?” จื่ออันถาม

“เจ็ดคน ข้ามองเห็นอย่างชัดเจน พวกเขาทั้งเจ็ดต่อสู้ติดพันอยู่กับข้า วรยุทธ์วิชาตัวเบาของพวกเขาน่าทึ่งอย่างแท้จริง”

“ทั้งเจ็ดคนไม่ได้สวมหน้ากากใช่หรือไม่?”

“ไม่”

“เช่นนั้นท่านจำได้หรือไม่ว่าคนเหล่านั้นมีหน้าตาเป็นอย่างไร?”

หญิงชราหัวเราะ “ข้าจะจำได้อย่างไร ขณะที่เราต่อสู้โรมรัน ข้าเอาแต่จับตามองการเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้เท่านั้น ไหนเลยจะรู้ได้ว่าเขาหน้าตาเป็นอย่างไร นอกจากนี้ มีคนแปลกหน้ามากถึงเจ็ดคนในคราวเดียว ข้าพอจำได้ลาง ๆ เพียงสองสามคน”

จ้วงจ้วงถาม “เจ้าสงสัยอะไรรึ?”

จื่ออันไม่ตอบ ถามเหล่าไท่จวินต่อไปว่า “ท่านเผชิญหน้ากับมือสังหารพวกนั้นเป็นเวลานานแค่ไหน? หลังจากที่ท่านได้รับบาดเจ็บ คนเหล่านั้นก็ไม่รบกวนท่านจนถึงตาย แต่กลับบุกเข้าไปในตำหนักแทนหรอกหรือ?”

“การต่อสู้แบบเผชิญหน้ากินเวลาเพียงชั่วก้านธูปเท่านั้น หลังจากข้าได้รับบาดเจ็บ พวกเขาทั้งหมดก็กรูหายเข้าไปในนั้น”

“ท่านไม่ตามเข้าไปหรือ?”

“ไม่ เพราะตอนนั้นมีเสียงลูกธนูถูกแผลงศรออกมาจากที่ไหนสักแห่ง ข้าคิดว่าอาจยังมีคนซุ่มอยู่อีกฝั่งหนึ่ง ดังนั้นจึงเฝ้าอยู่ที่ประตูตำหนัก รอคอยมือสังหารชุดที่สอง”

“กระนั้นกลับไม่มีมือสังหารชุดที่สองตามมาใช่หรือไม่? ท่านบอกว่าท่านได้ยินเสียงยิงธนู หลังจากนั้นท่านเห็นลูกธนูที่ว่าหรือไม่?”