ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 98

คนเฝ้าประตูรีบพูดว่า “ท่านอ๋อง เซียงแหย เขา…”

องค์ชายอานพูดอย่างเฉยเมยว่า “เจ้าถอยไปก่อน!”

“ขอรับ!” คนเฝ้าประตูเหลือบมองมหาเสนาบดีเซี่ย แล้วหันหลังกลับ

หลังจากที่มหาเสนาบดีเซี่ยออกไป มหาเสนาบดีเซี่ยก็ก้าวเข้ามาใกล้ ดวงตาของเขาลุกเป็นไฟ ใบหน้าที่ซับซ้อนของเขาบิดเบี้ยว เต็มไปด้วยความเกลียดชังและความขยะแขยง “มู่หรงจื่อ เจ้ามันคนหน้าซื่อใจคด!”

องค์ชายอานเย้ยหยัน “อยากพูดอะไรก็พูดไปเถอะ ข้าไม่อยากเจอเจ้า”

มหาเสนาบดีเซี่ยค่อย ๆ พูดทีละขั้นตอน องค์ชายอานค่อย ๆ ยกดาบของเขาขึ้นและกดลงบนหน้าอกของเขา ราวกับว่ามีนกสีเข้มกะพริบอยู่ใต้ดวงตาของเขา “หยุด!”

มหาเสนาบดีเซี่ยถือดาบ ในดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ “สิบเจ็ดปีแล้ว เจ้าเป็นชู้กับนางลับหลังข้า เจ้าเห็นข้าเหมือนคนโง่เหรอ? องค์ชายผู้ที่ดูสง่าผ่าเผย ไม่รู้จักจะละอายใจที่ทำเรื่องเลวร้ายเช่นนี้เหรอ?”

องค์ชายอานหยิบดาบ แล้วขว้างลงบนพื้น ร่างของเขาวูบวาบอย่างรวดเร็ว เขาตบหน้ามหาเสนาบดีเซี่ย แล้วพูดอย่างเย็นชา “ช่างอวดดีนัก ใครอนุญาตให้เจ้าดูถูกนาง?”

มหาเสนาบดีเซี่ยรีบลุกขึ้นอย่างบ้าคลั่ง ยกกำปั้นขึ้น และต่อยไปที่หน้าผากขององค์ชายอาน

ศิลปะการต่อสู้ของเขาละทิ้งไปนานแล้ว จะเป็นคู่ต่อสู้ขององค์ชายอานได้ที่ไหนกันล่ะ?

ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงสองครั้ง เขาถูกองค์ชายอานยับยั้งไว้ ผลักไปข้างหน้าและล้มลงกับพื้น

องค์ชายอานมองลงมาที่เขาอย่างประชดประชัน ม้วนเสื้อคลุมอินทรีดำ สีหน้าเคร่งขรึมของเขาก็มืดมน “เซี่ยหวายจุน เจ้าสร้างปัญหามากพอหรือยัง? ไสหัวออกไปซะ”

มหาเสนาบดีเซี่ยยืนขึ้นและหัวเราะทันที “ในใจของเจ้าไม่เคยปล่อยหยวนชุ่ยหยูไป แม้ว่านางจะแต่งงานกับข้า เจ้ายังโหยหานาง มู่หรงจื่อนะมู่หรงจื่อ ในชีวิตเจ้าไม่มีความปรารถนาเลย แม้ว่านางจะตาย นางก็ยังคงเป็นของข้า”

เสียงหัวเราะของเขาเข้มงวด ด้วยความคับข้องใจที่ไม่อาจบรรยายได้ ถ้าไม่รู้ ก็ยังคิดว่าเป็นเขาเองที่โดนทรมานมาหลายปี

องค์ชายแอบมองมาที่เขา ในใจเพียงรู้สึกว่าโกรธมาก ในโลกนี้ ยังจะมีคนหน้าด้านเช่นนี้ได้อย่างไร?