“ฝ่าบาทจะตรัสอีกว่าพระองค์จะหาเหตุผลบีบคั้นให้นางฆ่าตัวตาย แล้วป่าวประกาศว่านางเสียชีวิตกะทันหัน” จื่ออันกล่าว
เฉินไท่จวินแค่นเสียง “เสียชีวิตกะทันหัน? เป็นไปไม่ได้ ผู้คนภายนอกจะต้องคาดเดาสาเหตุการเสียชีวิตอย่างแน่นอน หลังจากที่เจ้าถูกตัดสินว่ามีความผิดในข้อหาพยายามฆ่ากุ้ยไท่เฟย เจ้าก็จะมีชนักติดหลัง ดังนั้นประชาชนจะต้องไม่เชื่อว่านางเสียชีวิตอย่างกะทันหันแน่นอน พวกเขาจะต้องคาดเดาว่านางถูกเจ้าฆ่าตาย”
“ใช่ พวกเขาจะกล่าวหาว่าข้าเป็นคนลงมือฆ่าแม่สามี และอ๋องเจ็ดก็จะโดนร่างแหว่าอกตัญญูไปด้วย และด้วยจุดด่างพร้อยนี้ทำให้อ๋องเจ็ดไม่อาจก้าวหน้าได้” จื่ออันกล่าว
อ๋องเยี่ยมองจื่ออันพลางกล่าว “แผนเดิมของข้า คือต้องการให้สนมอี้แสดงละครและแผนนี้ก็จำเป็นต้องดำเนินต่อไป เจ้าอยากทำอะไรอีกหรือไม่?”
“สนมอี้?” จื่ออันไม่รู้ว่าอีกฝ่ายติดต่อกับสนมอี้มานานแล้ว “บอกข้าเกี่ยวกับแผนเดิมของท่านที”
ทั้งห้าคนรวมตัวกันและพูดคุยหารือร่วมกันนานนับชั่วโมง
หลังจากนั้นทุกคนก็ระงับอารมณ์และคำพูดก่อนแยกย้ายกันกลับ
แผนการนี้ไม่อาจเริ่มได้ทันที เพราะต้องรอให้จัดการเรื่องทุกอย่างให้เรียบร้อย และรอให้ทุกฝ่ายพร้อมเสียก่อน
จื่ออันไม่อยากอยู่ที่วังซีเหวย ดังนั้นนางจึงเดินทางไปหาซุนฟางเอ๋อร์
ซุนฟางเอ๋อร์ยังคงไม่ได้สติ การรักษาบาดแผลดำเนินการไปด้วยดี ขณะที่หมอหลวงดูแลนางอย่างใกล้ชิด
หลังออกจากวัง เซี่ยหลินก็นำขนมเปี๊ยะฝีมือตานชิงเสี้ยนจู่มาให้จื่ออัน ทว่าไม่พบตัวนาง
เมื่อได้ยินว่าจื่ออันกำลังจะไปเยี่ยมซุนฟางเอ๋อร์ นางก็รีบตามไปทันที เมื่อไปถึงก็เห็นจื่ออันกำลังตรวจแผลให้ซุนฟางเอ๋อร์ เซี่ยหลินจึงถือวิสาสะเดินเข้าไปในห้องโดยไม่ลังเล ทำให้ซุนฟางเอ๋อร์ตวาดด้วยความโมโห “เจ้าออกไปเสีย!”
เซี่ยหลินชะงักไปชั่วครู่ก่อนพึมพำ “ข้าทำอะไรผิดรึ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...