ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 999

เซี่ยหลินเอนศีรษะไปพิงไหล่ของจื่ออัน แต่เนื่องจากนางตัวสูง แผ่นหลังของเซี่ยหลินจึงงองุ้ม “พี่สาว ท่านแม่มาหาข้าด้วยล่ะ”

“นางพูดอะไรบ้าง?” จื่ออันพลันมีลางสังหรณ์บางอย่างเพราะว่าเฉินหลิงหลงไม่ใช่คนดีนัก

“นางบอกว่าคิดถึงข้า” เซี่ยหลินกล่าวขณะดวงตาเริ่มแดงก่ำ

“นอกจากบอกว่าคิดถึงแล้ว นางยังพูดอะไรอีก?” จื่ออันรู้สึกว่าอีกฝ่ายคงไม่ได้ต้องการเพียงเท่านี้

เซี่ยหลินกล่าว “นางคิดถึงข้า แล้วก็บอกว่าต้องการซื้อของบางอย่าง แต่ข้าไม่มีเงินติดตัวเลย หากข้าให้เงินแก่นาง นางก็จะมองของขวัญบางอย่างให้ข้า”

จื่ออันกล่าวอย่างไม่พอใจ “นางขอเงินเจ้าเท่าไร? เจ้าให้เงินนางเพราะต้องการของขวัญงั้นรึ?”

“นางต้องการเงินหนึ่งร้อยตำลึง แต่ข้ามีเงินไม่ถึงหนึ่งร้อยตำลึง”

“เช่นนั้นเจ้าได้ให้เงินนางหรือไม่?”

เซี่ยหลินยืดแผ่นหลังตรงพลางหันมองจื่ออัน “พี่สาว นางบอกว่าข้าเป็นลูกชายของนาง ดังนั้นจึงต้องเลี้ยงดูนางให้ดีเพราะมันคือความรับผิดชอบของข้า และข้าก็ถามป้าชุ่ยยู่แล้ว นางตอบว่าใช่”

“ป้าชุ่ยยู่บอกให้เจ้ามอบเงินให้นางงั้นรึ?” จื่ออันโมโหอย่างมาก นางไม่ควรปล่อยให้ชุ่ยยู่ดูแลนางตั้งแต่แรก เดิมทีจื่ออันคิดว่าความคิดของนางคงเปลี่ยนไปแล้ว ไม่คาดคิดเลยว่าอีกฝ่ายจะร่วมมือกับเฉินหลิงหลงเพื่อล่อลวงเซี่ยหลิน

“พี่สาวอย่าโกรธไปเลย ข้าให้นางเพียงห้าสิบตำลึงเท่านั้น ข้าเต็มใจให้เอง นางไม่ได้บังคับข้าแต่อย่างใด”

จื่ออันปลอบใจ “พี่ไม่โกรธเจ้าหรอก เงินเพียงแค่ห้าสิบตำลึงมิใช่หรือ? ไม่เป็นไร”

เงินห้าสิบตำลึง... เฉินหลิงหลง เจ้าหน้าด้านเกินไปแล้ว

เซี่ยหลินกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ข้าให้เงินห้าสิบตำลึงแก่นาง และนางก็ซื้อถังหูลู่สองไม้ให้ข้าด้วย”

ท่าทีของเขาแสดงออกถึงความพึงพอใจอย่างสุดจะพรรณนา

จื่ออันกำหมัดแน่นพร้อมกล่าว “เอาล่ะ เจ้าอยู่ในวังนานเกินไปแล้ว กลับกันเถอะ ข้าไม่ได้เจอท่านแม่มานานแล้ว ข้าจะกลับไปกับเจ้าด้วย”

“เยี่ยมเลย!” เซี่ยหลินกระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุข

เมื่อกลับไปถึงเรือนฟังเสียงฝน จื่ออันก็เรียกป้าชุ่ยยู่มาพบก่อนไต่ถามนาง