ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1012

เถาจื่อรีบขวางหน้าหลิงอวี๋ทันที

เห็นได้ชัดว่าฮองเฮาเว่ยเตรียมพร้อมมาอย่างดี คนที่นำมาเป็นทหารและแม่ทัพชั้นยอดทั้งนั้นเลย

เถาจื่อนั้นสองกำปั้นเอาชนะสี่มือได้ยาก พวกทหารหลายคนรุมเข้ามาก็จับนางไว้ได้ในทันที

หลิงอวี๋เห็นการโจมตีอย่างโหดเหี้ยมของลู่หยางที่มิสนใจว่าอยู่ในวังกันเลย เถาจื่อถูกเขาเหวี่ยงดาบใส่อย่างไร้ความปรานีในระหว่างการต่อสู้

แม้ว่าเถาจื่อจะหลบอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังคงถูกดาบฟังเข้าที่แขน เลือดออกมาจนแขนเป็นสีแดงไปครึ่งหนึ่งทันที...

“เถาจื่อ หยุด!”

หลิงอวี๋มองออกแล้วว่า วันนี้ฮองเฮาเว่ยจงใจที่จะโยนความผิดมาไว้กับตน การต่อต้านรังแต่จะทำให้พวกของลู่หยางมีข้ออ้างที่จะฆ่าพวกนางไปก็เท่านั้น

นางมิสามารถปล่อยให้เถาจื่อต้องเสียสละโดยมิจำเป็นได้!

เถาจื่อเห็นคนของอีกฝ่ายกรูเข้ามาก็กังวลว่าจะทำร้ายหลิงอวี๋กับคนอื่น ๆ จึงหยุด

แต่ลู่หยางกลับมิเกรงใจ​ เตะที่ขาเถาจื่อ ทำให้เถาจื่อคุกเข่าลงบนพื้น

พวกกองทัพหลวงหลายคนจ่อมีดไ​ปที่คอของเถาจื่อ

“สารเลว เจ้ายังกล้าต่อสู้กับข้าอีกหรือ? หากกล้าก็มาสู้เลย! ลองดูว่าข้าจะฆ่าเจ้าหรือไม่!”

ลู่หยางเอ่ยพลางเหวี่ยงดาบไปที่เถาจื่อ

หลิงอวี๋โกรธมากจนตาแดง นางพุ่งเข้าไปแล้วคว้ามือของลู่หยางไว้...

“บังอาจ!”

หลิงอวี๋ตะคอกด้วยความโกรธ “ไทเฮายังมิรู้ว่าเป็นหรือตาย สถานการณ์ยังมิชัดเจน เถาจื่อก็ยอมถูกจับโดยละม่อมแล้วเจ้ามีสิทธิ์อะไรถึงยังจะฆ่านางอีก?”

ลู่หยางดิ้นรน แต่มิสามารถหลุดมือจากมือของหลิงอวี๋ได้ เขาจึงตะโกนด้วยความโกรธ

“หลิงอวี๋ เจ้าวางแผนจะสังหารไทเฮา ยังกล้าขวางข้ามิให้จับกุมนางอีก! เจ้าคิดจะกบฏหรือ?”

“ใครก็ได้ จับนางไว้!”

พวกกองทัพหลวงจ่อดาบไปที่คอของหลิงอวี๋อีก

ทหารตะคอกด้วยความโกรธ “หากกล้าขยับอีก จะถูกฆ่าอย่างมิละเว้น!”

หลิงอวี๋ถูกดาบกดไว้ขยับมิได้ นางจึงทำได้เพียงปล่อยมือของลู่หยาง