ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1013

“ฮองเฮา หลิงอวี๋ไม่มีทางวางยาไทเฮา! ไทเฮายังมิสิ้นพระชนม์ ขอเพียงท่านให้หม่อมฉันช่วยไทเฮาต่อ หม่อมฉันสามารถรักษาไทเฮาได้อย่างแน่นอน!”

หลิงอวี๋มิอยากโต้เถียงอะไรกับนาง จึงเพียงแค่เอ่ยอย่างกังวล “อาการของไทเฮานั้นอันตรายมาก หากยังมิช่วยพระนาง ไทเฮาจะต้องสิ้นพระชนม์เป็นแน่เพคะ!”

“หุบปาก!”

จู่​ ๆ ฮองเฮาเว่ยก็ยกมือขึ้นตบหน้าหลิงอวี๋อย่างแรง​ พลางตะคอก “เจ้าเป็นสตรีใจดำอำมหิต เจ้าวางยาพิษไทเฮาเอง ยังจะมาพูดว่าสามารถช่วยไทเฮาได้อีกรึ!”

“ข้าว่าเจ้าก็แค่อาศัยฐานะพระชายามาเป็นคนนอกกฎหมาย เจ้าคิดว่าข้าจะจัดการเจ้ามิได้รึ?”

“ใครก็ได้ ลากหลิงซวนออกไปฆ่าที!”

ทันทีที่เอ่ยจบ กองทัพหลวงสองคนก็ลากหลิงซวนออกไป

หลิงอวี๋เห็นแล้วใจสลายทันที​ ตนคือพระชายาอ๋องอี้ แม้ว่าจะมีความผิด ก็ต้องถูกส่งตัวไปที่พิจารณาคดีที่ราชสำนักฝ่ายใน

ฮองเฮาเว่ยมิกล้าฆ่าตนง่าย​ ๆ​ นี่คือการเอาชีวิตของหลิงซวนกับคนอื่น ๆ มาบีบให้ตนยอมรับผิด!

แต่จะยอมรับความผิดนี้ง่าย​ ๆ ได้เยี่ยงไร!

หากยอมรับ ฮองเฮาเว่ยจะยิ่งใช้ประโยชน์จากสิ่งนี้มาฆ่าตนได้!

เมื่อถึงตอนนั้นมิเพียงแต่ตนจะตายเท่านั้น แต่หลิงซวนกับคนอื่น ๆ ก็จะตายด้วย!

“หลิงอวี๋ หรือเจ้าอยากเห็นพวกนางรับใช้ของเจ้าตายเพราะเจ้าไปต่อหน้าต่อตา?”

ฮองเฮาเว่ยคว้าผมของหลิงอวี๋อย่างดุร้าย แล้วขยับเข้าหานางพลางยิ้มเย็นชา “ข้าจะถามเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย เจ้าจะยอมรับความผิดหรือไม่? ”

“อาจารย์ เรื่องที่เรามิได้ทำ​ ต่อให้ทุบตีจนตายก็ยอมรับมิได้นะเจ้าคะ! หลิงซวนมิกลัวตาย ท่านอย่าสนใจข้าเลย!”

เพราะหลิงซวนเคยเป็นนางกำนัลในวัง​ จึงรู้ดีถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้ นางกลัวว่าหลิงอวี๋จะยอมรับความผิดเพราะกังวลถึงชีวิตของตนเอง จึงกรีดร้องอย่างร้อนใจ

“อย่างไรก็ตามข้าเคยตายไปแล้วครั้งหนึ่ง ข้ามิกลัวตายหรอก…”

“หุบปาก!”

ลู่หยางก้าวไปตบหน้าหลิงซวนอย่างแรง​ ใบหน้าของหลิงซวนบวมขึ้นทันที และมีเลือดไหลลงมาที่มุมปาก

“อยากตายนักข้าจะช่วยสงเคราะห์เจ้าเอง! ลากมันออกไปลงดาบ…”