ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1015

เซียวหลินเทียนเหลือบมองไทเฮาด้วยความกังวล แล้วเอ่ย “ข้าได้รับข้อความจากสุ่ยหลิง จึงไปถามขันทีเซี่ย ถึงได้รู้ว่าองค์จักรพรรดิมิรู้เรื่องนี้!”

“ตอนนั้นข้ารู้สึกแปลก​ ๆ!​ ไทเฮากำลังทรงพระประชวรหนัก ด้วยนิสัยของฮองเฮาเว่ยแล้ว นางมิกล้าปกปิดองค์จักรพรรดิหรอก แต่นางกลับแค่ให้คนมาเชิญเจ้าไปเท่านั้น!”

“ข้ากลัวว่าฮองเฮาจะทำอะไรมิดีกับเจ้า จึงรีบเชิญท่านอ๋องเฉิงไปขอพระราชโองการ!”

ท่านอ๋องเฉิงพยักหน้า “จักรพรรดิได้ยินก็กังวล เดิมทีเขาจะมาด้วยตนเอง แต่การแข่งขันอยู่ในช่วงเวลาสำคัญ เขาจึงให้ข้ามาดูก่อน เมื่อการแข่งขันจบลงเขาจะรีบกลับมา!”

หลิงอวี๋เอ่ยอย่างขอบคุณ “โชคดีที่ท่านมาทันเวลา มิเช่นนั้นหลิงซวนคงตายแล้ว!”

เซียวหลินเทียนมองรอยฝ่ามือบนใบหน้าของหลิงอวี๋​ แล้วดวงตาก็เต็มไปด้วยความโกรธ

แม้ว่าหลิงอวี๋จะมิได้เล่าเรื่องทั้งหมด แต่เมื่อได้เห็นเหตุการณ์ในเวลานั้น มิต้องคิดก็รู้ว่าฮองเฮาเว่ยกำลังเตรียมที่จะใช้ชีวิตของหลิงซวนมาบีบให้หลิงอวี๋ยอมรับผิด!

“ไปล้างหน้า​ จัดผมเผ้าเสีย ข้าจะเฝ้าไทเฮาเอง!”

หลิงอวี๋เดินไปด้านข้าง แม่นมเว่ยก็รีบให้ไป๋ซุ่ยไปเอาน้ำมาให้หลิงอวี๋ล้าง

“แม่นมเว่ย เมื่อคืนไทเฮามีไข้สูงกับอาเจียนจริงหรือ?”

หลิงอวี๋ล้างหน้าพลางเอ่ยถาม

แม่นมเว่ยเอ่ยอย่างกลัว​ ๆ​ “ใช่เจ้าค่ะ! ข้าเชิญหมอต่งมาตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้ว แต่หลังจากกินยาไปแล้วไข้สูงก็ลดลง แล้ววันนี้ไข้ก็กลับมาอีก!”

“พระชายาอ๋องอี้ ไทเฮาถูกวางยาพิษจริงหรือ?”

หลิงอวี๋พยักหน้า

แม่นมเว่ยหน้าซีด​แล้วเอ่ยตะกุกตะกัก “พระชายาอ๋องอี้ อาหารกับเครื่องดื่มของไทเฮา​บ่าวกับไป๋ซุ่ยเป็นคนดูแล​ เราตรวจสอบอย่างรอบคอบทุกครั้ง​ มิพบพิษปะปนมานะเจ้าคะ!”

หลิงอวี๋ปลอบใจ “แม่นม อย่าได้โทษตัวเองเลย แม้แต่ข้าก็ตรวจมิพบว่าพิษชนิดนี้คืออะไร​ ก็มิน่าแปลกใจที่พวกเจ้าตรวจมิพบ!”

“แม่นม เจ้าคิดให้ดี​ ๆ​ ไทเฮากินอะไร​บ้าง​ แล้วบอกข้าด้วยหากมีอะไรผิดปกติ!”