ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1020

หลิงซวนเอ่ยอย่างวิตกกังวล “ท่านลุง มิใช่ว่าข้ามิเชื่อฟัง! แต่ตอนนี้ในตระกูลไม่มีใครแล้ว!”

“แต่ในเมืองหลวง ข้ามีท่าน แม้ว่าข้าจะมิได้เจอท่านทุกวัน แต่ข้าก็สามารถเจอท่านได้เป็นครั้งคราว เมื่อรู้ว่าท่านสบายดีข้าก็สบายใจ!”

“ท่านลุง รออีกสองปี ท่านแก่แล้ว และขอองค์จักรพรรดิให้ปล่อยท่านออกจากวังได้ ข้าก็คงเก็บเงินไว้ซื้อบ้านหลังใหญ่แล้ว ข้าจะกตัญญูต่อท่าน และช่วยดูแลท่านในยามแก่!”

“ถึงเวลาข้ารับสมัครลูกเขย ข้าก็จะคาดหวังให้ท่านช่วยดูแลลูก ๆ ของข้า! ท่านมิอยากมีชีวิตแบบนั้นหรือ?”

ขันทีเซี่ยไหนเลยจะกล้าคิดไปไกลเช่นนั้น ตอนนี้เขาค่อย ๆ หมดความโปรดปรานลงไปแล้ว หากวันหนึ่งเขาทำอะไรผิดไป ก็คงไม่มีชีวิตอยู่แล้ว เขาจะกล้าคิดถึงอนาคตได้เยี่ยงไร

เขามิสามารถโน้มน้าวหลิงซวนได้ และอยู่ได้มินาน ดังนั้นเขาจึงยื่นเงินให้หลิงซวนอีกครั้ง พลางเตือน “เก็บเงินไว้ หากวันหนึ่งเจ้าเห็นอันตรายใด ๆ ให้รีบหนีออกไป!”

“ตราบใดที่ลุงยังมีลมหายใจ ลุงก็จะปกป้องความปลอดภัยของเจ้า!”

ขันทีเซี่ยกำลังคิดจะไป แต่เมื่อนึกถึงบางสิ่งบางอย่างก็กระซิบ “ฮองเฮาเว่ยถูกองค์จักรพรรดิดุ นางร้องไห้และแย้งว่าหมอต่งหลอกนาง... ดูจากภายนอกแล้วองค์จักรพรรดิเชื่อนาง! “

“องค์จักรพรรดิสามารถมีน้ำใจในเรื่องอื่นได้ แต่จะมิทนต่อเรื่องวางยาพิษ!”

“ให้พระชายาอ๋องอี้ใส่ใจมากอีก…”

ขันทีเซี่ยเอ่ยเหล่านี้ไว้กับรีบจากไป

หลิงซวนกลับไปบอกคำพูดขันทีเซี่ยให้หลิงอวี๋ฟัง

หลิงอ่วี๋เริ่มครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

นี่ขันทีเซี่ยจะให้ตนเองค้นหาต่อไปว่าไทเฮาถูกวางยาพิษชนิดใด หรือเขาจะเตือนตนเอง ให้ตนเองเตรียมยาแก้พิษให้องค์จักรพรรดิ?

หรืออาจจะทั้งสองอย่าง!

เพราะว่าไทเฮาถูกวางยาพิษได้อย่างไร จักรพรรดิอู่อันอาจกังวลว่าตนจะถูกวางยาพิษชนิดเดียวกัน

เซียวหลินเทียนเอ่ย “เสด็จพ่อ วันนี้เป็นการล่าสัตว์ และก็อยู่ในป่าอีกแล้ว หากมีสิ่งที่มิคาดคิดเกิดขึ้นกับเรา หลิงอวี๋ยังสามารถช่วยเราได้ ให้นางไปเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”

จักรพรรดิอู่อันคิดอยู่ครู่หนึ่ง แต่เขามิรู้ว่าเขาคิดอะไร ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าเห็นด้วย

หลิงอวี๋ตามเซียวหลินเทียนกลับไปเปลี่ยนอาภรณ์ จากนั้นก็รีบไปที่ภูเขาด้านหลังของคฤหาสต์ตระกูลกวน

เซี่ยโฮ่วตานรั่วกับคนอื่น ๆ มาถึงแล้ว วันนี้เซี่ยโฮ่วตานรั่วสวมชุดสีชมพู ดูสง่ากล้าหาญ

เมื่อนางเห็นหลิงอวี๋ นางก็ตะโกนอย่างยั่วยุ “พระชายาอ๋องอี้ การล่าของบุรุษในวันนี้สิ้นสุดลงแล้ว สตรีอย่างเรามิสามารถนั่งเฉย ๆ ได้ สู้เจ้าเป็นผู้นำนางรับใช้ องค์หญิงชิงก็จัดกลุ่มหนึ่ง ส่วนข้า ข้าจะจัดอีกกลุ่ม แล้วพวกเรามาแข่งขันกันสักตาเป็นอย่างไร?”

“ครั้งที่แล้วเจ้ามิพอใจกับการแข่งขันเตะลูกกลมที่แพ้พวกเรามิใช่หรือ? ข้าจะให้โอกาสหวนชนะแก่เจ้า!”

ก่อนที่หลิงอวี๋จะเอ่ย เซียวทงก็ตะโกน “แข่งก็แข่งสิ เราหรือจะยังกลัวเจ้า! แต่หลิงอวี๋มิสามารถเป็นตัวแทนของสตรีแห่งฉินตะวันตกได้! นางจะนำกลุ่มด้วยตัวเอง ข้าจะพากำลังพลไป แล้วพวกเรามาใช้ความสามารถคุยกัน”

“จริงสิ ครั้งที่แล้วผู้แพ้ต้องล้างจานและทำความสะอาด คราวนี้เรามาเดิมพันกัน ผู้แพ้จะต้องยกน้ำชาและน้ำให้อีกฝ่ายรวมถึงเป็นนางรับใช้หนึ่งวัน!”