ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1023

เซี่ยโฮ่วตานรั่วยกธนูขึ้นยิงด้วยความตกใจ แต่หมูป่าวิ่งเร็วมาก วิ่งมาถึงตรงหน้าเซี่ยโฮ่วตานรั่วในทันที

นางกำนัลที่เซี่ยโฮ่วตานรั่วพามาด้วยต่างก็ยกธนูขึ้นยิงด้วยความตกใจ แต่ไม่มีใครกล้ายิง กลัวว่าจะยิงพลาดไปถูกเซี่ยโฮ่วตานรั่ว...

“ช่วยด้วย…”

เซี่ยโฮ่วตานรั่วเพิ่งจะร้องออกมาก็รู้สึกเจ็บที่แขน จากนั้นจึงถูกลากออกไปด้านข้างโดยหลิงอวี๋

เถาจื่อรีบยิงธนู ลูกธนูพุ่งเข้าไปที่ก้นหมูป่า นางถ่ายโอนกำลังภายในเข้าไปในลูกธนู ทำให้ลูกธนูสามารถปักเข้าไปในก้นของหมูป่าได้

หมูป่าเจ็บปวด ร้องคำรามออกมา วิ่งไปข้างหน้า แล้วก็หันกลับมาพุ่งเข้าหาหลิงอวี๋และพวกนาง

เมื่อเซี่ยโฮ่วตานรั่วเห็นเช่นนั้นก็สะบัดมือหลิงอวี๋ทันที ผลักหลิงอวี๋ไปทางหมูป่า...

หลิงอวี๋ยังตั้งตัวมิทัน ถูกผลักจนเซไปหาเขี้ยวหมูป่า...

“พระชายา ระวัง…”

หานเหมยไม่มีเวลาวิ่งไปช่วยหลิงอวี๋แล้ว รีบยกธนูขึ้นยิงไปที่ดวงตาหมูป่า

หลิงอวี๋เห็นว่าสถานการณ์วิกฤต หากหลบมิทันก็จะถูกเขี้ยวหมูป่าแทงทะลุร่างกาย นางจึงตัดสินใจทันที กลิ้งเกลือกไปบนพื้นหลาย ๆ รอบ

หมูป่าคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยว รีบพุ่งผ่านตัวหลิงอวี๋ไปในเวลาเดียวกันนั้น

เซี่ยโฮ่วตานรั่วยังวิ่งไปมิถึงไหนก็ถูกร่างหมูป่าชนเข้าที่ด้านข้าง ล้มลงไปด้านหนึ่ง

“มิดีแล้ว ยังมีหมูป่าตามมาอีกมาก…”

นางกำนัลคนหนึ่งร้องออกมาด้วยความตกใจ

หลิงอวี๋ได้ยินเสียงฝีเท้าเหล่านั้นวิ่งเข้ามาใกล้แล้ว รีบล้มลุกคลุกคลานจนยืนได้ก็เห็นหมูป่าหลายตัววิ่งตามหลังหมูป่าตัวก่อนหน้าตรงมา

“ปีนขึ้นต้นไม้เร็ว…”

หลิงอวี๋ได้เห็นความเก่งกาจของหมูป่าพวกนี้แล้ว จึงร้องออกมาแล้ววิ่งหนี

แต่เมื่อเหลือบไปเห็นเซี่ยโฮ่วตานรั่วล้มอยู่บนพื้น นางลังเลเพียงชั่วครู่ก็รีบวิ่งเข้าไปดึงเซี่ยโฮ่วตานรั่วขึ้นมา

เมื่อครู่เซี่ยโฮ่วตานรั่วผลักนางไปทางหมูป่า หลิงอวี๋เกลียดพฤติกรรมเห็นแก่ตัวเช่นนี้มาก

หน้าเซี่ยโฮ่วตานรั่วซีดเผือด กอดลำต้นไว้แน่น จะลงก็ลงมิได้...

“รีบยิงธนูสิ พวกเจ้าอยากเห็นองค์หญิงของพวกเจ้าตายรึ?”

หลิงอวี๋ตะโกนใส่เหล่านางกำนัล

เหล่านางกำนัลจึงเพิ่งจะรู้สึกตัว ต่างก็ระดมยิงธนูใส่หมูป่า

เมื่อเป็นเช่นนี้ก็ทำให้หมูป่าเหล่านั้นกระจายความสนใจ หมูป่าสองตัววิ่งเข้ามา ชนต้นไม้ที่เหล่านางกำนัลอยู่

หมูป่าอีกสองตัวทนรับลูกธนูจำนวนมากมิไหว ล้มลงไป...

ซินจิ้ง นางกำนัลของเซี่ยโฮ่วตานรั่วปลอบว่า “องค์หญิง อย่ากลัวไปเลยเพคะ ต้นไม้ที่องค์หญิงทรงเกาะอยู่แข็งแรงมาก ย่อมมิโค่นล้มโดยง่ายเป็นแน่... องค์หญิงอยู่ใกล้ ยิงธนูใส่พวกมันสิเพคะ…”

เซี่ยโฮ่วตานรั่วหรือจะยอมฟัง

นางกลัวว่าตนจะพลัดตกลงมาจากต้นไม้จนกลายเป็นเหยื่อของหมูป่า จึงตะโกนใส่ซินจิ้งด้วยความโมโห

“หุบปาก! รีบฆ่าพวกมันให้สิ้นเดี๋ยวนี้ มิเช่นนั้นหากข้าได้รับบาดเจ็บ ข้าจะให้เสด็จพี่ของข้าฆ่าพวกเจ้าทั้งหมด!!!”