ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1038

“รีบไป…”

หลิงอวี๋สาดผงยาออกไป มิทันได้ตรวจสอบอาการของมือสังหาร ก็ดึงเซียวหลินเทียนวิ่งหนีไปโดยมิรอช้า

ทว่าเซียวหลินเทียนยังมิทันได้ก้าว ลูกธนูหลายดอกก็พุ่งมาจากทิศทางต่าง ๆ

เซียวหลินเทียนกวัดแกว่งดาบเพื่อปัดป้อง

ทว่าลูกธนูเหล่านั้นกลับหนาแน่นยิ่งขึ้นมิรู้จบ...

คนสวมหน้ากากหลายคนในพุ่มไม้ลุกขึ้น ยิงธนูไปที่หลิงอวี๋และเซียวหลินเทียน

คนหนึ่งในนั้นมีดวงตาร้อนแรงราวพ่นไฟ จ้องมองเซียวหลินเทียนอย่างโหดเหี้ยม

นางซ่อนตัวอยู่ในที่มืด สายตาคมกริบดุจยาพิษ หากหลิงอวี๋มองเห็นอย่างชัดเจนก็จะรู้สึกคุ้นเคย

บุคคลนี้คือเซี่ยโฮ่วตานรั่วที่ถูกฉาเค่อฉีพาลงจากภูเขาไปในตอนแรก

นางมิสามารถกลืนคำพูดที่ตนถูกหลิงอวี๋ดูถูกเหยียบย่ำได้ จึงบังคับให้ฉาเค่อฉีพานางกลับมาเพื่อหาโอกาสฆ่าหลิงอวี๋เสีย

มิคาดคิดว่าจะพบหลิงอวี๋กำลังถูกมือสังหารไล่ล่าเสียก่อน

เซี่ยโฮ่วตานรั่วได้จังหวะเหมาะนึกว่าโอกาสมาถึงแล้ว รีบสวมหน้ากากพร้อมกับเหล่านางกำนัลแล้วดักรอเพื่อที่จะสังหารหลิงอวี๋

เวลานี้ เซียวหลินเทียนถูกโจมตีทั้งด้านหน้าและด้านหลัง นางยิงธนูเพียงดอกเดียวก็สามารถฆ่าหลิงอวี๋ได้ แล้ว จากนี้จะได้มิต้องกล่าวขอโทษนางซึ่งหน้าอีก!

เซี่ยโฮ่วตานรั่วต่อสู้กับความคิดตนอยู่ในใจ จะฆ่าหลิงอวี๋หรือเซียวหลินเทียนดี?

หลิงอวี๋มิได้กระหยิ่มยิ้มย่องที่มีเซียวหลินเทียนคอยหนุนหลังหรอกหรือ ถึงได้กล้าหยิ่งผยองเช่นนี้?

ฆ่าเซียวหลินเทียนเสีย ครานี้นางก็จะสามารถข่มเหงหลิงอวี๋ได้ตามใจชอบ...

ทว่าเมื่อลูกธนูของนางมุ่งเป้าไปที่เซียวหลินเทียน นางก็ลังเลอีกครั้ง

เมื่อเทียบกับการข่มเหงหลิงอวี๋ การทำให้เซียวหลินเทียนยอมจำนนต่อนาง มิใช่เรื่องที่ประสบผลสำเร็จมากกว่าหรือ?

หากหลิงอวี๋ตาย ตราบใดที่นางวิงวอนต่อเสด็จพ่อ ก็มิพ้นได้อภิเษกเป็นพระชายาอ๋องอี้อย่างแน่นอน!

ลูกธนูของเซี่ยโฮ่วตานรั่วมุ่งเป้าไปที่หลิงอวี๋ในทันที นางกัดกรามแน่นแล้วคลายนิ้วออกอย่างโหดเหี้ยม...

ใครจะคิดว่าลูกธนูที่เดิมทีตั้งใจเล็งไปที่หลิงอวี๋ กลับเบี่ยงไปอีกทางเพราะมือสังหารคนหนึ่งกำลังลงมือกับเซียวหลินเทียน บังคับให้เซียวหลินเทียนถอยหลังไปหนึ่งก้าว อยู่แทนที่ในตำแหน่งของหลิงอวี๋เมื่อครู่

หลิงอวี๋เพิ่งจัดการมือสังหารคนหนึ่งไป เมื่อหันกลับมาก็เห็นลูกธนูเร็วแรงกำลังพุ่งตรงมาที่เซียวหลินเทียน

ทันใดนั้น เซียวหลินเทียนรู้สึกราวกับหัวใจของตนว่างเปล่าไปแล้วครึ่งหนึ่ง

สมองอื้ออึงไปหมด ดวงตาแดงก่ำทันที แค่นเสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวแล้วพุ่งตัวไปที่พุ่มไม้ข้างหน้า

เซี่ยโฮ่วตานรั่วตกใจกับแรงโทสะของเซียวหลินเทียนที่ปะทุขึ้นอย่างกะทันหัน มิรู้จะทำอย่างไรดี จึงยืนนิ่งอยู่ที่เดิมอย่างหวาดผวา

ดีที่ซินจิ้งตอบสนองอย่างรวดเร็ว ยื่นมือออกไปฉุดนางลงมาแล้วกอดนางกลิ้งลงไปตามพื้นพุ่มไม้

โชคดีที่เซียวหลินเทียนยังมิวิ่งไปถึงพุ่มไม้ดังกล่าว เขาก็ถูกมือสังหารไล่ตามหลังมาติด ๆ

“ฆ่าเขาซะ... มีคนกำลังมาทางนี้แล้ว…”

หัวหน้ามือสังหารออกคำสั่งอย่างบ้าคลั่ง พุ่งตรงเข้ามาแม้ว่าตนจะมีบาดแผลเต็มตัว

เซียวหลินเทียนและคนอื่น ๆ ตกอยู่ในทางตันแล้ว หากพลาดโอกาสนี้ไป ก็จะไม่มีโอกาสสังหารเซียวหลินเทียนอีก!

เซียวหลินเทียนได้ยินเสียงมือสังหารไล่ตามมา จึงจำต้องหันกลับไปต่อสู้

เขาเป็นห่วงอาการบาดเจ็บของหลิงอวี๋เหลือเกิน ฉับพลันก็ได้ยินเสียงความช่วยเหลือมาถึง

ความโกรธเกรี้ยวและความกังวลทำให้เซียวหลินเทียนระเบิดแรงผลักดันมหาศาลออกมาในทันที จู่ ๆ พละกำลังก็พลุ่งพล่านมากพอจะล้มล้างปีศาจ พุ่งเข้าไปหาเหล่ามือสังหารมิหยุดยั้ง...