ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1056

เผยอวี้จะกลับแล้ว หลิงหว่านจึงส่งเขากลับ

แต่เมื่อหลิงหว่านนึกถึงเรื่องฉินรั่วซือ ก็ดึงเผยอวี้ให้หยุดก่อน

“ท่านพี่เผย มีบางเรื่องที่ข้ารู้สึกแปลก ๆ นิดหน่อย มิรู้ว่าควรจะบอกท่านอ๋องอี้ดีหรือไม่ ท่านแนะนำข้าที!”

“เรื่องอะไรหรือ?”

เผยอวี้เอ่ยถามไปอย่างสบาย ๆ

“ตอนที่พวกท่านยังมิมา ฉินรั่วซือมาเยี่ยมท่านพี่หลิงหลิง นางบอกว่าองค์ชายเย่มีโสมโลหิตที่เป็นยาศักดิ์สิทธิ์ช่วยบำรุงโลหิต ท่านอ๋องอี้จึงไปขอยา!”

แล้วหลิงหว่านก็เอ่ยด้วยความโกรธ “แต่ท่านอ๋องอี้ไปเสียเที่ยว มิได้ยามาเจ้าค่ะ!”

เผยอวี้เลิกคิ้วอย่างสงสัย “เรื่องนี้มีอะไรแปลกหรือ? บางทีนางอาจจะได้ยินมาผิดก็เป็นได้!”

“หว่านเอ๋อร์ เจ้าโกรธนางเพราะฮองเฮาเว่ยต้องการจะประทานงานแต่งงานให้ฉินรั่วซือกับท่านอ๋องอี้หรือ?”

หลิงหว่านเบิกตากลมโตจ้องมองเผยอวี้อย่างโกรธเคืองทันที “ท่านหมายความว่าเยี่ยงไร? ท่านจะบอกว่าข้าใจแคบหรือ? หากฉินรั่วซือมีจิตใจดีจริง ๆ ข้าก็มีแต่จะขอบคุณนางก็เท่านั้น!”

“แต่ท่านมิรู้เรื่องราวภายในเลย ท่านมีสิทธิ์อะไรถึงกล้าว่าข้าโกรธนาง! ข้าเป็นคนใจแคบเช่นนี้หรือ?”

“หึ หากรู้ว่าท่านจะคิดเช่นนี้ ข้าก็มิพูดแล้ว!”

เมื่อเผยอวี้เห็นว่าหลิงหว่านโกรธ ก็รีบยิ้มพลางเอ่ย “ถือเสียว่าข้าพูดผิดไปเถิด! ข้าขอโทษ ข้าขอโทษเจ้านะ!”

“เจ้าบอกมาสิว่าเรื่องราวภายในคืออะไร?”

หลิงหว่านเอ่ยอย่างหงุดหงิด “ช่างมันเถิด ข้ามิพูดแล้ว ข้าบอกท่านอย่างชัดเจนมิได้! ท่านไปเสียเถิด!”

หลิงหว่านเดินเข้าไปข้างในด้วยความโกรธ เผยอวี้มองแผ่นหลังของนางแล้วรู้สึกขบขัน เขามิอยากมีเรื่องโกรธเคืองกับหลิงหว่าน จึงรีบตามนางไป

“แม่นางของข้า ข้าก็ขอโทษเจ้าไปแล้ว เจ้าบอกข้าเถิด!”

“เราเป็นครอบครัวเดียวกัน จะมาผิดใจกันเพราะคนนอกได้เยี่ยงไรเล่า?”

ความหมายของหลิงหว่านคือ ผู้ซื้อมิต้องการเปิดเผยตนเอง จึงฆ่าผู้ค้าคนกลางเพื่อปิดปากหรือ?

“ท่านพี่เผย ท่านลองคิดดูเองเถิด ผู้ซื้อมิอยากให้ใครรู้ว่าตนซื้อโสมโลหิต แล้วเหตุใดฉินรั่วซือจึงมั่นใจถึงเพียงนั้นว่าองค์ชายเย่ซื้อมันมา?”

หลิงหว่านยิ้มเยาะ “ฉินรั่วซือบอกว่าได้ยินคนเขาพูดกัน แต่ในแวดวงนี้ใหญ่โตมาก ข้าเข้าถึงผู้ค้าเครื่องยาสมุนไพรได้ง่ายกว่านางเสียอีก ข้ายังมิเห็นจะได้ยินใครพูดว่าองค์ชายเย่ซื้อโสมโลหิตเลย นางไปฟังมาจากที่ใดกัน?”

สีหน้าของเผยอวี้ดูจริงจังขึ้นมาทันที สิ่งที่หลิงหว่านบอกดูภายนอกเหมือนจะเป็นเรื่องบังเอิญ

แต่ใต้หล้านี้มีเรื่องบังเอิญมากมายเช่นนี้ที่ไหนกัน!

เซียวหลินเทียนรู้จากฉินรั่วซือว่าองค์ชายเย่มีโสมในเลือด จึงวิ่งไปขอยา

เมื่อขอมามิได้ในใจเขาจะต้องโกรธเคืององค์ชายเย่อย่างแน่นอน!

หากองค์ชายเย่มีโสมโลหิตจริง ๆ จะมิให้มันก็มิถูก!

แต่หากองค์ชายเย่ไม่มี การกระทำเช่นนั้นของฉินรั่วซือมันเป็นการยั่วยุให้เกิดความเกลียดชังระหว่างองค์ชายทั้งสองมิใช่หรือ?