ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1057

เผยอวี้ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าการกระทำของฉินรั่วซือมีเจตนาแอบแฝง เขาจึงเอ่ยเสียงเรียบ “ข้าจะไปคุยกับท่านอ๋อง!”

เผยอวี้หันกลับไปอีกครั้งแล้วเรียกเซียวหลินเทียนออกมา

ทันทีที่ทั้งสองเข้าไปในห้องตำรา เผยอวี้ก็เอ่ยถามอย่างกังวล

“อาเทียน ข้าได้ยินหว่านเอ๋อร์บอกว่า เจ้าไปขอยาที่ตำหนักองค์ชายเย่ องค์ชายเย่ตอบเจ้าเยี่ยงไรหรือ?”

ทันใดนั้นใบหน้าของเซียวหลินเทียนก็มืดมนลง เรื่องมิดีระหว่างพี่น้องของพวกเขา เขาไม่มีหน้าจะไปบอกเผยอวี้เลยจริง ๆ

“เจ้ามิจำเป็นต้องปิดบังอะไรจากข้าหรอก เรื่องนี้ยังมีเรื่องราวที่แอบแฝงอยู่ภายในอีก เจ้าบอกข้าก่อนแล้วเราค่อยคุยเรื่องอื่นกัน!”

เผยอวี้เอ่ยเร่ง

เซียวหลินเทียนจึงทำได้เพียงเล่าเรื่องที่ตนไปที่ตำหนักองค์ชายเย่ แล้วสุดท้ายก็ตัดสัมพันธ์กับองค์ชายเย่ไปให้เขาฟัง

เขากัดฟันอย่างดุร้ายพลางเอ่ย “ข้ามั่นใจว่าเขาต้องมีโสมโลหิตอยู่ในมือเป็นแน่! เขานิ่งดูดายมิยอมช่วยเหลือ ตอบแทนคุณด้วยความแค้นเช่นนี้ ข้าจะจดจำความเนรคุณนี้ไว้!”

“จากนี้ไป นับว่าข้าไม่มีน้องชายผู้นี้อีก!”

เผยอวี้เชื่อการตัดสินใจของเซียวหลินเทียน เขาบอกว่าโสมโลหิตอยู่ในมือขององค์ชายเย่ ก็ต้องเป็นเช่นนั้นแน่นอน

“อาเทียน เรื่องนี้มันแปลกนิดหน่อย!”

เผยอวี้เล่าเรื่องที่หลิงหว่านบอกตนให้เซียวหลินเทียนฟัง แล้วสุดท้ายก็เอ่ย “ตามที่เจ้าบอก โสมโลหิตต้องอยู่ในมือขององค์ชายเย่แน่นอน!”

“องค์ชายเย่ถึงขั้นปลิดชีพผู้ค้าคนกลางเพื่อรักษาความลับของตนเองได้ เช่นนั้นฉินรั่วซือรู้ความลับนี้ได้เยี่ยงไร?”

“ยิ่งไปกว่านั้น โสมโลหิตเป็นของศักดิ์สิทธิ์ที่ช่วยบำรุงโลหิต แม้ว่าจะมีคนรู้ว่าองค์ชายเย่ซื้อมาเขาก็มิจำเป็นต้องฆ่าปิดปากใครนี่!”

เซียวหลินเทียนฟังการวิเคราะห์ของเผยอวี้แล้วก็พบสิ่งแปลก

แม้ว่าโสมโลหิตจะมีราคาแพง แต่ในบรรดาพวกเขาพี่น้องต่างก็เป็นองค์ชาย ร่ำรวยกันทั้งนั้น มิใช่เรื่องแปลกสำหรับพวกเขาที่จะซื้อโสมโลหิตหนึ่งแสนนี่!

เหตุใดองค์ชายเย่จึงต้องพยายามปกปิดมันมากเช่นนี้เล่า?

“หรือเซียวหลินมู่ซื้อโสมโลหิตไปเพื่อช่วยคน และคนที่เขาจะช่วยก็คือคนที่มิสามารถเปิดเผยตัวได้?”

เผยอวี้กำชับ

เผยอวี้กังวลว่านับจากนี้เซียวหลินเทียนจะเกลียดองค์ชายเย่จึงได้เอ่ยเตือนขึ้นมา

แม้ว่าองค์ชายเย่จะเข้าร่วมการแข่งขันสี่แคว้นในครั้งนี้เพื่อต้องการที่จะโดดเด่นขึ้นมา แต่องค์ชายเย่ก็มีเสียงสรรเสริญจากราษฎรที่ดี ครั้งที่แล้วที่หลิงอวี๋ถูกใส่ร้ายว่าสังหารจ่างหนิง องค์ชายเย่ก็ออกแรงช่วยเช่นกัน

เผยอวี้รู้สึกว่าองค์ชายเย่เป็นคนดี มิอยากให้ระหว่างเขากับเซียวหลินเทียนกลายเป็นศัตรูต่อจากนี้ไป

“ข้ารู้แล้ว!”

เซียวหลินเทียนพยักหน้า เขาเกลียดองค์ชายเย่ที่นิ่งดูดายมิช่วยเหลือเมื่อเห็นเขาลำบาก ทว่าหากองค์ชายเย่ประสบปัญหาที่มิอาจบอกได้จริง ๆ เขาก็จะเข้าใจ

เขาเซียวหลินเทียนมิได้โง่เขลาเสียจนสนใจแต่เรื่องการช่วยเหลือหลิงอวี๋ จนมิสนใจความเป็นความตายของผู้อื่น

เผยอวี้รีบไป เซียวหลินเทียนคิดอยู่พักหนึ่งก่อนจะไปหาหลิงอวี๋

สำหรับเขาในตอนนี้ หลิงอวี๋คือสิ่งที่สำคัญที่สุด เรื่องอื่น ๆ พักไว้ก่อนก็ได้...