ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 106

“ใช่ พระชายาอ๋องอี้ พวกเราไม่ได้มีเงินแบบพระชายา แต่พ่อของข้าก็ถวายหยกแกะสลักให้ไทเฮาหนึ่งชิ้น มูลค่าห้าหมื่นตำลึงเงิน!”

เพื่อที่จะขัดขวางหลิงอวี๋ เจิงจื่ออวี้เองก็ไม่ละความพยายามและพูดอย่างภาคภูมิใจ

“เงินที่พระชายาซื้อแจกันดินเผาเคลือบสีนั่น คาดว่าจะซื้อไม่ได้แม้แต่กล่องหยกแกะสลักของพ่อข้าเลยนะ!”

หลิงอวี๋ยิ้มไม่พูดอะไร ห้าหมื่น? เจิงจื่ออวี้จะกล้าพูดมากกว่านี้หรือไม่นะ?

เจ้ากรมผู้หนึ่ง มีเงินเดือนในหนึ่งปีแค่เท่าไหร่เอง?

นางยิ่งโอ้อวด เชื่อไหมว่าเดี๋ยวก็คล้ายกับที่พวกลูกสาวไร้สมองที่อวดรถหรูลงบนโซเชี่ยลในสมัยปัจจุบัน จนทำให้พ่อของนางต้องเข้าคุก

เหล่าสตรีคนอื่นที่อยู่ ณ ที่แห่งนี้ไม่ได้นึกถึงขั้นนั้นเลย ต่างก็หัวเราะเยาะเย้ย

ของกำนัลที่ถวายไปกระทั่งมูลค่ากล่องของคนอื่นยังเทียบไม่ได้เลย พระชายาอ๋องอี้นี่ ช่างน่าสงสารเสียจริง!

“ท่านอ๋องอี้ถวายฉากกั้นลมแกะสลักหนึ่งคู่ ส่วนพระชายาอ๋องอี้ถวายแจกันดินเผาเคลือบสีหนึ่งชิ้น!”

“แจกันดินเผาเคลือบสีเนี่ยนะ! พระชายาอ๋องอี้ถวายสิ่งนั้นจริงหรือ?”

เมื่อครู่ตอนที่เจ้าหน้าที่ลงทะเบียน ก็มีคนรับใช้จำนวนไม่น้อยที่เห็นแล้วรายงานต่อเจ้านายของตนเอง

เมื่อได้ยินว่าเป็นแจกันดินเผาเคลือบสีจริง ๆ ก็มีคนหัวเราะเยาะมากยิ่งขึ้นไปอีก

“มันก็ลำบากนางเช่นกัน ทำทุกอย่างพอเป็นพิธีมาถึงขั้นนี้! เสียแรงที่ไทเฮาเป็นผู้เชิญนางมาด้วยพระองค์เอง! ไม่คู่ควรกับไทเฮาเอาเสียเลย!”

“อ๋องอี้ เหตุใดถึงไม่ดูแลพระชายาของเจ้า! ไยจึงให้นางถวายของกำนัลที่ดูโทรมเช่นนี้เล่า!”

เมื่อครู่ท่านลุงเส้าเจิ้งซานไม่สามารถบรรลุเป้าหมายในการทำให้หลิงอวี๋ตกต่ำลงได้ เวลานี้จึงอดรนทนไม่ไหวที่จะเยาะเย้ยเซียวหลินเทียน

เขาพูดไป ก็กวาดสายตามองรถเข็นของเซียวหลินเทียนอย่างดูถูก พลางเอ่ยอย่างเจือความตำหนิ

“อ๋องอี้ ข้าไม่ได้จะอวดอ้างอะไรต่อหน้าเจ้านะ! ตอนนี้เจ้าไม่ได้นำทัพทหาร นั่งกินนอนกินอยู่เฉย ๆ เป็นปกติ! แต่ถึงจะลำบากอย่างไร ก็ไม่สามารถถวายของกำนัลที่ไม่ให้เกียรติต่อไทเฮาเช่นนี้ได้หรอกนะ”

“หลิงอวี๋ สตรีผู้นั้นไม่รู้ความ ไม่มีเงินที่จะถวายของกำนัล หรือว่าเจ้าไม่รู้จักไปช่วยเหลือนางสักหน่อยเลยหรือ?

“หรือว่าอ๋องอี้เองก็เงินขาดมือ เช่นนั้นก็รีบบอกสิ! ถ้ารีบบอกลุงก็ให้พวกเจ้าหยิบยืมได้!”

“หากยังไม่มีเงินจะค่อย ๆ คืนก็ได้! ข้าก็ยังมีร้านค้าอยู่บางส่วน เพียงแต่ไม่มีเวลาไปจัดการเท่านั้นเอง! ถ้าอ๋องไม่รังเกียจก็ไปช่วยข้าได้ ช่วยแค่ไม่กี่ปีก็คืนเงินได้ครบแล้ว!”

เซียวหลินเทียนสีหน้าเย็นชา แม้ว่าเขาจะไม่ได้คิดไปยุ่งเรื่องของหลิงอวี๋ แต่ในสายตาของคนภายนอก เขากับหลิงอวี๋เป็นสามีภรรยากัน!

การที่หลิงอวี๋ได้รับการดูถูกนั้นเป็นการที่นางหาเรื่องใส่ตัว! แต่ตอนนี้ตัวเขาเองกลับเข้าไปพัวพันถูกคนอื่นดูถูกไปด้วย!

“ข้ายังไม่ได้ถึงขั้นนั้น! ท่านลุงไม่ต้องมาทำอวดอ้างอะไรต่อหน้าข้าหรอก! ดูของกำนัลที่ข้าให้ไว้ก่อนค่อยพูดเถิด! สำหรับหลิงอวี๋ นางมิได้มีคุณสมบัติอะไรที่จะเป็นตัวแทนของข้า!”

เซียวหลินเทียนโต้กลับอย่างเย็นชา ถึงอย่างไรคนทั่วไปต่างก็รู้กันว่าพวกเขาสามีภรรยาไม่ลงรอยกัน เขาเองก็ไม่สนใจที่จะปกปิดเรื่องนี้หรอก!

เขาหันไปมองทางหลิงอวี๋ ในใจก็รู้สึกรังเกียจ และจดเรื่องที่หลิงอวี๋ทำให้โดนดูถูกในวันนี้เอาไว้!

แต่พอเห็นหลิงอวี๋ ความรังเกียจของเซียวหลินเทียนก็น้อยลงไป ถึงหลิงอวี๋จะน่ารังเกียจ แต่ก็ยังเป็นคนที่ให้กำเนิดบุตรของตน!

หากรู้ก่อนว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของตน เขาก็จะเตรียมของกำนัลไว้ให้หลิงอวี๋ด้วย!

ขันทีสองคนยกฉากกั้นลมแกะสลักทั้งสองอันเข้ามา มีความสูงเท่าตัวคน บนนั้นมีอัญมณีประดับอยู่หนึ่งแถว การแกะสลักไม่เท่ากับของที่เซียวหลินอี้มอบให้ แต่อัญมณีก็นับว่ามีราคาแพง มูลค่าทั้งหมดของฉากกั้นลมนั้นดูมีราคาที่สอดคล้องกับตัวตนของเซียวหลินเทียน

ทันทีที่ท่านลุงเห็นว่าของนั้นดีกว่าของตนเอง จึงปิดปากเงียบไปอย่างแค้นใจ

แต่บอกเห็นเจ้าหน้าที่ยกกล่องของกำนัลของหลิงอวี๋ มุมปากของเขาก็ยกยิ้มขึ้นอีกครั้ง ถึงจะดูถูกเซียวหลินเทียนไม่ได้ แต่จะไม่ให้ดูถูกหลิงอวี๋คงไม่ได้หรอกใช่หรือไม่เล่า?

หางตาหลิงอวี๋เห็นขันทีน้อยที่ยกกล่องของกำนัลของตนสีหน้าก็ดูไม่สู้ดีเท่าไหร่ ใจก็ตื่นเต้นขึ้นมา คงไม่มีอะไรผิดพลาดกับของกำนัลของตนเองอีกหรอกนะ!

วันนี้เรื่องน่าหงุดหงิดใจมันเยอะมากพอแล้ว นางออกหน้าออกตาไปก็ทำแล้ว ถ้ายังจะมีอีก ทั้งองค์จักรพรรดิทั้งไทเฮาคงจะไม่ทนกับตนเองแล้ว!

“เหตุใดไม่เปิดออก?”

เจ้าหน้าที่เห็นว่าขันทีน้อยถือกล่องไม่ขยับจึงตำหนิ

ขันทีน้อยตกใจรีบคุกเข่าลงกับพื้น แล้วเอ่ยตะกุกตะกัก “แจกันดินเผาเคลือบสีที่พระชายาอ๋องอี้ถวาย มัน… มันแตกขอรับ!”

“บ่าวสมควรตาย แต่แจกันนี้บ่าวไม่ได้เป็นคนทำแตกจริง ๆ นะขอรับ ตอนที่เปิดดูเมื่อครู่ก็พบว่ามันแตกแล้ว! เหล่าขันทีที่ทำงานฝ่ายพิธีการล้วนช่วยเป็นพยานให้ข้าได้!”

หา หลิงอวี๋อีกแล้วหรือ!

สายตาของทุกคนล้วนจับจ้องไปที่หลิงอวี๋

ความอดทนของจักรพรรดิอู่อันก็ถูกชื่อของหลิงอวี๋ทำลายไปหมดสิ้นแล้ว สายตารังเกียจของเขาจ้องมองไปที่หลิงอวี๋!

หลิงอวี๋ผู้นี้ วันนี้นางมาเพื่อก่อเรื่องหรือไร?

เรื่องราวทั้งหมดนี้ ล้วนเกี่ยวข้องกับนางทั้งสิ้น!