ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1075

“ฝ่าบาท! กระหม่อมจงรักภักดีต่อพระองค์ พระองค์จะอาศัยคำพูดที่ไม่มีเหตุผลมาบอกให้กระหม่อมยอมรับในเรื่องตนมิได้ทำหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

ผางเซิงมิสนตรงคอที่มีเลือดไหลออกมาแล้วตะคอกด้วยความเศร้าและความโกรธ

“กระหม่อมจะไม่มีวันยอมรับผิด… กระหม่อมจะไม่มีวันให้ครอบครัวของกระหม่อมต้องมารับความอัปยศอดสูเช่นนี้ไปกับกระหม่อม!”

“คุกเข่าลง...”

เฮ่อจู้เห็นว่าเลือดของผางเซิงไหลลงมาที่คอจนเปื้อนเสื้อผ้าของเขาเป็นสีแดงแล้ว แต่เขาก็ยังตั้งคอตรงตะโกนใส่องค์จักรพรรดิอยู่

เขาทั้งตกใจทั้งกังวล เกรงว่าตนจะปรามผางเซิงมิอยู่แล้วทำให้เขาไปทำร้ายองค์จักรพรรดิได้

“ใครก็ได้ ให้เขาคุกเข่าลง!”

พวกองครักษ์กองทัพหลวงรีบพุ่งเข้ามา กดหัวและมือของเขาเอาไว้แล้วเตะที่ขาคิดจะกดผางเซิงลง

ทันใดนั้น ผางเซิงก็ยกแขนขึ้นพลิกให้หลายคนล้มลงไปกับพื้น

จักรพรรดิอู่อันเห็นดวงตาของผางเซิงเป็นสีแดงเลือดและท่าทางดุร้ายเช่นนั้นก็ทำให้จักรพรรดิอู่อันตระหนกตกใจ นี่ผางเซิงคิดจะปลงพระชนม์จริง ๆ หรือ?

“คุ้มกันเร็วเข้า!”

ขันทีฉางที่ดูอยู่ด้านข้างรีบวิ่งไปตรงหน้าจักรพรรดิอู่อัน เหยียดแขนสองข้างออกทำท่าทางป้องกัน

พระสนมฮุ่ยมองภาพนี้อย่างมึนงง นางอ้าปากจะบอกผางเซิงให้หยุดสร้างปัญหา หากยังสร้างปัญหาต่อไปจักรพรรดิอู่อันจะต้องฆ่าเขาอย่างแน่นอน!

แต่ตนก็ทำให้ผางเซิงเดือดร้อนแล้ว หากเอ่ยเช่นนั้นอีก ภายใต้ความโกรธของจักรพรรดิอู่อันเขาก็อาจจะฆ่าผางเซิงทันทีเช่นกัน

พระสนมฮุ่ยเสียใจเป็นอย่างมาก หากรู้ว่าเรื่องนี้จะถูกเปิดโปง ตอนนั้นนางควรจะคิดหาทางยุติมันด้วยตนเองโดยมิทำให้คนอื่นสงสัย ผางเซิงก็จะมิต้องมาเดือดร้อนไปด้วยเช่นตอนนี้

ดวงตาของพระสนมฮุ่ยรื้นน้ำตา นางมองผางเซิง ชีวิตนี้ตนเป็นหนี้เขา มีเพียงชาติหน้าเท่านั้นที่จะชดใช้คืนได้!

นางละสายตากลับมามองลงที่พื้น

ตั้งแต่วันที่นางถูกพ่อบังคับให้เข้าวัง นางก็คิดว่าตนเองได้ตายไปแล้ว

พวกองครักษ์กองทัพหลวงที่ติดตามเฮ่อจู้มาที่นี่ก็มองไปทางผางเซิงอย่างมิอยากจะเชื่อ

ไม่มีความสามารถทางเพศ?

นี่… เป็นไปได้เยี่ยงไรกัน?

“ฝ่าบาท พระองค์ยังจำการรบบนภูเขาผิงหยวนเมื่อสิบปีก่อนได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ? กระหม่อมถูกแทงแปดครั้งเพราะช่วยพระองค์…”

ผางเซิงตะโกนออกมาอย่างเศร้าโศกและขุ่นเคือง เสียงของเขาสั่นเทา ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวด

ฮองเฮาเว่ยตื่นตระหนกทันที ยังมิทันที่ผางเซิงจะพูดต่อนางก็รีบตะโกนขึ้นมาก่อน

“ผางเซิง เจ้าเอ่ยถึงเรื่องเหล่านี้ขึ้นมาด้วยเหตุใด? เจ้าคิดจะลำเลิกบุญคุณที่เจ้าช่วยองค์จักรพรรดิไว้รึ?”

“ขุนนางในราชสำนักนี้ หากทุกคนอาศัยว่ามีความดีความชอบแล้วกล้าเอ่ยขึ้นมาทวงเยี่ยงเจ้าทุกคน เช่นนั้นจะมีกฎหมายไว้เพื่อเหตุใด?”

“ผางเซิง แม้ว่าเจ้าจะมีความดีความชอบที่ยิ่งใหญ่ แต่ก็มิใช่ข้อแก้ตัวที่เจ้าจะลอบมีความสัมพันธ์กับพระสนมฮุ่ยได้!”