ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1083

เซียวหลินมู่เอ่ยอย่างจริงใจ “เสด็จพ่อ หรือว่าหากเป็นไทเฮาได้รับบาดเจ็บ เสด็จพ่อจะมิช่วยได้หรือพ่ะย่ะค่ะ?”

“เมื่อครู่ลูกถึงได้หุนหันพลันแล่นไปหน่อย ใช้น้ำเสียงรุนแรงกับเสด็จพ่อ ลูกประทานอภัยพ่ะย่ะค่ะ!”

เซียวหลินมู่คว่ำหน้าลงกับพื้นแล้วคำนับจักรพรรดิอู่อันเอาหัวกระแทกไปหลายครั้ง

คำพูดเช่นนี้ทำให้ความโกรธที่ระงับไว้ของจักรพรรดิอู่อันคลายไปมาก

เมื่อลองคิดดู หากวันนี้ใครกล้าขัดขวางตนมิให้ช่วยไทเฮา เขาจะทนดูไทเฮาตายไปได้หรือ?

แม่ลูกมีสายใยเชื่อมกัน ลูกชายรีบร้อนที่จะช่วยแม่คือความกตัญญู เขาจะยังลงโทษเซียวหลินมู่ได้หรือ?

‘หากเป็นเสด็จพ่อได้รับบาดเจ็บ ลูกก็จะเสี่ยงชีวิตฝ่าออกไปแล้วพาเสด็จพ่อไปหาหมอเช่นกัน…’

คำพูดของเซียวหลินมู่ทำให้จักรพรรดิอู่อันรู้สึกสบายใจขึ้นมาก หากลูกชายของตนมิสนใจตนเพราะอำนาจ มันจะมิเจ็บปวดยิ่งกว่าการกบฏหรือ?

แม้ว่าจะคิดเช่นนี้ แต่จักรพรรดิอู่อันยังคงมิสามารถกล้ำกลืนความโกรธไปเช่นนี้ได้ เขามองเซียวหลินมู่ แล้วมองเซียวหลินเทียน จากนั้นก็เอ่ยอย่างเคร่งขรึม

“เจ้าสองคนพี่น้องรักกันมากนะ เมื่อวานยังทะเลาะตัดขาดกันอยู่เลย แค่พริบตาเดียวก็รักใคร่ปรองดองกันแล้ว!”

“องค์ชายห้าเพิ่งจะก้าวเข้าวังมาก่อนหน้า มินานองค์ชายสี่ก็ตามหลังมาเลย! ช่างดีเสียจริง…”

ฮองเฮาเว่ยกำลังกังวลว่าจักรพรรดิอู่อันจะเปิดเผยเรื่องนี้เพราะการคำนับของเซียวหลินมู่ แต่เมื่อได้ยินเช่นนี้ก็รีบเติมเชื้อเพลิงลงในกองไฟทันที

“ใช่แล้วเพคะ หม่อมฉันเองก็ประหลาดใจ เมื่อวานนี้หม่อมฉันได้ยินมาว่าพระชายาอ๋องอี้อยู่ในอาการวิกฤติ ต้องการโสมโลหิตไปช่วยชีวิต ครั้นมาวันนี้กลับดูเหมือนมิเป็นอะไรเสียแล้ว!”

“หรือเรื่องที่พระชายาอ๋องอี้ได้รับบาดเจ็บนั้นเป็นเรื่องโกหก? พวกเจ้าแค่ร่วมกันแสดงเพื่อหลอกลวงองค์จักรพรรดิ!”

“เฮ่อ เสียงแรงที่องค์จักรพรรดิส่งโอสถบำรุงโลหิตที่พระองค์เองก็ยังเสียดายไปให้ ที่แท้ก็เป็นเรื่องโกหกทั้งนั้น!”

“เมื่อวานอาการของหลิงอวี๋เป็นเยี่ยงไร ถังถีเตี่ยนกับเสด็จพ่อก็เห็นชัดเจนแล้ว ลูกมิสามารถหลอกลวงเสด็จพ่อได้หรอกพ่ะย่ะค่ะ!”

“วันนี้ลูกกับหลิงอวี๋เข้ามาในวัง ครึ่งหนึ่งเพราะน้องห้าจริง ๆ ส่วนอีกครึ่งหนึ่งเพราะไทเฮาพ่ะย่ะค่ะ!”

“หลิงอวี๋ได้ยินมาว่าไทเฮายังมิฟื้น กลัวว่าเสด็จพ่อจะกังวล จึงอยากเข้าวังมาตรวจดู นางบอกว่าไทเฮาปฏิบัติต่อนางเหมือนหลานสาวแท้ ๆ ขอเพียงนางมีลมหายใจก็จะทำให้ไทเฮาฟื้นขึ้นมาให้ได้โดยเร็วที่สุด!”

“สำหรับน้องห้า คนของลูกไปเห็นเข้าที่ถนนว่ากองทัพหลวงพาตัวเขาไป ลูกกังวลว่าเรื่องโสมโลหิตจะไปทำให้เสด็จพ่อเข้าใจเขาผิด เขาจึงพาหลิงอวี๋เข้าวังเพื่ออธิบายให้เสด็จพ่อทรงรับฟัง!”

ขณะที่พูดไป เซียวหลินเทียนก็หันไปมองจักรพรรดิอู่อัน พลางเอ่ยอย่างรุนแรง

“เสด็จพ่อ ข่าวลือบนท้องถนนมิเป็นความจริงนะพ่ะย่ะค่ะ! เมื่อวานลูกได้ยินข่าวลือก็คิดว่าน้องห้ามีโสมโลหิตจึงไปขอ!”

“แต่น้องห้าไม่มีโสมโลหิตจริง ๆ! เขาเองก็อธิบายกับลูกแล้ว! แต่ไหนเลยจะคิดมีข่าวลือข้างนอกว่าน้องห้าเห็นคนจะตายแล้วมิช่วยเหลือ! ลูกกับหลิงอวี๋กังวลว่าน้องห้าจะอธิบายได้มิชัดเจน จึงเข้ามาด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ!”