ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1088

ฮองเฮาเว่ยมองโสมโลหิตชิ้นนั้นตาปริบ ๆ ไหนเลยจะรู้ว่าหลิงอวี๋จะทำเหมือนมิเห็นสายตาของนางแล้วถือโสมโลหิตลงไปเลย

แล้วนางก็ยื่นโสมโลหิตชิ้นสุดท้ายให้เซียวหลินมู่ “โสมโลหิตชิ้นสุดท้ายนี้มอบให้พระสนมฮุ่ยเถิด พระนางเสียเลือดไปมาก ต้องการโสมโลหิตไปบำรุง!”

เซียวหลินมู่รับโสมโลหิตมาโดยสัญชาตญาณ เขาจ้องมองหลิงอวี๋ด้วยสายตาที่ซับซ้อน คาดเดามิออกว่าหลิงอวี๋ช่วยตน หรือว่าอยากใช้โสมโลหิตมาเอาใจจักรพรรดิอู่อันกันแน่

เมื่อฮองเฮาเว่ยเห็นว่าหลิงอวี๋มิได้เห็นตนอยู่ในสายตา ก็โกรธจนฟันแทบจะแตกออกมา

นางจ้องมองหลิงอวี๋อย่างดุร้าย เรื่องโสมโลหิตนี้นางเอาความมิได้แล้ว แต่นางยังคงมีหลักฐานที่ประจักษ์ชัด มิว่าอย่างไรวันนี้ก็ต้องฆ่าพระสนมฮุ่ยและทำให้องค์ชายเย่ต้องโดนไปด้วยให้ได้

“ฝ่าบาท แม้ว่าเรื่องโสมโลหิตจะเป็นข่าวลือ แต่ลูกในท้องของพระสนมฮุ่ยจะมีขึ้นมาโดยไม่มีสาเหตุมิได้กระมังเพคะ!”

“หมอจางไม่มีทางตัดสินพลาด หลักฐานที่พระสนมฮุ่ยตั้งครรภ์ก็ชัดเจนมาก! ต่อให้นางจะกลัวความผิดจนฆ่าตัวตายก็หนีการทำโทษมิพ้นหรอกเพคะ!”

“หากนางสนมในวังทุกคนเลียนแบบนาง เช่นนั้นใครจะเห็นกฎวังหลวงอยู่ในสายตาเล่าเพคะ ต้องถูกลงโทษขั้นเด็ดขาดเพคะ!”

เมื่อนางเอ่ยถึงเรื่องนี้ อารมณ์ของจักรพรรดิอู่อันที่ดีขึ้นมาก็จมดิ่งลงอีกครั้ง

ถังถีเตี่ยนเห็นว่าหลิงอวี๋ช่วยตนพิสูจน์ว่ามิได้เป็นคนแก่ตาฝ้าฟางจึงรู้สึกขอบคุณ และเขาก็โกรธหมอจางที่ใส่ร้ายตนซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพื่อที่จะได้ตำแหน่งของตนไปด้วย

ถังถีเตี่ยนก้าวไปข้างหน้าแล้วเอ่ย “ฝ่าบาท เมื่อนับดูแล้วพระชายาอ๋องอี้ก็เป็นอาจารย์ของกระหม่อม กระหม่อมยังคงยืนยันว่าพระสนมฮุ่ยมิใช่ตั้งครรภ์พ่ะย่ะค่ะ!”

“ในเมื่ออาจารย์ของกระหม่อมมาแล้ว เพื่อพิสูจน์ว่ากระหม่อมมิได้พูดผิด กระหม่อมขอร้องให้ฝ่าบาททรงโปรดอนุญาตให้อาจารย์ของกระหม่อมตรวจอีกครั้งด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้หมอจางก็ยิ้มเยาะพลางเอ่ย “เหตุใดเล่า ถังถีเตี่ยนมิเชื่อมั่นกับการวินิจฉัยของกระหม่อม! กระหม่อมอาจจะตัดสินผิดพลาดเรื่องโสมโลหิต แต่กระหม่อมกล้าเอาหัวเป็นประกันว่าพระสนมฮุ่ยตั้งครรภ์แล้วแท้งพ่ะย่ะค่ะ!”

“กระหม่อมไม่มีทางวินิจฉัยผิดพลาดเป็นแน่!”

หลิงอวี๋เหลือบมองหมอจางด้วยความรู้สึกรังเกียจ