ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1117

ซินจิ้งอยากร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา เซี่ยโฮ่วตานรั่วตื่นตระหนกแล้วพูดผิดพลาดไปอีกแล้ว

เมื่อนางเห็นว่าทุกคนพากันล้อมเข้ามาอย่างขุ่นเคือง นางก็ปกป้องเซี่ยโฮ่วตานรั่วพลางตะโกน

“ท่านอ๋องอี้ แม้ว่าองค์หญิงของเราจะตรัสอะไรผิดไป! แต่บ้านเมืองก็มีขื่อมีแป หากองค์หญิงของเราฆ่าคนตาย ก็ควรสอบสวนไปตามขั้นตอน ทุกคนจะประชาทัณฑ์พระนางมิได้กระมังเพคะ!”

“แจ้งทางการ... พวกเราร้องขอให้จักรพรรดิอู่อันรับพิจารณาคดีนี้ด้วยพระองค์เอง! เช่นนี้พวกเราถึงจะมั่นใจ!”

เมื่อเซียวหลินเทียนได้ยินดังนี้ก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ยเสียงดัง “ทุกคนถอยออกไปก่อน! แล้วหาคนไปแจ้งทางการ!”

“ที่นางพูดก็ถูก บ้านเมืองมีขื่อมีแป ข้ามิอาจเป็นผู้นำในการประชาทัณฑ์แล้วทำลายรากฐานของแคว้นได้!”

“ทุกคนมิต้องกังวล ความยุติธรรมเรื่องที่หลี่ว์กังกับคุณชายหวางถูกเฆี่ยนตีพวกเราจะต้องเรียกร้องกลับมาให้พวกเขาได้แน่นอน!”

ตอนนี้ทุกคนถือว่าเซียวหลินเทียนเป็นผู้นำของพวกเขา หลังจากได้ยินคำพูดของเขาทุกคนจึงถอยกลับไปอย่างเงียบ ๆ

เวลานี้พวกเขาล้วนเป็นคนฉินตะวันตก ก็ควรร่วมแรงร่วมใจกันปกป้องศักดิ์ศรีของฉินตะวันตก!

อย่าปล่อยให้ศัตรูดูถูกฉินตะวันตกได้!

ความโกรธของราษฎรนั้นยากที่จะละเมิดได้ ต่อให้เซียวทงจะไม่มีสมองแค่ไหนก็มองออกว่าเซี่ยโฮ่วตานรั่วสร้างปัญหาใหญ่ขึ้นแล้ว

เซียวทงหดตัวไปทางด้านหลังอย่างเงียบ ๆ นางกลัวว่าจะดึงความสนใจ ทำให้คนนึกถึงท่าทีสนิทสนมของนางกับเซี่ยโฮ่วตานรั่วเมื่อครู่ได้แล้วจะพาลมาโกรธแค้นตนด้วย

เวลานี้ นางเสียใจที่ตนสวมชุดสีแดงแบบเดียวกับเซี่ยโฮ่วตานรั่ว นางอยากจะกลับวังเสียเดี๋ยวนี้เลย

หากรู้ว่าออกมาแล้วจะเกิดเรื่องเช่นนี้ วันนี้นางยอมมิออกจากวังเลยดีกว่า

เมื่อซินจิ้งเห็นว่าทุกคนถอยไปแล้วความกดดันก็ลดลงมาก นางจึงกลับมาสงบได้อย่างรวดเร็ว

นางมองไปทางหลี่ว์กังที่อยู่บนพื้นอย่างสงสัย องค์หญิงของตนเองเพิ่งเฆี่ยนตีเขาไปสองสามครั้งเอง เหตุใดคนผู้นี้ถึงตายไปแบบไม่มีการดิ้นรนเช่นนี้เล่า?

นี่เป็นการแสร้งทำหรือไม่?

“พระชายาอ๋องอี้ ท่านแน่ใจหรือว่าเขาตายแล้วจริง ๆ? ท่านมิได้จงใจให้เขาแกล้งตายเพื่อจะใส่ร้ายองค์หญิงของเราใช่หรือไม่?”

นางมิเชื่อคำพูดของหลิงอวี๋เลย จึงโผล่หน้าออกมาจากด้านหลังซินจิ้งพลางตะโกน

“เขาต้องแกล้งตายเป็นแน่! เรื่องโรคหัวใจอะไรที่เจ้าว่านั่นมันเป็นเรื่องไร้สาระทั้งเพ! หลิงอวี๋ เจ้ากล้าให้เราตรวจสอบหรือไม่ หากข้าทำคนตายจริง ๆ ข้าจะชดใช้เขาด้วยชีวิต…”

“มิเช่นนั้น หากเจ้ากล่าวหาข้า เจ้าก็ต้องตายเพื่อชดใช้!”

หลิงอวี๋จับจุดคำพูดของเซี่ยโฮ่วตานรั่วได้ทันที จึงเอ่ยเสียงแข็ง “ท่านตรัสเองว่าหากท่านเฆี่ยนตีเขาจนตาย ท่านจะชดใช้เขาด้วยชีวิต! มีหูหลายคู่ที่กำลังฟังอยู่ อย่าได้บ่ายเบี่ยงเชียวเพคะ!”

เซี่ยโฮ่วตานรั่วมั่นใจว่าหลิงอวี๋เจตนาปล่อยข่าวใส่ร้ายตน จึงยืดคอพลางตะโกนออกมา “ข้าพูดออกไปคำไหนคำนั้น มิคืนคำหรอก!”

เซี่ยโฮ่วตานรั่วเกลียดหลิงอวี๋มาก หากมิใช่เพราะนางวางกับดักตน นางจะก้าวมาถึงจุดนี้ได้เยี่ยงไร!

หากวันนี้ทำให้หลิงอวี๋ตายมิได้ นางจะมิยอมรามือเด็ดขาด!

ส่วนเซียวหลินเทียน เขาเฆี่ยนตีนาง นางยังรู้สึกปวดแสบปวดร้อนอยู่เลย ความรักที่นางมีต่อเขาจึงกลับกลายเป็นความเกลียดชังในทันที

นางจะต้องทำให้เซียวหลินเทียนคุกเข่าลงแทบเท้าแล้วขอร้องตนให้ได้!