ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1138

เผยอวี้กับอันเจ๋อยืนอยู่บนกำแพงเมือง นอกจากพวกเขาที่อยู่ในเขตปลอดภัยแล้ว ก็ไม่มีใครสังเกตเห็นเลือดที่ไหลลงมาที่แขนกับหน้าอกของเซียวหลินเทียนเลย

เขาต้องใช้พลังใจอันน่าทึ่งเพื่อรองรับทหารเหล่านั้นมิให้ร่วงลงไปได้

จักรพรรดิอู่อันกับองค์ชายเว่ยที่อยู่ห่างไกลมาก ๆ ก็ยิ่งไม่มีทางจะสังเกตเห็นเลย

จักรพรรดิอู่อันเห็นว่ากลุ่มขององค์ชายหนิงปีนขึ้นไปบนกำแพงเมืองแล้วปักธงไว้บนกำแพงเมืองแล้ว

องค์ชายเว่ยก็ส่ายหน้าอย่างเสแสร้งแล้วทอดถอนใจพลางเอ่ย “น่าเสียดายจริง ๆ เกือบแล้วเชียว! เฮ่อ คิดว่าบันไดรูปแบบใหม่ของน้องสี่ในวันนี้ จะทำให้ฉินตะวันตกของเราชนะเสียอีก!”

“คิดมิถึงเลยว่าจะพ่ายแพ้!”

พรรคพวกขององค์ชายเว่ยใช้โอกาสนี้เอ่ยขึ้นมา “ก่อนหน้านี้หลี่ว์เซียงบอกว่า บันไดรูปแบบใหม่นี้ท่านอ๋องอี้เป็นผู้คิดขึ้นมา ยังมิได้ตรวจสอบเลย! เหตุใดท่านอ๋องอี้จึงทำเป็นเล่นเช่นนี้ นี่เป็นเรื่องใหญ่ที่เกี่ยวข้องถึงเมืองสองเมืองเชียวหนา มิได้ตรวจสอบก็ยังกล้านำออกมาแข่งขันอีกหรือ!”

หลี่ว์เซียงมิสามารถโต้แย้งให้เซียวหลินเทียนได้แล้ว

เมื่อเผชิญกับความจริง มิว่าจะพูดจาโน้มน้าวเก่งแค่ไหนก็เห็นได้ชัดว่าไม่มีเรี่ยวแรงจะสู้!

คราวนี้ มิว่าจักรพรรดิอู่อันจะอดทนแค่ไหน ความอดทนของเขาก็พังทลายแล้ว เขาโกรธจัดแล้วหันไปหาจ้าวฮุยพลางเอ่ย “ข้าจะกลับวังก่อน! เจ้าไปแจ้งเซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋ให้เข้าวังด้วย!”

จ้าวฮุยกับพวกขุนนางต่างโค้งคำนับจักรพรรดิอู่อัน ในใจพวกเขาต่างก็มีความสุขเช่นเดียวกับองค์ชายคัง

เซียวหลินเทียนทำให้จักรพรรดิอู่อันเสียหน้ามากถึงเพียงนี้ เลี่ยงการลงโทษไปมิได้แน่!

แม้ว่าตอนนี้จะสี่ต่อสี่ แต่การแข่งขันในวันพรุ่งเซียวหลินเทียนก็อาจจะมิสามารถเอาชนะองค์ชายหนิงได้!

ครั้นเห็นท่าทีขององค์ชายเว่ย ครั้งนี้เขาจะต้องทำให้เซียวหลินเทียนเป็นแน่ เกรงว่าการแข่งขันในวันพรุ่งจะมีเรื่องที่มิคาดคิดเกิดขึ้นอีก!

ด้วยความช่วยเหลือของมู่หรงเหยียนซง เซียวหลินเทียนกับพวกทหารที่ตกอยู่ในอันตรายจึงลงสู่พื้นได้อย่างปลอดภัย

หลิงอวี๋จึงพาพวกของเถาจื่อวิ่งเข้ามา

ทหารสองคนที่ตกลงมาก่อนหน้านี้ มีคนหนึ่งหัวกระแทกเข้ากับก้อนหินและสิ้นลมไปแล้ว

ส่วนอีกคนหนึ่งนับว่าโชคดี แค่ขาสองข้างหักเท่านั้น

หลิงอวี๋ปฐมพยาบาลให้เขาก่อน เพื่อให้แน่ใจว่าเขาปลอดภัย

เซียวหลินเทียนขอบคุณมู่หรงเหยียนซง เขามาช่วยแม้กระทั่งบันไดก็ประกอบมิเสร็จด้วยซ้ำ เซียวหลินเทียนจะจดจำความรู้สึกนี้ไว้

“ตรวจสอบให้ข้าที หาให้เจอว่าใครทำเรื่องนี้ ข้าจะทำให้ทั้งครอบครัวของเขาต้องชดใช้!”

ดวงตาของเซียวหลินเทียนแดงก่ำไปด้วยความโทสะแค้น นี่มิใช่เรื่องของการแพ้ชนะแล้ว มีหนอนบ่อนไส้อยู่ในกลุ่มของตน หากมิจับตัวคนผู้นี้ เซียวหลินเทียนก็จะมิสามารถทำอะไรได้เลย!

ทหารที่มิได้รับบาดเจ็บเริ่มทำความสะอาดกันอย่างเงียบ ๆ ทุกคนก็อยู่ในอารมณ์หดหู่มาก ๆ

หากมิเห็นแสงสว่างแห่งชัยชนะ เมื่อแพ้แล้วก็จะได้แต่โทษตัวเองว่าความสามารถมิเท่าคนอื่น

ชัยชนะอยู่แค่เอื้อม แต่กลับล้มลงก่อนจะเห็นแสงสว่าง จะเป็นใครก็คงมิยอมทั้งนั้น!

หลิงอวี๋เองก็รู้สึกหนักใจเช่นกัน นางให้ทหารสองคนให้ความร่วมมือกับตนอุ้มทหารที่ขาหักไปรถม้าที่มีอุปกรณ์ขนย้าย แล้วนางก็ทำการผ่าตัดฉุกเฉินกับทหารผู้นั้น

นางมิเชื่อว่าบันไดที่ตนช่วยออกแบบจะมีข้อบกพร่องด้านการออกแบบ แต่เรื่องที่บันไดมันร่วงลงมาก็เป็นความจริงที่โต้แย้งมิได้

เช่นนั้นมันเป็นฝีมือผู้ใดกันแน่?

เขาทำโดยที่พวกของเซียวหลินเทียนตรวจสอบมิพบได้อย่างไรกัน?