ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 115

ในตอนที่รออาหารกลางวัน หลิงอวี๋มองเรือนบุหงาที่ทรุดโทรม แล้วหยิบตั๋วเงินหนึ่งหมื่นส่งให้แม่นมลี่

“แม่นม ในเมื่อข้ากับเซียวหลินเทียนยังไม่สามารถทำการหย่าร้างกันได้ในช่วงระยะนี้ และเพื่อให้พวกเราอยู่ที่นี่กันอย่างดี เจ้าเอาตั๋วเงินเหล่านี้ไปจ้างช่างมาซ่อมแซมเรือนบุหงาเถิด!”

หลิงอวี๋เอ่ยอย่างจนใจ “ห้องหลักต้องทาสีเสียใหม่! ส่วนห้องที่เจ้ากับหลิงซินอยู่ก็ต้องซ่อมแซมเสียใหม่ด้วย! มิฉะนั้นยามฤดูฝนจะต้องฝนตกรั่วแน่!”

แม่นมลี่เห็นว่าสิ่งที่หลิงอวี๋พูดล้วนเป็นความจริง จึงรับตั๋วเงินมาพลางเอ่ย

“จะซ่อมแซมเรือนบุหงา จะต้องให้ท่านอ๋องอี้เห็นด้วยเจ้าค่ะ ถึงจะอนุญาตให้คนเข้ามาได้!”

หลิงอวี๋นึกถึงคำพูดของไทเฮา นางกับเซียวหลินเทียนต่างไม่ยอมอ่อนข้อให้กันเช่นนี้ต่อไปก็คงไม่ใช่เรื่องดี เหตุใดจึงไม่ใช้โอกาสนี้ไปซ่อมแซมความสัมพันธ์เสีย！

หลิงอวี๋จึงพูด “เรื่องเล็กเช่นนี้เขาน่าจะเห็นด้วย! ประเดี๋ยวข้าไปพูดกับเขาเอง!”

แม่นมลี่พยักหน้า ครุ่นคิดพลางเอ่ย “คุณหนู บ่าวอายุมากแล้ว หลิงซินก็อายุน้อย แม้ว่าเรือนบุหงาจะไม่ได้มีเรื่องอะไรมาก แต่คุณชายน้อยก็ต้องการคนดูแลนะเจ้าคะ! หรือไม่ คุณหนูซื้อตัวคนรับใช้อีกสองคนดีหรือไม่เจ้าคะ?”

หลิงเยวี่ยอยู่อีกด้านได้ยินเข้า จึงเอ่ยอย่างรู้ความ “แม่นม ข้าดูแลตัวเองได้!”

หลิงอวี๋มองเขา หลิงเยวี่ยมักจะเล่นตัวคนเดียวอยู่บ่อยครั้ง อายุก็ยังเล็กนัก

หลิงซินกับแม่นมลี่ต้องทำงาน จำเป็นต้องมีคนสักคนมาดูแลเขาโดยเฉพาะจริง ๆ

นางครุ่นคิดพลางเอ่ย “ข้าเห็นว่าด้านหลังเรือนบุหงามีสวนที่ทิ้งร้างอยู่ แม่นม ให้ช่างสร้างเรือนที่สวนให้ด้วยสิ! รอให้สร้างเสร็จแล้ว ก็ซื้อตัวเด็กรับใช้สองคนให้เยวี่ยเยวี่ย ให้พวกเขาได้อาศัยอยู่ลำพัง!”

หลิงเยวี่ยเม้มปากของข้องใจทันที พลางมองหลิงอวี๋ตาปริบ ๆ

“ท่านแม่ ท่านแม่ไม่หวงแหนเยวี่ยเยวี่ยแล้วหรือ? เยวี่ยเยวี่ยอยากอยู่กับท่านแม่!”

หลิงอวี๋ใบหน้าเล็ก ๆ ของเขายิ้ม ๆ พลางเอ่ย “แม่จะไม่หวงแหนเยวี่ยเยวี่ยได้เยี่ยงไรกัน! แม่หวงแหนเยวี่ยเยวี่ยไปตลอดชีวิตนั่นแหละ!”

“แต่เยวี่ยเยวี่ยเป็นผู้ชาย วันหนึ่งก็ต้องแยกกันอยู่กับแม่อยู่ดี”

“เจ้าดูนะ เรือนของเจ้าจะสร้างอยู่ที่สวนด้านหลัง ก็ยังอยู่ในเรือนเดียวกับแม่ไง!”

“แม่จะสร้างห้องตำราให้เจ้าด้วย เยวี่ยเยวี่ยจะได้ซื้อตำราเยอะ ๆ มาไว้ในนี้! เยวี่ยเยวี่ยไม่ชอบอ่านตำราหรือ?”

หลิงเยวี่ยเอียงหัวครุ่นคิด แล้วถึงได้เอ่ย “ท่านลุงปี้บอกว่าอ่านตำราแล้วจะฉลาดเยวี่ยเยวี่ยอยากเป็นเหมือนท่านปู่ทวดกับท่านตาทวด ในอนาคตจะเป็นทั้งทหารและพลเรือนมีความรู้ทั้งสองทาง! เยวี่ยเยวี่ยชอบอ่านตำรา เยวี่ยเยวี่ยเอาห้องตำราขอรับ!”

หลิงอวี๋คิดแล้วก็ตื่นเต้น ให้หลิงซินเอากระดาษพู่กันมาวาดโครงเรือนให้หลิงเยวี่ย

แม่นมลี่เห็นสองแม่ลูกวาดรูปกันอย่างตื่นเต้น ก็นึกขึ้นมาได้ว่า หากต้องการจะทำการก่อสร้างใหญ่ถึงเพียงนี้ ก็ค่อนข้างกังวล เซียวหลินเทียนจะเห็นด้วยหรือ?